|
حمله به روزنامه نگاران در سطح بین الملل جنایات جنگی محسوب می شود. با این
وجود، ارتش اسرائیل همچنان به کشتن همکارانی که به وضوح به عنوان اعضای
رسانه های خبری شناخته می شدند و با نوشته های روی جلیقه ها و کلاه ایمنی
وضعیت خود را به نمایش می گذارند، ادامه می دهد. به عنوان مثال، در اوایل
ماه اوت، نظامیان اسرائیل به «اسماعیل الغول»، خبرنگار 27 ساله شبکه
الجزیره، و فیلمبردار او، «رامی الرفیع»، شلیک کرده و به عمد هر دو را
کشتند.
در غزه، وضعیت روزنامه نگاران در حال حاضر به مراتب خطرناک تر از هر جای
دیگری در جهان است. سازمان گزارشگران بدون مرز گزارش داده است که از آغاز
جنگ غزه در هفتم اکتبر، 140 کارمند رسانه ای در حمله نظامی اسرائیل به غزه
کشته شده اند. از تعداد نامبرده حداقل 31 تن از این روزنامه نگاران از:
تاریخ 2 شهریور1403 به بعد «در زمان کار» و برخی از آنها به طور «هدفمند»
مورد هدف نظامیان اسرائیل قرار گرفته اند.
ارتش اسرائیل با این بهانه که آنها ماموران حماس بوده اند، حتی مسئولیت قتل
آنها را به عهده می گیرد اما شواهد معتبری برای این ادعا ارائه نمی کند. در
واقع، متهم کردن اسرائیل به تروریست بودن نمایندگان مطبوعاتی کشته شده به
دراز مدت و به قبل از 7 اکتبر 2023 برمی گردد. ما این واقعیت را نادیده نمی
گیریم که روزنامه نگارانی در غزه برای رسانه های وابسته به حماس کار می
کنند یا با حماس ارتباط دارند. با این حال، حتی کشتار آنها نیز «طبق قوانین
بین المللی» ممنوع است - همانطور که تخریب زیرساخت های روزنامه نگاری ممنوع
است.
در عین حال، دولت اسرائیل همچنان از ورود نمایندگان مستقل رسانه های بین
المللی نیز جلوگیری می کند و به این ترتیب آزادی مطبوعات را به شیوه ای بی
سابقه محدود کرده است. هیچ منطقه جنگی دیگری در زمان فعلی از 7 اکتبر و به
اندازه غزه از گزارش های خارجی محروم نشده است.
با این وجود، بخش های بزرگی از صنعت رسانه ای آلمان در مورد این رفتار
غیرقانونی و غیرانسانی موضع نمی گیرند. «هیچ رسانه آلمانی در نامه سرگشاده
بیش از 70 سازمان رسانه ای بین المللی که خواستار دسترسی روزنامه نگاران
بین المللی به غزه بودند، دخیل نبود.» در پایان ماه اوت، چندین سازمان
اروپایی در نامه ای سرگشاده از جوزپ بورل، معاون رئیس کمیسیون اروپا
خواستند تا از روزنامه نگاران در غزه محافظت کند. «سازمان های آلمانی این
نامه را امضا نکردند.» البته، نمونه های مثبتی نیز وجود دارد، مانند بیانیه
همبستگی با همکاران در غزه که توسط «هفته نامه اشپیگل»، «روزنامه تاتز» و
«روز نامه زوددویچه تسایتونگ» امضا شده است، یا تحقیق پروژه غزه، که اشپیگل
و ZDF (کانال دوم تلویزیون دولتی آلمان. م) در آن شرکت کردند. با این حال،
به طور کلی، رسانه های آلمانی نسبت به قتل روزنامه نگاران و محدود کردن
آزادی مطبوعات در غزه «محتاطانه» واکنش نشان می دهند.
در عوض، متاسفانه برخی از دفاتر تحریریه در آلمان با سبک سری محدودیت های
آشکار بر آزادی مطبوعات را به عنوان یک امر مسلم می پذیرند. چندین خبرنگار
آلمانی زبان و روزنامه نگاران محلی در اسرائیل/ فلسطین حضور دارند که کار
بسیار مفیدی انجام می دهند. با این وجود، «آژانس های بزرگی مانند dpa »
مکررا در گزارش های خود «منحصرا» فقط ادعای های مقامات اسرائیلی را منعکس
می کنند و در ادامه کار آنها، دیگر دفاتر تحریریهِ اغلب رسانه ها، این نوع
«گزارش های انحصاری» را مجددا منعکس می کنند، بدون اینکه امکان و زمینه
ذهنی لازم را برای خوانندگان فراهم کنند تا این نوع «اطلاعات انحصاری» را
به طور انتقادی حلاجی کنند.
علاوه بر این، متخصصان رسانه ها اغلب از «مدل های توضیحی ساده» استفاده می
کنند و دیدگاه های فلسطینی ها در گزارش ها و اخبار به ندرت منعکس می شود.
با این نوع کار خبری، اغلب دفاتر تحریریه به مدت یازده ماه به طور منظم
اصول روزنامه نگاری بویژه اصل «وظیفه مراقبت»* را نقض کرده اند. جای تعجب
نیست که بر اساس نظرسنجی اخیر، تقریبا از هر دو تن یک تن اعتماد کمی به
گزارش های رسانه های آلمانی در رابطه با جنگ در خاورمیانه دارد یا اصلا
اعتمادی ندارد. برخی از رسانه های آلمانی با ارائه گزارش های این جنگ به
شیوه ای یک طرفه، به انعکاسی «غیر انسانی» از چهره، شیوه زندگی و جمعیت
غیرنظامی ساکنان فلسطینی غزه مبادرت می ورزند و با نقض قوانین بین المللی،
همانطور که ماه ها به طور گسترده در غزه مستند شده است، فجایع و کشتار مردم
بیگناه در گزارش نادیده گرفته شده و یا حتی توجیه می شود.
(وظیفه مراقبت* ـ اصل دوم از «قانون مطبوعات آلمان که دارای 16 اصل» است:
تحقیق دقیق روزنامه نگاران درباره موضوع وظیفه ضروری هر روزنامه نگاری است.
اطلاعات در نظر گرفته شده برای انتشار در کلمات، تصاویر و گرافیک باید از
نظر صحت با دقت لازم با شرایط بررسی شود و صادقانه تکثیر شود. معنای آنها
نباید با ویرایش، تیتر یا زیرنویس تحریف شود. گزارش ها، شایعات و فرضیات
تایید نشده باید قابل تشخیص بود و به صراحت منعکس شود. عکس های نمادین باید
به این ترتیب قابل تشخیص باشند. م )
ما به عنوان روزنامه نگارانی که در رسانه های آلمان کار می کنند، دیگر نمی
خواهیم در مورد وضعیت همکارانمان در غزه سکوت کنیم. ما مطمئنا نمی خواهیم
بپذیریم که آنها با حمایت متخصصان رسانه های آلمانی بدون استناد به هیچ
مدرک محکمی به عنوان تروریست بدنام شده و در نتیجه کشتن آنها توسط نظامیان
اسرائیلی توجیه پذیر شده و قاتل نیز تبرئه می شود. (…)
این یک اصل است که از روزنامه نگاران در مناطق جنگی باید محافظت شود. آنها
نباید تحت هیچ شرایطی عمدا مورد حمله قرار گرفته و کشته شوند. خبرنگاران
مستقل باید اجازه ورود به مناطق درگیری را داشته باشند تا مردم جهان به
اندازه کافی از وقایع منطقه مطلع شوند. هیچ دولتی مجاز نیست خودسرانه
روزنامه نگاران منتقد را دستگیر، شکنجه یا ناپدید کند.
کشته شدن روزنامه نگاران و تخریب زیرساخت های روزنامه نگاری در غزه نشانه
ای قوی از این است که این جنگ مدت هاست که از مرزهای حقوق بین الملل و
مناسبات حقوقی و اخلاقی مرسوم فراتر رفته است. (…) هر کسی که با پذیرش
خطرات از این فجایع و بی رحمی ها گزارش می دهد، فیلم می گیرد و عکس می
گیرد، شایسته قدردانی ما است. (…)
https://gazajournalistenschuetzen.wordpress.com/
تلگرام راه توده:
https://telegram.me/rahetudeh
|
