نوشته اووه برنز  - ترجمه م. مهرجو

اندکی پیش از سفر وزیر اقتصاد آلمان "رابرت هابک" به چین، مقاله های همسانی در سه کشور آلمانی زبان در درباره ادعاهای مربوط به "نقض حقوق بشر" در استان سین کیانگ چین منتشر شد. بدیهی است که همه این رسانه ها از یک منبع تغذیه می شوند و تبلیغات یکسانی را پخش می کنند. برای مدتی محدود، درگیری ها در دیگر نقاط جهان، توجه رسانه های "با کیفیت" آلمانی زبان را از "رفتار نادرست" چین منحرف کرده بود و این نمی توانست بیش از این ادامه یابد، زیرا برای به دست گرفتن افکار عمومی در کشورهای غربی، برای پیشبرد جنگ تجاری، که قبلاً توسط ایالات متحده آمریکاو اتحادیه اروپا علیه چین به راه افتاده است، باید مؤلفه ایدئولوژیکی برساخته و بدین ترتیب جنگ ترکیبی تشدید می شود.

چه پدیده ای در آنجا روی داده است؟ در استان خودمختار سین کیانگ، حزب کمونیست نام خیابان ها و مکان‌های اویغوری را که دارای نشانه های مذهبی - اسلام‌گرایانه هستند، تغییر داده و با نام‌هایی از فرهنگ چینی مانند "هماهنگی"، "شادی" و یا "وحدت" جایگزین کرده است. روزنامه "نیو زوریخ تایمز" در مقاله خود از آپارتاید صحبت می کند. تغییر نام خیابان‌ها و مکان‌ها، بویژه برای ما آلمانی‌ها غیرعادی نیست، زیرا پس از الحاق جمهوری آلمان دمکراتیک به جمهوری فدرال آلمان، بسیاری از نام‌ها که اشاره به مبارزات طبقه کارگر آلمان داشتند، تغییر کردند.

تاریخ و سنت

برای درک آنچه در سال های اخیر در سین کیانگ رخ داده است، نگاهی به تاریخ ضروری است. این منطقه که با کشورهای آسیای مرکزی و مغولستان هم مرز است، در طول زمان "سلسله چینگ" در قرن هجدهم به بخشی از امپراتوری چین تبدیل شد. پس از انقلاب بورژوایی در سال 1912جمهوری چین تاسیس شد. در سال های بعد به دلیل فعالیت جنگ سالاران داخلی و قدرت های خارجی و همچنین جنگ داخلی که تا سال 1949 ادامه یافت، گروه های قومی تجزیه طلب - مانند اویغورها در منطقه سین کیانگ - سعی در ایجاد دولت های مستقل داشتند. فعالیت های تجزیه طلبی فقط در یک دوره زمانی کوتاه رخ دادند و هرگز در سطح بین المللی به رسمیت شناخته نشدند.

مشخصه این منطقه چمن زارها، بیابانها و کوههایی است که فقط کاربری کشاورزی در سطحی متوسط دارند. بر این اساس، رفاه و سطح تحصیلات جمعیت به طور سنتی، بسیار کمتر از سایر مناطق چین، به ویژه در استان های صنعتی ساحلی درشرق کشور بوده است. با تأسیس جمهوری خلق چین عصر جدیدی آغاز شد. جمعیت های عقب مانده و چند قومیتی کشور، که برخی از آنها هنوز در شرایط قرون وسطی زندگی می کردند، بایستی در ساخت چین جدید شرکت داده می شدند.

تلاش های ساخت و ساز

جمهوری خلق چین، برای جبران این تفاوت ها در رفاه، و همچنین استفاده از منابع طبیعی این منطقه، سرمایه گذاری های خود را در توسعه کشاورزی مولد و بهره برداری از مواد خام جدید وهمچنین ایجاد زیرساخت ها افزایش داد که این امر با ورود گسترده جمعیت غیر اویغورها، به ویژه "چینی های هان"، همراه شد. پس از پایان جنگ داخلی و جنگ کره، تعداد زیادی از سربازان غیر نظامی در سین کیانگ مستقر شدند تا صحراها و کوه های غنی از مواد خام و همچنین علفزارهایی که به سختی برای کشاورزی استفاده می شدند را توسعه دهند. سیستم‌های آبیاری گسترده برای تولید پنبه، که اکنون توسط ایالات متحده تحریم شده است، ساخته شدند. با اتصال به شبکه راه آهن و حمل و نقل جاده ای چین اساس صنعتی شدن آن منطقه، بوجود آمد.

درگیری ها و خشونت های تروریستی

با مهاجرت بیشتر شهروندان چینی - به ویژه کارگران صنعتی، مهندسان و کشاورزان از تمام نقاط کشور - تنش هایی با جمعیت محلی که برخی از آنها هنوز به شیوه ای نیمه عشایری زندگی می کردند، آغاز شد. درگیری های خشونت آمیز در موارد جداگانه رخ داد و درگیری های نظامی در کشورهای همسایه افغانستان و پاکستان نیز به این وضعیت دامن زد. در "کریدور واخان" در افغانستان، که با چین هم مرز است، اویغورهای خشن - همراه با طالبان - برای مبارزه مذهبی آموزش دیدند. گروه های منزوی اویغور با سازمان های تروریستی در کشورهای دیگر در تماس بودند. داعش اسلامگرا، اویغورهای خشن را برای اقدامات در داخل و خارج از چین به خدمت خود گرفت. بین سالهای 2000 و 2010 حملات تروریستی مکرر در استان سین کیانگ و سایر مناطق جمهوری خلق صورت گرفت. صدها تلفات غیرنظامی و نیروهای امنیتی گزارش شده است. تعداد زیادی از حملات کوچک و بزرگ به مقامات محلی، نمایندگی های ایالتی، مدارس و مراکز بهداشتی باعث ناآرامی در منطقه شد. فقط حملات بزرگتر مورد توجه رسانه های ملی و بعضا بین المللی قرار گرفت که به برخی از آنها اشاره می شود:

2010 - بمب گذاری آکسو، هفت کشته و تعداد زیادی زخمی؛ 2011 - حمله هاتن، 18 کشته؛ 2012 - حمله یچن، 20 کشته؛ 2013 - حملات باچو و شانشان، 56 کشته؛ 2014 - حمله با چاقو به ایستگاه قطار کونمینگ، 31 کشته و 144 زخمی، و همچنین حمله به خودرو در پکن با چندین کشته. این حملات مرگبار توسط رسانه های بین المللی نیز تایید شدند - واشنگتن پست در مورد حملات سین کیانگ در 22 می 2014 و بی بی سی در 26 سپتامبر همان سال گزارش دادند.

اقدامات متقابل

افزایش حملات تروریستی دولت چین را بر آن داشت تا در سال 2014 در این استان وضعیت فوق العاده اعلام و تدابیر امنیتی شدیدی را اعمال کند. چندین گروه تروریستی در سراسر سین کیانگ کشف شدند. بیش از 30.000 تروریست و افراد مظنون به تروریسم، دستگیر و هزاران سلاح سبک و انواع و اقسام مواد منفجره ضبط شدند. علاوه بر تلاش‌های ضد تروریسم که پس از سال 2014 آغاز شد، حزب کمونیست چین برنامه جامعی را مطابق با نهادهای دولتی، برای غلبه بر فقر مطلق در این منطقه آغاز کرد.

این استان با راه آهن، جاده و بزرگراه توسعه یافت. قطارهای پرسرعت مدرن هم اکنون به "اورومچی" و بزودی به "کاشغر" می رسند. شبکه مخابراتی حتی در بیابان ها و کوه های مجاور، با دسترسی مطمئن به اینترنت، یکپارچه کار می کند. توافق نامه های مشارکتی بین شهرهای سین کیانگ و استان های ثروتمندتر در شرق کشور برای اعزام مدیران و کادرهای مجرب منعقد شده است. وظیفه آنها توسعه و اجرای پروژه های عمرانی است. چنین طرح هایی در استان های دیگر مانند "گوئیژو" و "سیچوان" با موفقیت اجرا شده و در سطح بین المللی مورد تمجید قرار گرفته است.

در سال‌های اخیر، حدود سه میلیون اویغور - یک سوم کل جمعیت - که در حدود 3.670 روستا زندگی می‌کردند، از فقر خارج شده‌اند - همچنین 170.000 نفر در روستاهای تازه‌بنیاد و شهرهای کوچک با امکانات اجتماعی مدرن سکونت داده شده اند.

نوسازی اقتصادی

پروژه های توسعه، در کنار راه اندازی صنعت های کوچک دیجیتالی در روستاها، شامل راه اندازی تاسیسات تولیدی مدرن برای صنایع نساجی، خودروسازی و الکترونیک نیزآغاز شد. کارگران مورد نیاز برای این پروژه از جمعیت بومی به کار گرفته می شوند که ناگزیر مستلزم آموزش فشرده است. در عین حال، این صنعتی شدن مستلزم نقل مکان به مراکز صنعتی جدید نیز می شود.

یکی از نمونه‌ها، پارک صنعتی "آکسو" است که توسط شرکت "مد هوافو" ساخته شده است. در طول ساخت این پارک صنعتی، برخی از کارگران در کارخانه اصلی در استان "ژجیانگ" آموزش دیدند و سپس تولید را خودشان بر عهده گرفتند. مانند تمام کشورهای آسیای شرقی، کارمندان با پوشیدن یونیفورم بر وابستگی خود به شرکت خود تأکید می کنند، که برداشت غربی ها از آن، این است که آنها ممکن است کارگران اجباری باشند. کشاورزی نیز، به صورت صنعتی متحول شده است. به طور خاص، صادرکنندگان ماشین آلات کشاورزی از ایالات متحده با تهیه ماشین آلات برداشت پنبه، معامله قرن را انجام دادند. امروزه حداقل 80 درصد برداشت پنبه به صورت مکانیزه انجام می شود. این امر منجر به کاهش شدید تعداد کارگران برداشت پنبه شد: در حالی که در سال 2008 حدود 700.000 کارگر برداشت از سراسر چین مورد نیاز بود، در سال 2018 تنها حدود 100.000 نفر به کار گرفته شدند که این نیروی کار هم فقط از منطقه خودمختار سین کیانگ تامین شد.

کمپین علیه چین

در تضاد ژئوپلیتیکی بین ایالات متحده آمریکا و متحدانش با جمهوری خلق چین، آنها مبارزه چین، با تروریسم و تلاش در زمینه صنعتی شدن و غلبه بر فقر مطلق را، دستاویزی برای راه اندازی کمپین بر سر نقض ادعایی حقوق بشر در این کشور به کار بستند. با انجام این کار، آنها به طور فزاینده ای علل اقدامات شدید امنیتی را نادیده گرفتند. در رسانه ها، دو طرف ضد تروریسم - اقدامات امنیتی و افزایش رفاه - عمداً با هم مخلوط شده اند. آموزش کارگران محلی در مراکز آموزش حرفه ای یا شرکت های اصلی در سواحل شرقی به عنوان کار اجباری اعلام شده است - ظاهراً یک میلیون اویغور در "اردوگاه های بازآموزی" بازداشت شده اند. بهبود وضعیت اجتماعی به ویژه زنان و دختران از طریق تحصیل در مدرسه، مراقبت های پزشکی و پیشگیری از زایمان بی رویه به عنوان نسل کشی شناخته می شود.

همه اینها اعتبار این اتهامات را زیر سؤال برده و هدف پشت آن را روشن می کند: بی ثبات کردن چین با هدف اعلام شده جلوگیری، یا حداقل کند کردن روند موفقیت آمیز این کشور است. این کار با افترا و تبعیض و بدون هیچ مدرکی انجام می شود. در 20 ژوئن 2021، "مایکل پمپئو"، وزیر امور خارجه سابق آمریکا بیانیه ای منتشر کرد که در آن چین را به ارتکاب نسل کشی و جنایت علیه بشریت متهم کرد.

آرای مخالف

در 11 سپتامبر 2023، گزارشی در روزنامه "نیو زوریخ تایمز" درباره یک سفر خصوصی دو کارشناس ارشد سینولوژی آلمانی به همراه "نورمن پیچ" کارشناس مشهور حقوق بین الملل به سین کیانگ منتشر شد. آنها در این گزارش توضیح می دهند که زندگی در منطقه خودمختار سین کیانگ، جایی که اقلیت های مختلف و جوامع مذهبی در کنار هم زندگی می کنند، به حالت عادی بازگشته است: "از سوی جمعیت اویغور، نوسازی هایی که توسط دولت مرکزی در زمینه آموزش، مراقبت های پزشکی و کار آغاز شده است، به وضوح با همدلی مواجه شده است. در همین راستا، کمک های توسعه ای و تامین منابع به صورت منطقه ای توسط استان های مرفه تر شرق کشور پیش می رود. این را می توان در مراکز آموزش حرفه ای مدرن در هر منطقه سین کیانگ مشاهده کرد. دانش آموزان علاوه بر آموزش رایگان، ماهیانه 200 یوان برای حمایت از والدین خود دریافت می کنند. برای حل مشکل اشتغال، شعبات شرکت‌های مدرن در بخش‌های کشاورزی و صنعتیبا حمایت دولتی، که باید تقریباً منحصراً اویغورها را با استانداردهای حداقل دستمزد ملی استخدام کنند در منطقه مستقر شده اند."

این اظهارات را نمی‌توان در «رسانه‌های پر تیراژ» آلمان خواند، بلکه شکل واژگون شده آن را در این رسانه ها می بینیم. سینولوژیست ها مورد انتقاد شدید اندیشکده های مربوطه قرار گرفته اند.

برداشت های خود من که به عنوان مدیر تدارکات برای شرکت های آلمانی و فرانسوی27 سال در آسیا کار و زندگی کرده ام که 17 سال در چین و هشت سال در هند بود. در این مدت بارها به سین کیانگ سفر کرده و یک شعبه در اورومچی داشته ام. کارمندها و مشتری های من، هم اویغور، هم قزاق، هم تاجیک و هم چینی های هان بوده اند. من با فرهنگ های آنان از نزدیک آشنا شده ام. برای اینکه بینش خودم را بدست بیاورم، تصمیم گرفتم از سفر برنامه ریزی شده خود به چین در ماه اکتبر نوامبر سال گذشته برای سفر به سین کیانگ استفاده کنم. من به همراه همسرم با یک ماشین کرایه ای در امتداد "بزرگراه قراقورم" تا مرزهای افغانستان و پاکستان سفر کردم، از بسیاری از روستاهای کوچک و بازارهای دام و همچنین از شهرهای اورومقی، کاشغر و تشکورگان و همچنین چندین مرکز گردشگری دیدن کردم.

پس از این سفر کوتاه، می توانم با وجدان آسوده اظهارات سینولوژیست ها را که در بالا نقل شد تأیید کنم. در تمام طول سفر چیزی از "ظلم یک اقلیت" ندیدم - برعکس: مردم شاد، مناطق مسکونی نوساز، بیمارستان ها، مدارس، مهدکودک ها و کارخانه های مدرن و همچنین شرکت هایلجیستیک و تدارکات فعال را دیدم.

در ژوئن 2024، "نورمن پیچ" مصاحبه‌ای با کانال یوتیوبی "ورلد تی وی" با موضوع «دروغ‌ها و حقیقت در مورد سین‌کیانگ» انجام داد، که در آن از جمله تأیید کرد که طبق مشاهدات او نشانه‌هایی از نسل‌کشی نه وجود داشته و نه وجود دارد. حتی اگر نقض حقوق بشر به عنوان بخشی از اقدامات ضد تروریسم وجود داشته باشد، او می تواند یک سیاست توسعه موفق را ببیند. وی با حیرت فراوان شهرهای مدرنی را در این استان دید که او را به یاد دبی می انداختند.

 https://www.eulenspiegel.com/autoren/autor/1509-uwe-behrens.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده