دولت را بايد ناچار به
حمايت از توليد داخلي کرد
احمد هدايتي
مصوبه دولت در رابطه با واردات را بايد جدی گرفت. نه از آن نظر که دولت مي تواند مطابق اين مصوبه عمل کند و يا نکند و يا هدف دولت تبليغات براي خود است و يا نيست، بلکه به اين دليل که اين مصوبه به كارگران و كشاورزان مي فهماند سياست هاي بي درو پيكر 15-16 سال گذشته در مورد واردات و دروازه هاي باز گمركي كه دنباله روي از سياست هاي جهاني امپرياليسم در ايران بود نه فقط غير ملي، بلکه ضد ملي بوده است. مصوبه اخير دولت، حتي اگر دنبال هم نشود و روي کاغذ بماند نيز بر اثر فشار مردم و بحران در حال انفجاري که در بطن جامعه و درميان قشرهاي وسيعي از مردم وجود دارد تصويب شده است و اين همان نکته ايست که بايد به آن توجه کرد و مانند ديگر وعده ها و مصوبات تبليغاتي دولت احمدي نژاد اجراي آنها را از دولت خواست. بنابراين نبايد درباره اين مصوبات سکوت کرد تا در طي زمان فراموش شوند. از جمله و در همين رابطه سخنراني اسكندري (جهاد سازندگي) در جمع مردم بندرگز در مورد پنبه است که عميقا زير فشار مردم منطقه بيان شد.
بنظر ما بايد اين وعده هاي دولت جديد را مرتب تکرار کرد تا در ذهن مردم عميقا جانشين شده و آنها را مرتب از دولت طلب کنند:
1- دادن پول نفت جلوي خانه ها،
2- بردن پول نفت سر سفره مردم،
3- بورس حكم قمار دارد،
و از اين دست شعارها و وعده ها. به اين ترتيب است که توده مردم را بيشتر مي توان هوشيار کرد تا بدانند نفت نه مال شاه بود و نه مال آقايان، بلکه متعلق است به ايران و مردم آن. بورس سازماني براي غارت مردم است و...
همينطور است مصوبه دولت نهم در رابطه با توليد داخلي و عدم واردات كالا هايي كه در داخل توليد مي شود. اين هم يكي از آن مصوبه هاي مهم طي دو دهه اخير است که سرنوشت ميليون ها زحمتکش روستائي و شهري به آن وابسته است. تنها در كشت و توليد چاي 100 هزار نفر، توليد پنبه 500 هزار نفر، توليد شكر 5/1 ميليون نفر و…….. مشغول اند. بايد اين طيف وسيع زحمتکش را برانگيخت تا از دولت بخواهند آن چه را مي گويد تصويب کرده اجرا کند. اگر چنين کرد و يا توانست بکند آفرين بر چنين دولتي و اگر نکرد- که بسيار دشوار بتوان تصور اجراي آن را کرد- آنگاه مردم و همين زحمتکشان، در همين مدت نسبت به ريشه مشکلات آشنا تر شده اند و سقوط دولت کنوني نه براساس معاملات و معادلات بالاي حکومتي، بلکه از پائين و توسط همين توده مردمي که وعده ها داده شد و مصوباتش روي کاغذ ماند و از حد تبليغات فراتر نرفت صورت خواهد گرفت. در اينصورت است که برکناري دولت مي تواند با يک تحول اجتماعي همراه شود و اگر – به فرض نزديک به محال- در اين جهت حرکت کرد، آنگاه شاهد درگيري هائي در درون حکومت خواهيم بود که خود آن نيز يک تحول است.
آگاهي زحمتكشان نسبت به حقوق پايمال شده خود مي تواند مفهوم و نتيجه ويرانگر واردات، که مطابق گفته هاي مقامات در همين سال جديدي که آغاز شده بين 40 تا 45 ميليارد دلار تخمين زده شد را چنان روشن سازد که در هر تحولي ساختار اقتصادي حاکميت تغيير کند. اگر روشنفکران کشور نيز با همين درک از مسئله به ميدان آمده و مردم را نسبت به اين مسائل آشناتر کنند، آنگاه ما شاهد حرکتي خواهيم بود که به آساني مقابله با اصلاحات سياسي، نخواهند توانست با آن مقابله کنند.
وقتي وزير جهاد كشاورزي مي گويد 50 هزار تن مرغ از توليد کنندگان داخلي خريده و در سال 84 حتي يك كيلو مرغ وارد كشور نشده، بايد جزئيات اين ادعا را در مطبوعات کشور از وزير جهاد کشاوري خواستار شد و با دامن زدن به بحث ملي در باره آن، توليد کنندگان داخلي مرغ را درجريان اين ادعا قرار داد. صدها هزار کارگري که در چنين توليدي مشغول اند، تنها در صورت متعهد شدن دولت به تقويت اين بخش و جلوگيري از واردات مرغ است که مي توانند حقوق صنفي خود را مطالبه کنند، زيرا دولت به مصرف کننده پاسخگوست و همين دولت ناچار به قبول خواسته هاي توليد کنندگاني که بازار را تامين مي کنند. حقوق صنفي توليد کنندگان داخلي – در هر عرصه توليدي- اينگونه به کارزاري اجتماعي و ملي مي تواند تبديل شود. به همين دليل است که بايد روزنامه هاي داخلي و حتي صدا و سيما را نيز زير فشار گذاشت تا اين نوع اخبار را بجاي اخبار مربوط به ادعاهاي احمدي نژاد در وابستگي به امام زمان براي مردم پخش کنند تا اگر بازي تبليغاتي است، با رو کردن يک بازي جديد، هفته به هفته با افکار عمومي بازي نکنند و اگر واقعيت است و نيروهاي ديگري در برابر آن قرار دارند مردم آن نيروها را بشناسند و اجازه زدوبند دولت با آنها را ندهند.
فرمات PDF : بازگشت