راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

به تاريخ (27/11/1384) در روزنامه كار و كارگر مصاحبه ای با علي رضا محجوب منتشر کرد، با عنوان "دستمزد كمتر از 200 هزار توماني را نمي پذيريم". اين مصاحبه حاوی مطلب و مسايل كارگری مهم و به روز کارگری است.

الف: خط مشي يك سازمان صنفي(سياسي):

اولين مشخصه هر سازمان و تشكيلات صنفي و سياسي كارگری (كه منظور من در اين نقد بيشتر تشكيلات صنفي است) داشتن خط مشي اصولي در مورد مهم ترين مسايل جامعه ايران، مهم ترين مسايل صنفي كارگران و حتي مهم ترين مسايل جهاني مي باشد.

هر كارگری و يا هر فردی كه تصميم گرفت وارد تشكيلات بشود با ارائه برنامه و اساسنامه و خط مشي مهم ترين مسايل به ايشان، متوجه بشود كه اين چه نوع تشكيلاتي است و منظور از اين تشكيلات چيست؟ چه اهدافي را دنبال مي كند؟ درصورت تمايل مي تواند وارد آن بشود و يا نشود.1

ب: اعلام مواضع در مورد مبرم ترين مسايل روز كارگری:

تشكيلات كارگری با مشخصات فوق لازم است در مورد مبرم ترين مسايل روز جامعه از جمله مسايل كارگری اعلام موضع كند.

نكته مهمي كه در اينجا مورد نظر است، اينست كه اين اعلام موضع بايد عمدتا از طريق بيانيه ها، اعلاميه های رسمي، نه بصورت فردی بلكه به صورت تشكيلاتي و با امضاء تشكيلات مثلا: تشكيلات خانه كارگر كل، تشكيلات خانه كارگر مازندران، تشكيلات خانه كارگر استان قم و…. باشد.

اين اعلام مواضع به صورت تشكيلاتي چه مزيتي دارد، يكي اين كه تمام اعضاء هيئت اجرائيه، اعضاء شورای مركزی در جريان كارها هستند و نظرياتشان در تشكيلات تاثير دارد و مسلما از تصميم فردی هميشه (عمدتا) درست و دقيق تر است، دوم اينكه اصولا كار تشكيلاتي يك كار دسته جمعي است، سوم اين كه مسئولين مملكتي (حتي جهاني) در مقابل خود ( در كنار خود) يك تشكل و يك سازمان را دارند و مي بينند نه يك نفر و يا دو نفر را.

حا لا بايد پرداخت به محتوای مصاحبه آقای محجوب:

1)- دستمزد كارگران در سال 85: آقای محجوب مي گويد "دستمزد كمتر از 200 هزار توماني را نمي پذيريم".

چنانچه مي دانيم اين خواست نه تنها خواست تمام كارگران عضو تشكيلات خانه كارگر در سراسر ايران است بلكه خواست تمام كارگران و زحمتكشان  عضو سازمان تامين اجتماعي و بيمه شدگان خدمات درماني و تمام آنهايي است كه به شكلي مزد بگير هستند( تمام كارگران يدی و فكری) مي باشد (با توجه به اينكه عده زيادی اين سقف را قبول ندارند).

بهتر نيست كه اين خواسته به صورت بيانيه و يا نامه سر گشاده توسط تشكيلات خانه كارگر و با امضاء شورای مركزی و حتي تائيد تشكيلات استاني خانه كارگر صورت مي گرفت؟

(علت اينكه فقط از تشكيلات خانه كارگر صحبت مي شود  اينست كه من اكنون دارم از مصاحبه آقای محجوب نقد مي كنم در اصل منظورم هر تشكيلاتي  نوعي است)

2)- قرارداد های موقت كار و عدم همكاری دولت و مجلس: با ورود محجوب به مجلس و تشكيل كميسيون كارگری اولين و مهم ترين مسئله ای كه در دستو ر كار آن قرار گرفت و نظر تعدادی از نمايندگان مجلس جلب شد ساماندهي "قرار داد های موقت كار" بود، تا قبل از صحبت های فوق توسط  محجوب خوش بيني زيادی در ساماندهي اين مشكل با حفظ منافع كارگران وجود داشت، ولي اكنون مسئول تشكيلات خانه كارگر خبر مي دهد كه دولت و مجلس در اين مورد كار شكني (شايد خيلي بيشتر از كار شكني) مي كنند.

سئوال مهم: بهتر نيست طي بيانيه رسمي و يا نامه سرگشاده با امضاء تشكيلات خانه كارگر، ضمن اشاره به قرار داد های موقت كار و تاريخچه ای از آن( از جمله در سال 74 چه نيرو هايي و چه خطي و چه افرادی اين بد بختي را بر سر كارگران آورند و…) عدم همكاری دولت نهم و مجلس هفتم را به مردم گزارش داد و خطي و حتي افرادی كه در اين جهت كار شكني مي كنند را به كارگران و به مردم اطلاع داد؟ حتما بايد اين كار را كرد.

3)- واردات بي رويه: محجوب از واردات بي رويه صحبت به ميان مي آورد، آيا تاكنون خانه كارگر در اين مورد به طور رسمي و تشكيلاتي نظری داده و موضع خود را مشخص كرده است؟ تا جائي كه من مي دانم اين كار را نكرده است. بازهم لازم است مانند قرار داد های موقت عمل كند، اين نظر مي تواند شامل تعريفي از واردات، واردات بي رويه، و از اينكه چه خطي چه در سطح ايران و چه در سطح جهاني اين واردات بي رويه را به ما كارگران و نيز به تمام مردم ايران تحميل كرده است و….. باشد.

4)- خصوصي سازی و تعطيلي كارخانه ها و واحد های توليدي: محجوب صحبت از خصوصي سازی بي ضابطه و غير كارشناسي مي كند.

در اينجا نيز خانه كارگر تاكنون بطور دقيق نظرش را در باره خصوصي سازی اعلام نكرده است، نگفته كه خط خصوصي سازی چه خطي است، طرفداران ايراني و جهاني آن كدام هستند، چه رابطه ای بين طرفداران داخل و خارج آن وجود دارد، آيا اين نوع خصوصي سازی با انقلاب 57 و قانون اساسي همخواني دارد يا نه؟ خصوصي سازی با ضابطه (در مقابل بي ضابطه) كدام است؟

-         لازم است در اين مورد نيز تشكيلات خانه كارگر اعلام رسمي و تشكيلاتي بكند، از جمله به سئوالات فوق نيز جواب بدهد.

4-1)-عواقب غير قابل بيان خصوصي سازی: "وی عواقب اجتماعي تعطيلي كارخانه ها(بر اثر خصوصي سازی) و بيكاری شاغلان را فقر و فساد، از هم پاشيده شدن كانون خانواده ها، افزايش ميزان بزهكاری و جرايم در جامعه عنوان كرد و گفت: عواقب اقتصادی اين موضوع، وحشتناك تر از آن است كه قابل بيان باشد."

مي توان با نظرات محجوب موافق بود، ولي سئوال اينست که چرا تا كنون رسما و تشكيلاتي اين موضوع برای كارگران و مردم شكافته نشده است؟  ابعاد وحشتناك اين فقر و فساد رسما چرا اعلام نشده است؟ بهتر است هر چه زودتر نظرات تشكيلات خانه كارگر در اين مورد اعلام شود.

5)- 900 واحد متوسط و بزرگ تعطيل شده و بحران زده: ايشان مي گويد طبق بر آورد خانه كارگر حدود 900 واحد متوسط و بزرگ در سال های اخير تعطيل شده و يا در بحران بسر مي برند. پيشنهاد مي شود كه نام اين 900 واحد با مشخصات كامل و علل تعطيلي و بحران زدگي آنها استخراج شود و بهر شكل ممكن در اختيار مردم شود و از جمله رسما در روزنامه كار و كارگر منتشر شود2.

6)- حق اعتصاب و شركت های پيمانكاری: راجع به حق اعتصاب و نيز شركت های پيمان كاری محجوب نظرات خوبي بيان کرده است، پيشنهاد مي شود مانند موارد بالا خط مشي تشكيلات خانه كارگر در اين موارد دقيقا و رسما و طي بيانيه و يا اعلاميه برای مردم تشريح گردد.

دو نكته پاياني: اول اينكه معني تمام اين صحبت ها اين نيست كه يك تشكيلاتي اشتباه نمي كند، اشكالي ندارد، مي تواند به مرور زمان در صورت اشتباه آن را تصحيح كند، نبايد از اشتباه كردن ترسيد.

دوم اينكه بتدريج خط مشي آن تشكيلات انسجام پيدا مي كند و آبديده مي شود و كارگران و مردم مي توانند روی آن حساب كنند.

  فرمات PDF :                                                                                                                      بازگشت