راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

اعتصاب 10 میلیونی 2002 برای لغو

قانون کاردرانتخابات اخیر بازتاب یافت

حضور و پیروزی چپ

درانتخابات اخیر ایتالیا

انتخابات ایتالیا به سود ائتلاف چپ تمام شده است. تمام چانه زدن های برلوسکونی، رئیس جمهور شکست خورده دراین انتخابات و پیشنهادهای جدیدی که برای تشکیل یک دولت ائتلافی داده، برای حفظ ریشه های خود در حاکمیت است.

روزنامه حزب رفونداسيون كمونيست ایتالیا اعلام كرد كه اين حزب درانتخابات اخیر بيشترين پيشرفت را در كسب كرسي هاي پارلماني داشته است. بطوريكه تعداد نمايندگان آن در پارلمان دوبرابر شده است. به گفته "جينارو ميگليوره" مسئول دفتر بين المللي چپ اروپايي رفونداسيون كمونيست "اين يك پيروزي براي چپ الترناتيو است".

از سوي ديگر "ياكوپو ونيه" يك مسئول "حزب كمونيست هاي ايتاليا" - كه اعضاي آن رفونداسيون كمونيست را در سال 1988 و در مخالفت با خروج این رفونداسیون از دولت ائئلافي پرودي ترك كرده و حزب مستقلي را تشكيل داده اند- ائتلاف بدست آمده برعليه برلوسكوني را تاييدي بر سياست اين حزب در ايجاد وسيع ترين جبهه چپ دانست. به گفته وي ايتاليا توانست حملات برلوسكوني برضد نظام دمكراتيك را دفع كند و اين خود يك پيروزي است.   

مسئله اكنون براي چپ راديكال ايتاليا تدوين يك استراتژي است، بويژه از آن رو كه ميانه رو هاي چپ با همه تاكيد بر ميانه رويشان نشان دادند كه نتوانستند بخشي از آراي طرفداران برلوسكوني را بدست آورند. در سال هاي اخير ايتاليا شاهد جنبش هاي اجتماعي نيرومندي بوده كه اين كشور را تكان داده اند، از جمله تظاهرات عظيم مارس 2003 برضد شركت ايتاليا در جنگ عراق يا اعتصاب ده ميليوني مارس 2002 براي لغو تغيير قانون كار. همه اينها به نوبه خود در پيروزي اخير موثر بوده و بر ضرورت يك سياست تازه تاكيد مي كند. 

در حال حاضر جناح هاي مختلف كمونيست ايتاليا در حال مذاكره براي تدوين يك برنامه مشترك هستند كه از جمله آن خروج نيروهاي ايتاليايي از عراق و تدوين اقدامات اجتماعي برضد بيكاري و خطر اخراج کارگران است. در اين شرايط و با توجه به اختلاف كمي كه چپ و راست در پارلمان ايتاليا دارند چپ ميانه از يك سو وابسته و زير فشار كمونيست هاست تا بتواند يك دولت ائتلافي تشكيل دهد و از سوي ديگر به آنها فشار مي آورد كه همه اقدامات دولت آتي را تاييد كنند. در همين چارچوب فرانچسكو روتلي رهبر يكي از احزاب مركزی خواهان تشكيل يك حزب بزرگ از همه نيروهاي چپ ميانه شده است تا چپ هاي راديكال را منزوي كند. 

از نظر رهبران كمونيست ايتاليا سرنوشت و راه حل نهائی در دست مردم و جنبش هاي اجتماعي است. به همين دليل برخي از آنان معتقدند كه بايد شعار يكي از رهبران سنديكايي مهم ايتاليا را برگزيد كه "هيچ دولتي طرفدار مبارزات مردمي نيست“ . آنان تجربه شهر ناپل را يادآوري مي كنند كه در آن رفونداسيون كمونيست همزمان با حضور در مديريت محلي در كنار جنبش هاي اجتماعي قرار داشت و در برابر خصوصی سازی سیستم آبرسانی شهر مبارزه می کرد وپيروز شد. بعبارت ديگر از اين شعار كه "هيچ دولتي طرفدار مبارزه مردم نيست" اين نتيجه را مي‌گيرند كه جنبش هاي كارگري و اجتماعي صرفنظر از اين كه چپ ها يا كمونيست ها در دولت باشند يا نباشند، نبايد منتظر دولت بمانند و بايد به كار خود يعني سازماندهي مقاومت و مبارزه مشغول باشند. در هر حال پيروزي چپ ايتاليا اكنون يك تجديد سازمان چپ راديكال آن كشور را نيز ضروري كرده است. رفونداسيون كمونيست ، حزب كمونيست‌هاي ايتاليا و برخي رهبران سنديكايي از هم اكنون براي تشكيل يك اتحاد بزرگ چپ برنامه ريزي می کنند. 

  فرمات PDF :                                                                                                      بازگشت