اگر در خاورمیانه جنگ دیگری شروع شود، و اسرائیل مورد حمله موشک قرار گیرد، همانطور که در جنگ دوم خلیج از سوی عراق صورت گرفت، خطر جنگ اتمی – چیزی که تا دیروز غیرقابل تصور بود – امری جدی خواهد شد.             سیمورهرش
 

ایالات متحده آمریکا با در اختیار گذاشتن تکنولوژی لازم و یک رآکتور کوچک تحقیقاتی (در سال 1955 میلادی تحت عنوان برنامه "اتم برای صلح") از آغاز در برنامه هسته ای اسرائیلی ها شرکت داشته است. اکثر دانشمندان اتمی اسرائیل در دانشگاه های آمریکا تحصیل کرده و اجازه استفاده آزاد از لابراتورهای اتمی این کشور را داشته اند.
تجهیزات لازم و مورد نیاز برای رآکتور اتمی "دیمونا" در اوایل سال های دهه 60 میلادی به طور مخفیانه از نمایندگی شرکت آمریکایی "Tracer Lab" در کشور بلژیک خریداری می شد. از قرار معلوم، خرید این وسایل با تایید و موافقت "آژانس امنیت ملی آمریکا" (NSA) و سازمان جاسوسی سیا انجام می گرفته است.
دولت نیکسون در سال 1971میلادی فروش صدها کریتون (که برای استفاده مدرنترین سلاح های اتمی مورد نیاز می باشد) را به اسرائیل تصویب کرد. در دوران ریاست جمهوری کارتر (1979 میلادی) عکس های بسیار دقیق و شفاف که بوسیله ماهواره (KH-11) برداشته شده بود در اختیار اسرائیل قرار گرفت. به کمک این عکس ها دو سال بعد از آن تاریخ رآکتور "اُسیراک" در عراق توسط اسرائیلی ها بمباران شد.
انتقال تکنولوژی پیشرفته هسته ای به اسرائیل در زمان ریاست جمهوری نیکسون و کارتر ادامه یافت و بطور چشمگیری در دوران ریگان افزایش یافته و تا به امروز ادامه دارد.
تا اواسط دهه 80 میلادی تعداد سلاح های اتمی اسرائیل از سوی اکثر سازمان های جاسوسی در حدود دو دوجین تخمین زده می شد. با افشاگری "موردیشای وانونو" یکی از تکنیسین های تاسیسات اتمی اسرائیل در رآکتور "دیمونا" این حدس و گمان ها یکشبه فرو ریخت.
"وانونو" که به خاطر مواضع ناهمسو با دولت های اسرائیل به هواداری از منافع مردم فلسطین برخاسته بود، خود را موظف به افشا برنامه اتمی اسرائیل در برابر افکار عمومی جهان دید.
وی به طور مخفیانه مقدار قابل توجهی عکس و اسناد علمی مهم در رابطه با تسلیحات هسته ای اسرائیل را از کشور خارج کرد. این اسناد در سال 1986 میلادی در روزنامه "ساندی تایمز" لندن انتشار یافت. بررسی علمی اسناد "وانونو" نشان داد که اسرائیل بیش از 200 بمب مینیاتوری حرارتی – هسته ای (ترمو نوکلیار) پیشرفته در اختیار دارد.
بر اساس اطلاعات به دست آمده از وی مشخص گردید که اسرائیل گنجایش رآکتور "دیمونا" را چندین برابر بالا برده و پلوتونیوم کافی برای تولید سالانه 10تا 12 بمب اتمی در اختیار دارد.
مدت کوتاهی قبل از انتشار اطلاعات "وانونو"، وی به نحوی از طرف عوامل سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) به شهر رم کشانده شد. او در آنجا، پس از آنکه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و اراده و اختیارش زیر تاثیر تزریق مواد مخدر در هم شکست، به اسرائیل ربوده شد. پس از تخلیه اطلاعاتی از طرف موساد، او را به چنگ و دندان مطبوعات سپردند تا هر گونه که می توانند، با هتاکی و اهانت به وطن فروشی متهمش کنند. سرانجام نیز او در یک دادگاه ویژه به اتهام خیانت به کشور به 18 سال زندان محکوم شد. وی 11 سال از دوران محکومیت خود را در یک سلول انفرادی در ابعاد دو در سه متر طی کرد. بعد از یک سال آزادی مشروط، به قید عدم تماس با اعراب، "وانونو" مجددا بازداشت و به حبس انفرادی فرستاده شد که سه سال دیگر پیش روی خود دارد.
همانطور که قابل پیش بینی بود، افشاگری های "وانونو" در رسانه های خبری جهان، بویژه در ایالات متحده انعکاسی نیافت و نادیده گرفته شد. و اسرائیل کماکان با خیالی آسوده به گسترش تسلیحات هسته ای خویش ادامه داد.
 

ادامه دارد
 

راه توده 124 26.02.2007