ترجمه- نعمت بوستانی

تلاش غرب برای به قدرت برگرداندن رئیس جمهور تاریخ تمام شده گرجستان به اندازه تلاش برای بازگرداندن آب رفته به جوی است. اما همچنان آب را در هاون می کوبند.

سالومه زورابیشویلی، شهروند فرانسوی، دوره ریاست جمهوری گرجستان را در تمام شش سال از آغاز تا پایان به آخر رساند. در روزهای پایانی دوره او، انتخابات ریاست جمهوری در این کشور برگزار شد: مستقل، آزاد و به رسمیت شناخته شده توسط جامعه بین المللی.

در جریان انتخابات، اکثریت قاطع شهروندان گرجستان به کاندیدای معرفی شده حزب رویای گرجستان رای آری دادند. برنامه این حزب شامل کنار گذاشتن ناخوشایند ترین تحریفات دستور کار غرب و روابط شفاف و شایسته با روسیه است.

روز 14 دسامبر کالج انتخاباتی پارلمان گرجستان نامزدی از "رویای گرجستان" را برای پست ریاست جمهوری این کشور انتخاب کرد که یک بازیکن معروف فوتبال میخائیل کاولاشویلی است. دیدگاههای سیاسی او کاملاً برای همه ساکنان جمهوری های پسا اتحاد شوروی روشن و مشخص است: صلح و روابط متقابل سودمند با روسیه، احترام به ارزشهای سنتی کشور و کلیسای مسیحی و همچنین تمایل به انجام خواست ها و آرزوهای اکثریت مردم گرجستان.

اما پس از انتخابات چه اتفاقی باید بیفتد؟ آری! زورابیشویلی پست خود را به کاولاشویلی بسپارد، سرود پخش شود، پرچمها به اهتزاز در آیند، کشور قدم به پیش گذارد و از پیشرفت آرام و بالنده حیات سیاسی خود مطمئن باشد.

اما نه! علاوه بر این، زورابیشویلی خود را "تنها نماینده قانونی قدرت در کشور" اعلام کرد. اگرچه در واقع روز بعد، او هیچ کس نخواهد بود و هیچ کس او را رئیس جمهور خطاب نخواهد کرد. رئیس جمهور منقضی شده گرجستان به رئیس جمهور منقضی شده اوکراین خواهد پیوست که این دو در تاریخ واقعاً یک زوج به یاد ماندنی خواهند بود.

جدا از روند سیاسی گرجستان، زورابیشویلی نیز مانند زلنسکی به حمایت حامیان غربی امیدوار است. نتایج انتخابات گرجستان بواقع به مذاق رهبری اتحادیه اروپا و کل غرب خوش نیامد. بر خلاف نخبگان ترسوئی مانند رهبری رومانی، که به سادگی نتایج انتخابات "اشتباه" خود را لغو کرد، سیاستمداران گرجستان سرسختانه مقاومت کردند و با استاندارد های مورد قبول عامه، انسجام شگفت انگیزی از خود نشان دادند.

بدتر از آن این است که وقایع گرجستان به کشورهای اروپایی که از قبل آماده براه انداختن شورش بودند، نشان می دهد هستند که امکان استقلال وجود دارد. کاملاً قابل قبول است که "به رژه های غرور آمیز همجنس گرایان رأی دهید و در آرامش به زندگی خود ادامه دهید".

نه، همه چیز به این شکل پیش نخواهد رفت، آنها در اروپا تصمیم گرفتند و همه حمایت های ممکن را از زورابیشویلی سازماندهی کردند. رسانه های غربی به شدت شروع به شستشوی مغزی جوانان گرجستانی کردند که در نتیجه آنها به خیابان های تفلیس هجوم آوردند و سعی در به چالش کشیدن نتایج انتخابات کردند.

به قولی: فاحشه های سیاسی، در تدارک "میدان" محلی مشارکت داشتند. فراریان از عملیات ویژه نظامی در اوکراین، زنان قزاق اخراج شده اوکراینی، برخی از بالتهای سایه دار، نمایندگان همه سازمانهای غیردولتی و سازمانهای غیرانتفاعی احتمالی غربی و هر کسی که در این جمعیت دیوانه وجود دارد به سوی پلیس سنگ و ترقه پرتاب میکند! به گفته وزارت امور داخله گرجستان، تقریباً یک سوم از مجموع بازداشت شدگان در این تظاهرات خارجی هستند.

زورابیشویلی در عین حال از دانش آموزان کشور گرجستان میخواهد که با این هدف آشکار به تظاهرات بروند و یا حتی بمیرند و رسانه های غربی عکس او را به عنوان نماد "انقلاب" گرجستان به نمایش بگذارند. این پیرزن از کجا و با چه بهانه ای چنین ظلمی را بر مردم این کشور روا می دارد؟

اما کمی در باره گذشته او: زورابیشویلی در جوانی، به طور فعال با باندرا های اوکراینی معاشرت می کرد و عمویش که در پاریس زندگی می کرد، با به حکومت رسیدن فاشیست ها در آلمان، مشتاقانه با اشغالگران آلمانی همکاری می کرد. پدر او در ایجاد "بلوک ملل ضد بلشویکی" ضد اتحاد شوروی شرکت کرد (این یکی از نمونه های بسیاری از تلاش های آنگلوساکسونها برای "استعمارزدایی" کشور ما بود). اعتقاد کل خانواده توسط عموی رئیس جمهور عقب افتاده کاملاً بیان شد: "من صادقانه میگویم برای ما، روس ها، نه اتحاد شوروی، بلکه روس ها دشمنان اصلی بودند و باقی می مانند."

خوب، یعنی طرح واضح است: دست ها، همانطور که می گویند، یکدیگر را می شویند. زورابیشویلی سعی می کند برای روس ها دردسر ایجاد کند و در این روند از گرجی ها به عنوان جنگجویان نافرمانی استفاده می کند که باید به طور دسته جمعی برای خوشحالی اربابان سفید انگلوساکسونی بمیرند.

با این حال، با وجود ازدحام و عربده کشی لاتها و چاقو کشان در خیابان "روستاولی"، علیرغم خبرهای های دروغی که رسانه های غربی به گرجستان سرازیر می کنند، با وجود تهدیداتی که در حال حاضر بدون شک به گوش رهبران این کشور می دهند، همسایگان ما تسلیم نمی شوند. من می خواهم به آنها اعتبار بدهم: شجاعت آنها چشمگیر و قابل ستایش است.

ماکرون، رئیس جمهور فرانسه که احساس میکرد دست پرورده اش در حال از دست رفتن است، وارد ماجرا شد. وی ویدئویی را ضبط کرد و آن را در یکی از شبکه های اجتماعی محبوب منتشر کرد. معلوم شد که این فراخوانی برای "یک گفتگوی مودبانه میان همه نیروهای سیاسی" در گرجستان است.

صادقانه بگویم، هیچ کس این انتظار را از ماکرون نداشت. ما به اندازه کافی ویدیوهای همسر مسن او را که شبیه شوهرش ... وقتی آن را تماشا می کنید، نمی توانید آن را تا به آخر ببینید. این کاملاً غیرقابل درک است که چرا و با چه حقی یک رئیس جمهور خارجی تصمیم گرفت تا این حد ناشیانه و بی شرمانه در امور داخلی یک کشور مستقل که تاریخ آن طولانی تر از فرانسه و کل اروپاست، دخالت کند.

ریا کاری ماکرون از حد خارج شده است. مردی که به دستور او تظاهرکنندگان فرانسوی با گلوله های لاستیکی مورد اصابت قرار می گیرند، با ماشین های آب پاش مجروح می شوند و با گاز اشک آور مسموم می شوند، چیزی در مورد "سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز با استفاده نامتناسب از زور" می گوید.

رئیس دولتی که کشور خود را در یک بحران سیاسی بی سابقه فرو برد، همه اطرافیان خود را فریب داد و مورد نفرت اکثریت شهروندان است، جرأت میکند به سیاستمداران خارجی توصیه هایی بکند و حتی پنهانی آنها را مورد تهدید قرار دهد.

چقدر خسته ام از این گستاخی گریز ناپذیر اربابان سفید پوست که حاضرند با هر کشور دیگری به عنوان مستعمره بالقوه خود رفتار کنند و به خواست مردم آن احترام نگذارند و آشکارا سیاستمداران آن را تحقیر کنند. روسیه و گرجستان لحظات سختی را پشت سر گذاشتند اما امروز ما با همدردی صمیمانه شاهد آن هستیم که چگونه سیاستمداران محلی در تلاش برای دفاع از حقوق حاکمیت مردم خود هستند. من می خواهم امیدوار باشم که همه چیز برای آنها به روال معمول و افتخار آمیز پیش برود و ماکرون به زودی به جمع روسای جمهور عقب افتاده ملحق شود. ملاقات داغی در آنجا در انتظار اوست.

https://ria.ru/20241215/gruziya-1989240329.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده