پرسش و پاسخ ـ  حزب توده ایران درعرصه سیاست روز- چاپ اول 1358

هیچ حزب واقعی

با نیروی پراکنده

و افراد مستقل

به جائی نمی رسد

 

س: توازن نیروها در سطح رهبری انقلاب، در حال حاضر به چه صورت است و در کدام جهت پیش می رود؟

ج: رفقا، بحث ما قرار بود درباره سیاست حزب توده ایران باشد. این جلسه، جلسه بحث و انتقاد است، نه جلسه بحث درباره مسایل سیاسی ایران. مسائلی از قبیل تغییر تناسب نیروها بین دولت و امام، به حزب توده ایران مربوط نیست. امروز ما می خواهیم مسائلی را مطرح کنیم که با سیاست کنونی و گذشته حزب توده ایران ارتباط داشته باشد. قصد ما این است که رفقا را نسبت به این مسائل روشن بکنیم تا اگر از دوستان شما کسانی هستند که نسبت به سیاست حزب مسایلی برایشان مطرح است، قانع شوند و به عضویت حزب توده ایران در آیند. این سؤالات، مسایلی است که روزنامه مردم باید جواب بدهد. البته اگر فرصت شد، جواب می دهم. ولی بحث امروز ما در درجه اول برای پرداختن به این نوع سؤالات نیست. خوب دیگر؟ دیگر سؤالی نیست؟ مثل اینکه هیچکدام از رفقا درباره سیاست حزب سئوال یا ایرادی ندارند. همه عضو حزبند؟

یکی از حاضران، همه، خیر.

خوب، حالا من سؤال می کنم: اینجا دوستانی هستند که عضو حزب نباشند؟

یکی از حاضران: بله، هستند. یعنی هوادارند ، نه عضو.

خوب من از آن ها که عضو نیستند، سؤال می کنم که چرا عضو حزب نمی شوید؟ شما اگر هوادار هستید، راه دیگری ندارید جز این که به حزب بپیوندید. شما برنامه و سیاست حزب را قبول دارید و می دانید که نیروها باید اول متشکل شوند تا بتوانند در مبارزه پیروز شوند. والا لشکری که از عده ای افراد مستقل و پراکنده تشکیل شده باشد، و هر کس در جایی از جبهه تیری به هوا خالی کند، هرگز پیروز نخواهد شد.

- ممکن است بعضی از سازمان های حزبی، هنوز اساسنامه شان را تصویب نکرده باشند.

ج: اساسنامه؟ بالاخره سیاستشان که معلوم است چیست. معمولاً در رابطه با سازمان ها و احزابی که فعالیت سیاسی می کنند، برنامه سیاسی است که اهمیت اساسی دارد. به این ترتیب، سئوال من به جای خود باقی می ماند که کسانی که به سن 18 سالگی رسیده اند و در مسایل سیاسی ایران واردند، اما هنوز عضو حزب نشده اند، باید جواب بدهند ـ اقلا به خودشان جواب بدهند ـ که چرا تاکنون عضو حزب نشده اند؟

آخر حزب یک معیار هایی برای پذیرش عضو دارد.

ج: سه تا معیار دارد. پذیرش برنامه سیاسی حزب، آمادگی برای فعالیت منظم، دیسیپلینه و یا انضباط در سازمان حزبی جهت پیروزی برنامه حزب، و کمک مالی به حزب. این سه شرط لنینی عضویت در حزب است، که مهمترین آن عبارت است از پذیرفتن برنامه سیاسی حزب. پس از آن هم انضباط سازمانی و کمک مالی به حزب. هیچ چیز عجیب و غریب دیگری هم در میان نیست. فقط حزب از میان کسانی که داوطلب عضویت هستند، کسانی را انتخاب می کند که در جامعه و محیط کار و زندگی شان افرادی خوشنام، بدون ضعف های اجتماعی، فعال، علاقمند به مبارزه و آماده باشند که وقت و امکانات خود را در اختیار سیاست حزب بگذارند.

یکی از حاضران: باید معرف هم داشته باشند.

ح: خوب، آن دو تا معرف برای شناسایی حزب از داوطلب عضویت است. برای این که ببینیم کسی که وارد حزب می شود، آدم خوبی است و آدم بدی نیست. چون این مسئله دو طرف دارد. یک طرف، داوطلب هست که وارد حزب می شود، و برای او همان سه شرطی است که گفتم. یک طرف دیگر، شناسایی حزب نسبت به او است.

 

س: پس سازمان های توده ای، چه سازمان هایی هستند؟

ج: سازمان های توده ای، سازمان هایی اجتماعی و صنفی هستند که اغلب سیاسی نیستند. غیر از سازمان جوانان که یک سازمان سیاسی است، سازمان های توده ای دیگر اصلا به حزب مربوط نیستند. سازمان های مستقلی هستند، مثل سازمان های مستقل سندیکایی کارگری، تشکیلات زنان، اتحادیه آموزگاران و دبیران، اتحادیه کارکنان بانک ها، اتحادیه کفاش ها، اتحادیه کارگران نجار و غیره.... این ها سازمان هایی اجتماعی و صنفی هستند که هر کدام اساسنامه و برنامه مشخص دارند. موضع گیری سیاسی این سازمان های توده ای در دوران کنونی، در چارچوب جبهه متحد خلق است، یعنی در جهت مبارزه ضد امپریالیستی و مبارزه برای دموکراسی. به بیان دیگر، سازمان های صنفی یا سازمان های توده ای برای اینکه دولتی را ساقط کنند و یا به حکومت برسند، مبارزه نمی کنند. ولی سازمان حزبی برای جلب آرای مردم به طرف خود، تبدیل شدن به یک قدرت سیاسی، به دست گرفتن حکومت و پیاده کردن برنامه خود در عمل مبارزه می کند، یا این که از طریق ائتلاف با سایر احزابی که برنامه شان را با برنامه خود نزدیک می بیند، برای انجام یک برنامه مشترک، حکومت مشترکی تشکیل می دهد. پس، میان سازمان های توده ای و سازمان های سیاسی، تفاوت هست. هر کسی می تواند در یک سازمان توده ای فعالیت کند و عضو یک سازمان سیاسی هم باشد. مثلاً اگر کسی عضو یکی از سازمان های حزب توده ایران باشد، موظف است که حتماً در سازمان توده ای مربوط به خود شرکت کند. کارگران حزبی، موظفند که در اتحادیه های کارگری و سندیکایی خودشان شرکت کنند. همین طور آموزگاران، کارمندان بانک و زنان حزبی، به ترتیب باید در سازمان های توده ای مثلاً اتحادیه آموزگاران، اتحادیه کارکنان بانک ها و تشکیلات دموکراتیک زنان، فعالانه شرکت کنند. یعنی هر فرد سیاسی، باید در یک سازمان توده ای، فعالیت توده ای انجام دهد. اساس ارتباط یک حزب توده ای، حزب طبقه کارگر با توده های مردم، در درجه اول از راه سازمان های توده ای است. در کشور ما، در گذشته، بین سال های 20 تا 25 سازمان فراگیر کارگری یعنی شورای متحده مرکزی اتحادیه های کارگران، همچنین اتحادیه دهقانان، سازمان کارمندان ادارات، سازمان جوانان، تشکیلات دموکراتیک زنان و سازمان های ورزشی و غیره فعالیت وسیعی داشتند. هر یک از اشکال ممکن گردآوری بخشی از مردم برای خواست های مشترک و دموکراتیک آن ها، یک سازمان توده ای است. برای برقراری تسمه ارتباط بین حزب و توده ها، افراد حزبی باید در این سازمان ها فعالیت کنند. 

 

 

   مقاله در فرمات PDF :