دو تحریم داخلی و خارجی

هم مردم ایران و هم کسانی که تحولات آن را دنبال می کنند هرچه بیشتر به این نتیجه می رسند که حکومت توان ادامه وضع کنونی در ماه های آینده را نخواهد داشت. همه چیز چنان نشان می دهد که ظاهرا مردم ایران دربرابر فشارهای حداکثری از خارج و آمریکا و اتحادیه اروپا بیش از آنچه گمان می شد تاب آورده اند و بنابراین فشارها از داخل توسط طیف غربگرایان، اصلاح طلبان، اصولگرایان، پایداریچی ها، اتاق بازرگانی و صاحبان پتروشیمی ها و فولادی ها و معادن مواد خام و بانک های خصوصی به مردم، هر کدام به دلیلی، شدت گرفته است تا آنها را وادار به تسلیم کنند. این همه ناسزا و کارشکنی در روابط با چین و روسیه هم برآمده از این فکر است که این کشورها دارند به ایران کمک می کنند که زمین نخورد و بخشی از تاب آوری مردم حاصل گشایش ها و معاملات ایران با این کشورهاست.

واقعیت این است که تاب آوردن مردم دربرابر فشارها در درجه اول از میهندوستی آنان است که نمی خواهند کشور خود را ضعیف و تکه تکه شده ببینند و از سوی دیگر برآمده از تجربه جهانی است که نشان داده قدرت های خارجی هم توان انجام تغییراتی را که ادعا می کنند ندارند و هم اینکه در هر کجا مداخله کرده اند زندگی مردم آن کشورها را بیشتر نابود کرده و به خاک سیاه نشانده اند. تجربه افغانستان و عراق و لیبی و سومالی و اکنون سوریه جلوی چشم همگان است. اما این تاب اوری روی دیگری هم دارد و آن انباشته شدن ظرفیت عدالت خواهی است که بزودی از همه سو سر بر خواهد آورد.

سیاست کنونی جمهوری اسلامی بویژه در عرصه اقتصادی در سمتی است که در نهایت مردم دربرابر هر اتفاقی تسلیم شوند، چه این اتفاق از خارج رقم بخورد و چه از داخل. در واقع حل مشکلات ایران آنچنان پیچیده نیست. کافیست گریبان صاحبان معادن و بانک های خصوصی و پتروشیمی ها و صادرکنندگان را گرفت، اموال و ارزهای صادراتی آنها را مانند دوران قبل از احمدی نژاد به مردم ایران و به بودجه دولت برگرداند تا دولت بتواند هم حقوق کارگران و کارمندان را بپردازد و هم خدمات عمومی مانند بهداشت و آموزش و مسکن مردم را بهبود بخشد. در عرصه خارجی هم ضمن تلاش برای مذاکره با آمریکا و کم کردن فشارها، روابط را با روسیه و چین و بریکس و اوراسیا گسترش داد و از ظرفیت های آنان برای پیشرفت کشور چه در عرصه دفاعی، چه تامین کالاهای ضروری و چه زیرساخت ها استفاده کرد.

با اینحال یک نفر از کسانی که در مجلس یا مجمع تشخیص یا به اصطلاح خبرگان یا دهها نهاد و شورای بی خاصیت دیگر نشسته اند حاضر نیست چنین پیشنهادهایی را مطرح کند یا برای آن مبارزه کند. همه آنها به این وزیر و آن مدیر دولت یا شخص رئیس جمهور گیر داده اند که گویا اگر اینها تغییر کنند بدون دست زدن به صادرکنندگان و صاحبان بانک های خصوصی و پتروشیمی ها و دلارهای صادراتی وضع کشور خودبخود بهتر می شود.   

سیاست خطرناک فشار حداکثری از داخل به مردم که توسط حکومت دنبال می شود پیامدهایی بسیار جدی خواهد داشت. کسانی که گمان می کنند با روسیه ستیزی و چین ستیزی خودشان را محبوب آمریکا و ترامپ می کنند و زد و بندی انجام می دهند و قدرت را بدست می گیرند و دیگران را حذف می کنند سخت در اشتباهند. شرایط ایران چنین اجازه ای را نخواهد داد. نه فقط شرایط حکومتی، بلکه مردم. در جامعه ایران همچنان یک ظرفیت عظیم مقاومت وجود دارد و این مقاومت فقط دربرابر بیگانه نیست، بلکه برای عدالت هم هست. با زد و بند با ترامپ یا هرکس دیگر عدالت را نمی شود برقرار کرد. برای برقراری عدالت گرفتن گریبان صاحبان بانک های خصوصی و معادن و صادرکنندگان و رانت خوارها لازم است. با افزایش فشارها به مردم، با مذاکره با آمریکا یا بدون آن، با رسیدن به تفاهم یا بدون آن، با برداشتن تحریم ها یا بدون آن و ... عدالتی برقرار نخواهد شد و این ظرفیت که همچنان از انقلاب ۵۷ باقی مانده و در شعارها و ذهن مردم رخنه کرده به میدان خواهد آمد. سیاست تشدید فشار حداکثری از داخل حکومت و سرمایه داران و رانت خوارها به مردم از هم اکنون یک سیاست شکست خورده است. این سیاست فقط مقاومت را گسترده تر خواهد کرد.  

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده