ترجمه- آزاده اسفندیاری

دولت ترکیه پس از شکست در انتخابات محلی، سعی در انتقام گرفتن از رقبای خود را دارد. از ترفندهای سیاسی داخلی و مانورهای دیپلماتیک مانند قصد پیوستن به بریکس استفاده می شود. کمونیست ها تاکید می کنند که حرکتهای زیکزاکی جوهر رژیم ترکیه را تغییر نمی دهد.

 بازی با بریکس:

چندی پیش، اخبار مربوط به درخواست ترکیه برای پیوستن به بریکس سر و صدای زیادی به پا کرد. این واقعیت را به خودی خود نمی توان موضوعی برجسته نامید. این ائتلاف بین المللی به سرعت در حال گسترش است. در آغاز سال جاری، ایران، مصر، اتیوپی و امارات متحده به آن پیوستند (عربستان سعودی دست نگه داشت). با این حال ترکیه یک مورد خاص است. این کشور نه تنها یکی از اعضای ناتو و دارای پایگاه های نظامی آمریکایی در خاک خود است، بلکه نامزد عضویت در اتحادیه اروپا نیز می باشد.

به ویژه مفسران بلند پرواز با عجله یک "تغییر رادیکال" در سیاست خارجی ترکیه را اعلام کردند. همه چیز تا آنجا پیش رفت که ادعا شد "گام بلند آنکارا پایان هژمونی ایالات متحده است." هر چند هم که بخواهیم چنین نتیجه ای را باور کنیم، بعید است که چرخش ظاهری تماشایی دولت اردوغان به این امر کمک کند.

قبل از هر چیز، به این دلیل که ارزیابی های بریکس به عنوان پایه و اساس یک نظم جهانی جایگزین هنوز با اجرای واقعی بسیار فاصله دارد. این سازمان یک مجموعه نسبتاً سست، بدون تعهدات روشن و نهادهای جدی باقی مانده است. سابقه حضور برزیل در این جمع آن را ثابت کرد. میشل تمر و ژایر بولسونارو، روسای جمهور راست گرای طرفدار آمریکا که از سال 2016 تا 2022 این کشور را رهبری میکردند، همچنان در جلسات حضور داشتند اما قدمی به پیش بر نداشتند.

مکانیسمی که بریکس را به پروژه های همکاری مانند اتحادیه اروپا یا آسه آن نزدیک می کند، ایجاد بانک توسعه جدید در سال 2015 بود. این مؤسسه در طول تشکیل خود، حدود صد پروژه به ارزش 33 میلیارد دلار را تامین مالی کرده است؟ تنها بانک توسعه آسیایی که مقر آن در توکیو است، در سال گذشته 24 میلیارد دلار هزینه کرده است که در مارس 2022 همه معاملات با روسیه را به حالت تعلیق درآورد و این موضوع را با پیروی از "اصول بانکی صحیح" توضیح داد. ایده هایی مانند ایجاد یک ارز مشترک در حرف باقی می ماند. اما شعارهای جهان چند قطبی مانع از مشارکت هند در دسیسه ها علیه چین نمی شود. این کاملاً طبیعی است، زیرا از نظر رژیم های بورژوایی، چند قطبی بودن چیزی بیش از فرصتی برای به دست آوردن حوزه نفوذ خود برای استثمار و ثروت اندوزی نیست.

چه چیزی کشورهای مختلف را جذب بریکس می کند؟ در حال حاضر، عمدتاً تمایل به بهره مندی از رویارویی جهانی است. در غیاب مقررات داخلی سختگیرانه، عضویت به فرد اجازه میدهد تا در چانه  زنی با غرب سهم بیشتری به دست بیاورد. جای تعجب نیست که ترکیه که عادت داشت با شعارهای ضدغربی بازی کند، از این فرصت استفاده کرد. برای دههها مقامات این کشور به روابط با روسیه به عنوان یک اهرم استراتژیک برای گرفتن امتیازات بیشتر از غرب، که ترکیه از طریق ناتو به شدت به آن وابسته است، مینگریستند. حفظ روابط نزدیک با روسیه همچنین به اردوغان و شرکای سیاسی و تجاری او اجازه می داد تا سود برده و به طور قابل توجهی ثروتمند شوند.

در این رابطه حزب کمونیست ترکیه به یک انگیزه خود محوری اشاره می کند. کمونیست ها خاطرنشان می کنند که با "تعادل بین المللی" سرمایه، ترکیه تحرک خود را افزایش می دهد، بدون اینکه از محدوده مسئولیت ناتو خارج شود.

شواهد زیادی نشان از "بازی دوگانه" وجود دارد. چند روز قبل از بیانیه ترکیه مبنی برقصد پیوستن به بریکس، هاکان فیدان، وزیر امور خارجه این کشور در نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا شرکت کرد. نماینده آنکارا برای اولین بار از سال 2019 تا به حال در این نشست دعوت شد و از دیپلمات های اروپایی قدردانی کرد. فیدان با بیان اینکه "پیوستن به این اتحادیه همچنان هدف راهبردی آنکارا است، گفت که لازم است مکانیسم های گفت وگوی خود را از سر بگیریم"...

در روابط با ناتو نیز نشانه ای از سرد شدن روابط دیده نشده است. دولت اردوغان از نامزدی مارک روته، دبیرکل جدید حمایت کرد و با پیوستن فنلاند و سوئد به بلوک ناتو با فشار آمریکا موافقت کرد. ارتش ترکیه در  رزمایش های مشترک شرکت می کند. برخی از مانورها در همین سال با حضور نیروی دریایی ترکیه، ایالات متحده آمریکا، بلغارستان، رومانی و سایر کشورها در آب های دریای سیاه برگزار شد.

یک مانور دیگر طنین بسیار زیادی داشت، اگرچه مقامات ترکیه با تمام توان سعی کردند آنها را پنهان کنند. ناو فرود آنادولو ترکیه و ناوچه گوکووا در دریای مدیترانه با کشتی های آمریکایی WASP و OAK HILL رزمایش مشترک داشته اند. ظرافت این است که آخرین سود منطقه برای حمایت از اسرائیل، "برای مهار تجاوز ایران و هم پیمانانش رقم خورده است". به یاد می آوریم که آنکارا عملیات در نوار غزه را محکوم کرد و نه فقط محکوم، بلکه اردوغان از توقف کامل تجارت با اسرائیل خبر داد و تهدید به اعزام نیرو کرد.

این در حالی است که آذربایجان همچنان تامین کننده اصلی نفت دولت اسرائیل است. این خط لوله از طریق خط لوله باکو- تفلیس- جیهان که از طریق ترکیه می گذرد، تامین می شود. در مورد صادرات ترکیه همه چیز مشخص نیست. این داد و ستد ها به صورت علنی به صفر رسید، اما بلافاصله در تجارت با تشکیلات خودگردان فلسطین چندین برابر شد. به عنوان مثال، هزینه محموله های فولادی که 27 هزار دلار بود، به 14.3 میلیون دلار رسید. برخی از تحلیلگران معتقدند که این عمل پوششی برای تجارت با تل آویو است.

این رزمایش ها نیز به مظهر نفاق تبدیل شد، به خصوص که پس از آن کشتی WASP آمریکایی برای بازدید پنج روزه وارد بندر ازمیر شد. این امر باعث اعتراض کمونیست ها و دیگر سازمان های ملی شد. همانطور که کمال اوکویان، دبیر کل حزب کمونیست ترکیه اعلام کرد، مقامات این کشور هرگز در باره مسئله فلسطین صادق نبوده اند. او معتقد است: "روابط متفقین با ایالات متحده، لفاظی های ضد اسرائیلی را بی ارزش می کند. این حزب مطمئن است که عضویت ترکیه در ناتو کل منطقه را تهدید می کند. آنچه آنها در واقع امنیت می نامند، امنیت تعداد انگشت شماری استثمارگر است که دارایی آنها را تضمین می کند. کمونیست ها تاکید می کنند که منافع خودخواهانه آنها به عنوان منافع ملی معرفی می شود".

همه علایم نشانگر آن هستند که هدف تقویت همکاری با واشنگتن است. در ماه سپتامبر، کاخ سفید با فروش موشک های زمین به هوای مافوق صوت RIM-116 به ناوگان ترکیه موافقت کرد. پس از تسلیم شدن آنکارا به موضوع پیوستن سوئد به ناتو، ایالات متحده از مذاکرات در باره تامین 40 جت جنگنده F-16  با آخرین اصلاحات و 79 کیت برای نوسازی ناوگان هواپیماهای نظامی موجود رفع انسداد کرد. به گفته یاشار گولر، وزیر دفاع ترکیه، این کشور از سرعت اجرای این توافق رضایت دارد.

پس از خرید سامانه پدافند هوایی اس-400 ساخت روسیه توسط آنکارا، قرارداد دیگری درباره جنگنده های F-35 با آمریکا بسته شد. همانطور که روزنامه جمهوریت گزارش داد، طرف ترکیه ای به عنوان یک مصالحه پیشنهاد کرد که همچنان مجتمع های دفاعی روسی را در انبارها بدون فعال کردن آنها نگه دارد. ترکیه همچنین برای خرید 40 فروند هواپیمای یوروفایتر تایفون تولید شده در اتحادیه اروپا ابراز علاقه کرده است. آنکارا دیگر از خرید جنگده های Su-35 وSu-57 روسی نامی به میان نمی آورد. آری! دیگر اوضاع عوض شده...

ترکیه به سهم خود بیش از سایر اعضای ناتو در کمک به اوکراین فعال است. کارخانه کشتی سازی RMK Marine در استانبول، Getman Ivan Vygovsky، دومین کشتی از چهار ناوگان کلاس Ada که توسط کیف سفارش داده شده بود را، راه اندازی کرد. در خود اوکراین، ساخت کارخانه تولید و نگهداری پهپادهای TB2 و TB3 ترکیه همچنان ادامه دارد و خودروهای زرهی کبرا 2 ترکیه نیز در منطقه جنگی در منطقه کورسک فعالیت داشتند.

"تعهد ما به تمامیت ارضی، حاکمیت و استقلال اوکراین بدون تغییر باقی می ماند". اردوغان در 11 سپتامبر، خطاب به شرکت کنندگان در اجلاس سکوی کریمه گفت: بازگشت کریمه به اوکراین، پایبندی  به قوانین بین المللی است. یک ماه قبل، پارلمان ترکیه توافقنامه منطقه آزاد تجاری با کیف را تصویب کرد. در حال حاضر در مرحله اول، تعرفه واردات 93.4 درصد از کالاهای صنعتی اوکراین را لغو می شود. اما حتی بدون این، پویایی تجارت متقابل چشمگیر به نظر می رسد. در ژانویه تا ژوئن، ترکیه 853 هزار تن سنگ آهن و 41 هزار تن بیلت فولاد از Square خریداری کرد که به ترتیب 158 و 108 درصد بیشتر از سال گذشته بود. پهپادهای ترکیه ای تولید شده توسط شرکت بایکار با موتورهای اوکراینی همچنان در مناطق جنگی در پروازند.

روسیه ترجیح می دهد چشم خود را بر این امر ببندد و ترکیه را به عنوان خریدار و ترانزیت کننده گاز طبیعی ارزیابی کند. همانطور که ولادیمیر پوتین گفت، حتی اگر اوکراین خط گاز را مسدود کند، مسکو همیشه میتواند آن را از طریق جریان ترکی ارسال کند. اما آنکارا در تلاش است تا با افزایش پنج برابری تولید گاز خود در طول سال، وابستگی خود به گاز روسیه را کاهش دهد. بر این اساس، لحن این کشور در گفتگو با روسیه به طور فزاینده ای تند خواهد شد

دولت اردوغان نیز از فرصتهایی که دیپلماسی باز کرده است برای فریب دادن افکار عمومی استفاده میکند. نیاز به این امر بسیار است. یاد آوری می کنیم که حزب جمهوری خواه خلق (CHP) اپوزیسیون پیروز انتخابات محلی شد. نامزدهای آن اکنون 35 استان را اداره می کنند، در حالی که حزب حاکم عدالت و توسعه 24 استان را حفظ کرده است. طی شش ماه گذشته، روند ها تغییر نکرده است: CHP با اطمینان از رقیب اصلی خود در نظرسنجی ها پیشی گرفته است.

اپوزیسیون در تلاش برای از دست ندادن فرصت، اصرار بر انتخابات زودهنگام دارد. فراخوانی برای این امر در بیستمین کنگره فوق العاده CHP مطرح شد. اوزگور اوزل، رئیس این حزب گفت که تقاضای عمومی فزاینده برای تغییر وجود دارد و ادامه داد، حزب تأسیس شده توسط آتاتورک آماده است تا دوباره قدرت را به دست آورد. اکرم امام اوغلو، شهردار استانبول که یکی از نامزدهای احتمالی ریاست جمهوری محسوب می شود، پایان دوران مخالفت های تکراری را اعلام کرد. او گفت: "کشور به عنوان یک دولت ضعیف با نهادهای فرسوده، پارلمانی ناکارآمد، نظام های قضایی و آموزشی فروپاشیده، بیگانه از جهان دموکراتیک که نیمی از جمعیت آن در فقر فرو رفته اند، وارد قرن دوم جمهوری می شود".

با این حال، تقاضای عمومی برای تغییرات بیشتر و بیشتر محسوس می شود. نرخ تورم سالانه از 75 درصد در ماه مه به 49 درصد در ماه اوت کاهش یافت، اما مقامات افزایش حداقل دستمزد در اواسط سال را کنار گذاشتند و سنت سال های اخیر را شکستند. این امر درآمد کارگران را کاهش داده است.

با افزایش 102 درصدی هزینههای مسکن در طول سال و افزایش 121 درصدی هزینه های آموزشی، مردم روز به روز امکان دسترسی به کالاهای اساسی را از دست میدهند. بر اساس گزارش آژانس برنامه ریزی استانبول، از هر پنج کودک یک نفر در این کشور از  تغذیه کافی محروم است و تقریباً نیم میلیون کودک در سن رفتن به مدرسه برای آموزش نمیتوانند ثبت نام کنند. اگر آمار رسمی از 853 هزار کودک کار صحبت می کند، تخمین های مستقل بیش از دو میلیون را نشان می دهد.

عملیات اعتراضی در حال افزایش است. اعتصاب در کارخانه برق مرسن، در استان کوجایلی چند ماه است که ادامه دارد. کارگران خواستار حق تشکیل سندیکای کارگری هستند و با اخراج فعالان مخالفند. از تابستان، اخراج ها در کارخانه متالورژی Yolbulan Metal Sun در هاتای و در معادن کروم در Elazig متوقف نشده است. جمعی دیگر از دستمزدهای پایین و شرایط طاقت فرسای کار خشمگین هستند.

کارگران یک کارخانه مقواسازی در استانبول، کارگران پست در آدانا و کارکنان شهرداری در ازمیر، در  تظاهرات شرکت کردند. کارکنان آموزش و پرورش مخالف لایحه "فعالیت حرفه ای معلمان" مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شدند. شواهد همه حاکی از آن استکه در واقع امنیت شغلی وجود ندارد.

همانطور که کمونیست ها تأکید می کنند، منافع کارگران تنها با نفی سرمایه داری، مهم نیست که در چه هیبتی باشد، جهانی گرا یا میهن پرستانه، قابل حمایت است. در سپتامبر، CPT کنگره چهاردهم خود را برگزار کرد که تقریباً 400 نماینده در آن شرکت داشتند. کنگره با توجه به اینکه نظم موجود به قیمت ستم بر زحمتکشان برای بورژوازی سود می آورد، وظیفه تشدید کار با توده ها را برای انتقال مبارزه طبقاتی به یک کانال سازمان یافته تعیین کرد. کنگره خاطرنشان کرد که طبقه کارگر تحت رهبری حزب کمونیست باید یک اپوزیسیون تاریخی در برابر طبقه سرمایه داری را ایجاد کند.

https://gazeta-pravda.ru/issue/112-31605-1114-oktyabrya-2024-goda/turetskiy-torg/

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده