و عملی است؟

گهگاه در برخی سایت هائی که روی شبکه اینترنت قرار می گیرند و خود را شعاعی و یا شاخه ای از طیف توده ای معرفی می کنند، مطالبی در ارتباط با نیاز به وحدت نظری و سازمانی در حزب توده ایران منتشر می شود، که نمی توان برای همیشه از کنار آنها با سکوت گذشت. بویژه وقتی مصلحانه از نیاز به وحدت نظری در میان طیف توده ای ها سخن می گویند.

برخی از این مصلحان و نویسندگان تا زمانی که علی خاوری بعنوان دبیر اول حزب درمهاجرت زنده بود تصور می کردند با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین می شود و ایشان را رستم دستان فرض کرده و وحدت حزب را از وی می خواستند. این در حالی است که این واقعیات جامعه ایران و چوب دردناک حوادث و رویدادها و جسارت ورود به گود حوادث داخل کشور است که بستر وحدت را در هر حزب و سازمان سیاسی فراهم می آورد نه حسن نیت و خواست این و یا آن فرد رهبری و یا عضو حزب و سازمان.

اگر 50 بار در طول روز هم ذکر وحدت گفته شود و در یک مقاله 30 خطی بارها از دیالکتیک و مارکس و خلاقیت انقلابی و ... نوشته شود، اما نتوان به این سئوال ساده پاسخ داد که ترکیب حکومت در ایران کنونی چیست، لایه بندی های حکومتی چه اختلافاتی با هم دارند و چه هدفی را دنبال می کنند؟ چرا باید از قدرت نظامی ایران تا حد حمایت از اتمی شدن کشور دفاع کرد و برای مثال دولت کنونی بدنبال چیست؟ با خطر حمله به ایران چه باید کرد؟ و دهها و دهها مسئله وموضوع دیگر روز حرفی  زده نشده که مردم و فعالان سیاسی غیر حکومتی در داخل کشور آن را بخوانند تا بدانند یک جریان توده ای در باره همین حادثه و دیگر حوادث روز کشور که همه مطبوعات داخل از آنها می نویسند چگونه می اندیشد.

تئوری را باید خواند و آن را کارپایه فکری کرد و بر آن اساس تحولات لحظه به لحظه را تحلیل کرد نه آن که آن را طوطی وار و مثل کلاس درس به آقا معلم پس بدهند.

نکته بسیار مهم دیگر، ارزیابی از توازن نیروها در جامعه است. توازنی که بازتاب آن همیشه در حاکمیت ها متبلور است. بجای شعارهای کلیشه ای که تقلید از شعارهای حزب در سالهای پیش و حتی اول انقلاب است و برخاسته از دو شرایط بکلی متفاوت امروز و دیروز ایران، ما نمی توانیم درک درستی از توازن قوا و ارزیابی و تفکیک آنها از هم را ارائه بدهیم. مثلا بدانیم جامعه در چه مرحله ای از اتحاد با چه نیروهائی است و کدام نیروها در صحنه عمل سیاسی فعال هستند.

در اکثر سایت های طیف توده ای نمی خوانید که با صراحت نوشته شده باشد، چرا قدرت نظامی ایران یک ضرورت است و چرا باید از صنایع نظامی تولیدی کشور ستایش کرد؟

 قشر بندی در سپاه براساس کدام منافع و یا تعلقات طبقاتی و مذهبی است؟

این سئوالات پاسخ های صریح و روشن و متکی به حوادث روزی که مردم با آنها دست و پنجه نرم می کنند را می طلبد، نه پنهان شدن پشت کلمات و جملات کلی و فرار بیم زده از واقعیات.

قبل از سینه سپر کردن برای وحدت سیاسی حزب، ابتدا به خویش و مخاطبان خود باید گفت که چه درک سیاسی از ایران کنونی داریم، تا متحدان درون طیفی خود را پیدا کنیم. اگر همه همینگونه رفتار کنند، گام اول برای وحدت سیاسی برداشته شده است و اختلاف نظرات آشکار شده و بحث وحدت سیاسی آغاز می شود.

همه باید از خود شروع کنند و حرف و نظر خویش را بیان کنند، نه آن که دیگری را نفی کنند و پشت  نقد دیگران خود را پنهان سازند.

حرف های کلی و از همه بدتر یکباره و بعنوان کشف تضاد اصلی جامعه، مهر سرمایه داری بر پیشانی حکومت کوبیدن و شسته و رفته کنار گود نشستن و در انتظار انقلابی دیگر اعلامیه تحریم انتخابات دادن، سیاست نیست. در سایه مهاجرت خفتن و یا موج سواری روی امواج حوادث است.

وقتی سیاست مشخص و دقیق در ارتباط با تحولات جامعه وجود نداشته باشد تشتت حاصل آنست.

حرفی را باید زد که هر بخشی از مردم که سخن شما به گوششان می رسد و فردی که با هر دین و ایدئولوژی سیاسی در صحنه داخل کشور است آن را و یا حداقل بخشی از آن را بفهمند و تائید کند. بجای بسیاری از این مقالاتی که منتشر می شود، باید تلاش کرد از خیابان و کارخانه و زندگی بسیار عادی و روزانه مردم اطلاع پیدا کرد و آن را منعکس ساخت و در کنارش نوشت چه باید کرد؟

اگر چنین نکنیم، تبدیل به نشریه و سایتی می شویم که دوستانمان از سر سیری نگاهی به آن می اندازند و ما هم دلمان خوش است که یک بولتن داخلی برای دوستانمان منتشر کرده ایم.

آنگونه باید نوشت و تحلیل کرد که علاوه بر دوستان خودمان و یا حتی طیف توده ای ها، دیگرانی هم نیازمند مراجعه به آن باشند و در داخل کشور از سد فیلترها گذشته و به آن برسند.

 نمی توانیم و نباید تنها منعکس کننده اخبار بدون اشاره به گذشته و دلیل و تحلیل آن باشیم. این نوع اخبار سطحی همه جا منتشر شده و می شود، گفتن دلائل و چرائی و عقبه آن اخبار و رودیدادهاست که دیگرانی را جلب می کند. دیگرانی که ممکن است از طیف ما نباشند و اتفاقا مهم آنست که آن دیگران برای آگاهی از نظرات ما جلب شوند، والا همان می شود که ذکر شد: "بولتنی داخلی برای چند تنی از دوستان"! و نوعی سرگرمی.

شاید این سخن کمی تند به نظر آید. اما واقعیت اغلب همینگونه است، بویژه وقتی از سر دلسوزی و دل نگرانی و احساس مسئولیت باشد.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده