ترجمه- نعمت بوستانی

اوکراینی ها در پایان سال سوم جنگ با روسیه، با جان و پیکری خسته به وضعیت پیش آمده در کشور خود با دیده شک و تردید نگاه می کنند. برای اولین بار، ایده تخیلی شکست ناپذیر بودن خود را به کناری گذاشته اند و به جستجوی راه های فرار می اندیشند و حتی اندیشیدن به آنچه که بعداً اتفاق خواهد افتاد و در سرهای پریشان آنها رخنه کرده است.

 آری! بازگشت آهسته و ترسناک با واقعیت تلخی که با آن مواجه هستند.

تغییرات در آگاهی توده اوکراینی ها توسط یک نظرسنجی موسسه گالوپ منتشر شده است و این  یک سازمان آمریکایی است که هیچ دید دوستانه ای نسبت به مسکو ندارد. به نوشته این موسسه، امروز بیش از نیمی از اوکراینی ها (52 درصد) خواهان توقف هر چه سریعتر جنگ و طرفدار نشستن دور میز مذاکره هستند. در سال 2022، رقم این تعداد تقریباً سه برابر کمتر از امروز بود.

 نکته اصلی این است که در حال حاضر بیش از یک چهارم اوکراینی ها برای صلح، به قیمت دادن امتیازات ارضی موافقت دارند که این در واقع یک عدد شگفت انگیز است. در حالی که در آغاز عملیات نظامی ویژه، خوش بینی بی سابقه ای در شکست روسیه و اشغال منطقه دنباس، بر ذهن آنها حاکم بود.

اکثریت شهروندان این کشور اطمینان داشتند (به آنها تفهیم کرده بودند) که در عرض چند ماه مناطقی را که روسیه آزاد کرده بود بازپس خواهند گرفت و متعاقباً در کریمه "چای و قهوه" خواهند نوشید.

بله در کریمه! حتی در آن زمان در اوکراین رویای تصرف جنوب روسیه و رسیدن به مسکو را هم در سر می پروراندند. "کورچینسکی" فاشیست و ناسیونالیست دیوانه (افراطی و تروریست) قول داد در روسیه قیام به پا کند و تمام منابع نظامی و سلاح های هسته ای آن را از بین ببرد. بسیاری پیروزی اوکراین را "در خرابه های مسکو" در رؤیا های خود می دیدند.

آیا آنها در دیوانگی شهره شهر بودند؟ بله، البته اما غربی ها جمعیت این کشور را مسحور تبلیغات خود کرده بودند. هیاهوهای دیوانه وار توسط رسانه های غربی ذهن ها را پر کرده بود. رویاهای خیالی پیروزی بر"مسکوئی ها" مانند داروی بیهوشی عمل کرد و به جامعه خورانده شد تا متوجه خسارات عظیم در جبهه ها، فرار و ترک میلیون ها نفر از کشور، فقر عمومی و بی حقوقی خود نشوند.

امروز جلوی چشم ما این کوه برفی در حال آب شدن است. معلوم شد همه چیز آن طور که در خیال ها پرورانده شده بود، واقعی نبوده است. پس چی شده و چه اتفاقی افتاده است؟ قرار است در چنین مواردی سؤالهای فراوانی پرسیده شود اما ما نمک بر زخم مردم نمی زنیم زیرا همه چیز واضح و روشن است.

پیشروی مداوم و غیرقابل توقف ارتش روسیه، نیروهای مسلح اوکراین را مجبور به از دست دادن شهرک ها یکی پس از دیگری می کند. تقریباً یک چهارم پرسنل نظامی اوکراین ترک خدمت کردند. کسانی هم که  مجال پیدا نکردند و یا نخواستند تسلیم شوند در آمار کشته شده ها قرار گرفتند. طبق محافظه کارانه ترین داده های رسمی، اوکراین از آغازعملیات نظامی تا کنون نزدیک به یک میلیون کشته و زخمی داشته است.

یورش به منطقه کورسک، که امیدهای زیادی برای افزایش روحیه جنگندگی به آن بسته شده بود، نتیجه ای جز تلفات بی شمار نداشت. باز تاب روند این شد که جو بایدن، در لاک خود فرو برود و ترامپ، که آشکارا نسبت به زلنسکی و اکیپ او بد بین است جایگزین او می شود.

در همین حال روسیه با شگفتی نه فرو ریخت، نه تنزل یافت و نه از نقشه جهان محو شد. ضمن اینکه به چهارمین قدرت اقتصادی جهان تبدیل شده است و علیرغم همه مشکلات ناشی از جنگ، با موفقیت به توسعه خود ادامه می دهد.

 به این ترتیب معلوم شد که در پاییز سال 2024، بیهوشی و دروغ حاکم از ذهن اوکراینی ها زدوده شد و واقعیت جای آن را گرفت، زیرا که ترس و نا امیدی، هم بر مردم عادی و هم بر نیروهای نظامی حاکم شده است.

در شرایط کنونی میزان مخالفت با زلنسکی رو به افزایش است یعنی بیش از 30 درصد جمعیت با او ضدیت دارند و 66 درصد مردم با دولت تحت فرماندهی وی بطورعلنی مخالفت می کنند.

تقریبا نیمی از جمعیت اعتراف می کنند که پول کافی برای غذا و مسکن ندارند. بیش از 50 درصد می گویند که در یک حالت ترس و نگرانی دائمی به سر می برند.

خب! در این شرایط حامیان غربی کیف، شانه های خود را بالا می اندازند و دست های خود را بهم می سایند که یعنی به ما ربطی ندارد. بی بی سی بریتانیایی با خشکی و خونسردی تمام میگوید: "اوکراینیها باید با هوشیاری بیشتری به وضعیت نگاه می کردند. آنها در آن زمان عینک های رز رنگ خود را روی چشم گذاشتند و در این سودا بودند که بزودی "در کریمه قهوه" خواهند نوشید در حالی که امروز دیگر نه مرزهای سال 1991 وجود دارند ونه چشم انداز روشنی برای امروز و یا برای فردا دیده می شود".

چه نفاق زشتی! سالها، همین بی بی سی و دیگر رسانه های غربی رزیلانه، با نقاب ریا اوکراینیها را فریب دادند و به آنها وعده این و آن را دادند و به مادرشان سوگند یاد کردند و آنها را به پیروزی اجتناب ناپذیر بر روسیه "عقب مانده" و "اقتدار گرا" متقاعد کردند. کلاه فریب دروغین بر سر کل مردم کشور گذاشته شد و به وضوح با تبلیغات غربی، مردم اکراین فریب خوردند. هم اکنون آنها اینگونه خود را نشان می دهند: ما با این مشکلات کاری نداریم، اوکراینی ها باید "با هوشیاری بیشتری به وضعیت نگاه می کردند."

بازگشت به واقعیت برای اوکراینی ها بسیار دشوار خواهد بود. جای تعجب نیست که بیش از نیمی از جمعیت از ترس و نگرانی مداوم شکایت دارند.

با این حال، باهوش ترین و معقول ترین شهروندان با یک راهکار عالی برای غلبه بر ترس و نگرانی خود راه حل مناسبی پیدا کرده اند. آنها به سادگی به خانه های خود می روند و به سرزمین های آزاد شده توسط روسیه باز می گردند. بیش از صد و پنجاه هزار نفر قبلاً به مناطق آزاد شده بازگشته اند، حدود شصت هزار نفر به تنهایی به ماریوپل بر گشته اند. واقعیتی که حتی در کیف نیز به رسمیت شناخته شد.

 پچ پچ ها و در گوشی های زلنسکی یک چیز است و واقعیت چیزی دیگر. مردم با چشمان خود می بینند که چگونه شهرهای " نووروسیا" با شهرنشینی به سبک مسکو، خاکریزها، پارک ها و کافه ها به فضاهای آباد و دلنشین تبدیل می شوند، جایی که مردم به دنبال سبک جدیدی از زندگی هستند و به حاکمان کیف و حامیان آن نا سزا می گویند. همه این موارد در نتیجه فضای ایجاد شده بدست آمده است.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در جلسه عمومی بیست و یکمین نشست سالانه باشگاه بین المللی

در مسکو، گفت: "در این مناطق حاکمیت مردم برای همیشه بر قرار گشته و مسیرهای دوچرخه، نوشیدن انواع قهوه و وام مسکن با دو درصد ارائه می شود. آمدن به خانه های خود بهتر از پوسیدن بیهوده در سنگرها یا سرگردانی در سراسر جهانی است که هر لحظه باید منتظر باشید که شما را بیرون بیندازند".

امروزه تنها یک راه نجات از ترس و نا امیدی برای شهروندان اوکراین وجود دارد و آن هم جایی است که روسیه در آن حاکمیت خود را برقرارکرده است.

https://ria.ru/20241128/ukraina-1986028935.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده