بازگشت 

غزل برای درخت  سیاوش کسرایی

تو قامت بلند تمنایی ای درخت
همواره خفته است در آغوشت آسمان
بالایی ای درخت
دستت پر از ستاره و جانت پر از بهار
زیبایی ای درخت
وقتی كه بادها در برگ های در هم تو لانه می كنند
وقتی كه بادها گیسوی سبز فام تو را شانه می كنند
غوغایی ای درخت
وقتی كه چنگ وحشی باران گشوده است
در بزم سرد او
خنیاگر غمین خوش آوایی ای درخت
در زیر پای تو
اینجا شب است و شب زدگانی كه چشمشان
صبحی ندیده است
تو روز را كجا خورشید را كجا
در دشت دیده غرق تماشایی ای درخت
چون هراز رشته تو با جان خاكیان
پیوند می كنی
پروا مكن ز رعد
 پروا مكن ز برق كه بر جایی ای درخت
سر بركش ای رمیده كه همچون امید ما با مایی این یگانه و تنهایی ای درخت
 

در فرمات PDF :                                                                  بازگشت