ترجمه- نعمت بوستانی

کشتیهای سنگین و قدرتمند روسیه در سیستم رزمی ناوگان شمالی نیروی دریایی روسیه، پرچم دار حفاظت از قطب شمال هستند.

سی و پنج سال پیش، روز 29 آوریل 1989، کشتیسازان اتحاد شوروی رزمناو موشکی سنگین هسته ای یوری آندروپوف را به آب انداختند که پس از نابودی کشور شوراها به "پتر کبیر" تغییر نام داده شد. این رزم ناو بنوبه خود گل سر سبد کشتی های غول یپکر اتمی است و بزرگترین کشتی جنگی جهان پس از ناوهای هواپیمابر به حساب می آید.

 علاوه بر کشتی "پتر کبیر"، نیروی دریایی روسیه کشتی "دریاسالار نخیموف" را نیز در اختیار دارد که در حال نوسازی است. وزن هر یک 25.8 هزار تن و اندازه آن ها، 250 متر طول، 28.5 متر عرض وتعداد خدمه 760 نفر است.

این رزمناوها اساساً پایه های متحرک با سلاح های سنگین هستند. دو دوجین پرتاب کننده موشک های ضد کشتی، سیستم های موشکی ضد هوایی "کینجال" و "اس 300 اف" دوربرد، توپخانه ضد هوایی با اژدرهای موشکی ضد زیردریایی، راکت انداز و تفنگ دو لول اتوماتیک می توانند در گیر نبرد شده و جواب گوی هر دشمنی باشند.

از دیگر خصوصیات این دو این است که آنها تنها کشتی های جنگی در نیروی دریایی روسیه با نیروگاه هسته ای هستند که گشت زنی ناوبری 60 روزه را تضمین می کنند. سرعت آنها بیش از 31 گره دریایی و دارای توانایی عملیات در شمال و حفظ حضور نظامی قابل توجه روسیه در منطقه قطب شمال است...

کشتی "پتر کبیر" با وجود گذشت سال ها، هنوز قابل استفاده است. کشتی "ناخیموف"، نیز که ده سال قبل به ناوگان شمال پیوسته از سال 1999 در حال نوسازی بوده است. در واقع، کار توجه و تعمیرات آنها تنها در سال 2013، یعنی زمانی که بودجه لازم جهت به روز کردن این کشتی ها اختصاص یافت، آغاز گردید. کشتی سازان تمام تجهیزات قدیمی را برداشته و در حال نصب تجهیزات جدید هستند.

انتظار می رود کشتی "دریاسالار نخیموف" به پرچمدار ناوگان دریای شمال تبدیل شود و "پتر کبیر" برای نو سازی به کارخانه خواهد رفت.

از نظر دید بیرونی، کشتیها کمی تغییر خواهند کرد اما همه چیز در داخل آن جایگزین خواهد شد. به ویژه تجهیزات رادیو الکترونیکی جدید، سیستم های ارتباطی دیجیتال مدرن و سیستم های پشتیبانی حیاتی نصب خواهند شد. راکتورهای هسته ای باقی خواهند ماند، اما سیستم هایی که عملکرد مداوم آنها را تضمین می کنند، مدرنیزه خواهند شد.

در مورد تسلیحات، "دریاسالار نخیموف" و پس از آن پیوتر ویلیکی، به جای گرانیت های ضد کشتی، سلاح های مدرن تر را دریافت خواهند کرد. آنها همچنین می توانند علیه اهداف زمینی مورد استفاده قرار گیرند، به این معنی که آنها به یک نیروی موثر برای پشتیبانی ازعملیات نیروی زمینی ارتش روسیه تبدیل خواهند شد. همچنین سامانه های پدافند هوایی مدرن Poliment-Redut با برد شلیک تا 150 کیلومتر بر روی آنها نصب خواهد شد.

سامانه های شلیک، همچنین قادر به پرتاب موشکهای مافوق صوت "زیرکون" هستند. کارشناسان ناتو بارها موشکهای ضد کشتی "اونیکس" و "زیرکون" را جدی ترین تهدید برای ناوگان این اتحادیه خوانده اند.  "زیرکون ها" به سادگی برای سیستم های دفاع هوایی و دفاع موشکی موجود و آینده غیر قابل دسترس هستند.

در آینده نزدیک، تعمیرات و نوسازی همه جانبه کشتیهای سطحی بزرگ به پروژههای بلند پروازانه اما بسیار پرهزینه مانند ناوشکنهای هسته ای" لیدر" ارجحیت دارد. به خصوص در شرایط عملیات ویژه نظامی که اولویت تامین مالی نیروی زمینی و هوافضا است.

در عین حال، صنایع دفاعی روسیه، حتی در شرایط تحریم، کشتیهای جنگی کوچک مسلح به همان کالیبر و" اونیکس" را تولید میکنند. همانطور که تجربه سوریه و منطقه نظامی شمال نشان داده است، کشتیهای گشتی و ناوها قابلیت های حمله جبران ناپذیری دارند.

پس از پیوستن فنلاند و سوئد به سازمان ناتو، این ائتلاف به طور قابل توجهی قابلیت های نظارتی خود را بر ناوگان شمالی گسترش داد و فعالیت های اطلاعاتی را در منطقه دریای "بارنتز" افزایش داده است. برای کشورهای غربی، این منطقه دروازه ورود به قطب شمال است که به گفته کارشناسان، برای منابع عظیم آن مبارزه شدیدی در جریان است.

با این حال رزمناوهای سنگین مدرن مجهز به موشک های مافوق صوت به یک عامل بازدارنده جدی در این منطقه تبدیل خواهند شد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده