مکزیک با نزدیک به 80 میلیون جمعیت و با یک پایتخت 22 میلیون نفری، از کشورهای فقیر آمریکای جنوبی است. کشوری دارای تاریخ تمدنی مخصوص خود. تاریخ مبارزات اجتماعی و سیاسی مکزیک همیشه نه فقط سرمشق دیگر مردمان زحمتکش این منطقه بوده بلکه حتی بخش خاصی از تاریخ جنبش چپ جهانی به شمار می آید.
در تمام طول تاریخ موجودیت این کشور، زحمتکشان و رنجبران مکزیک از مبارزه جهت احقاق حقوق خود غافل نبوده اند. جنبش چپ در این سرزمین تاریخی به قدمت تاریخ استثمار و استعمار دارد، مکزیک با قهرمان های فراموش نشدنی اش همچون زاپاتا.
به دلیل همسایگی این کشور به ایالات متحده آمریکا، مردمان این سرزمین در 200 سال گذشته تاریخی استثماری واستعماری و پر حادثه ای را شاهد بوده اند.
فقر، بیکاری، بهره کشی ارزان از بازوی کار زحمتکشان این سرزمین توسط سرمایه داری نه چندان رشد یافته داخلی، که حتی سوء استفاده از کار زنان و کودکان را نیز برای خود مجاز می شمارد.
بحران های متعدد اقتصادی حاصل از همراهی نیروهای مدافع و دخیل در سود سرمایه داری غارتگر تحت حمایت امپریالیسم همسایه، این کشور غنی از ثروت و دارائی را به مرکز بحرانی ترین کشورآمریکا لاتین مبدل کرده است.
مهاجرت اجباری انسان های فقرو بیکار جهت دسترسی به قطعه نانی برای خود و کودکان خود، تاریخ مرزی پر حادثه ای را مابین مکزیک و آمریکا بوجود آورده است. تمام کوشش های آمریکا جهت جلو گیری از عبور غیر قانونی انسان های گرسنه و بیکار از مرز مکزیک به ایالت تگزاس اغلب از طرف مهاجرین مکزیکی بی ثمر می ماند. اخیر مسئولین حکومتی آمریکا تصمیم گرفته اند تا در مرزها مابین دو کشور را دیواری آهنین بکشند. دیوار آهنینی که مدافعان سرمایه داری مدعی بودند که در مرزهای اتحاد جماهیر شوروی سابق وجود داشته، اکنون در واقعیت و در مقابل چشم مردم جهانیان درمرز های دو کشورآمریکا و مکزیک گسترده می شود، تامبادا پا برهنه های گرسنه مکزیکی از مرزهای مابین دو کشور عبور کرده و با دسترسی به یک زندگی بخور و نمیر در آمریکا به تمدن و چهره به ظاهر زیبای سمبل سرمایه داری جهانی یعنی ایالات متحده آمریکا آسیب وارد کنند.
تنها یک نمونه از نمونه های بیشمار فجایع اجتماعی مکزیک را اگر بخواهیم نام ببریم موج میلیونی استثمار و کار کودکان در این کشور است. بنا به اعلام رسمی وزارت کار این کشور، مکزیک دارای3 میلیون کودک مجبور به کار در بازار کار این کشور است. 2 میلیون نفر از این کودکان فقط دارای 12 تا 14 سال سن می باشند. به اغلب این کودکان دختر و پسر از طرف کار فرما حتی مزد وعده داده شده نیز پرداخت نمی شود. تقریبا همگی این 3 میلیون کودک به دلیل گرسنگی و اشتغال جباری بی سواد هستند. به این کودکان بدون پناه و مظلوم حتی در محیط کار تجاوز می شود.
تورم سرسام آور و افزایش بی وقفه قیمت ها با نزولِ دستمزدها همراه است؛ بطور مثال طی روزهای 10 تا 13 ژانویه 2007 در بسیاری از شهرها و ایالات مکزیک، صدها هزار تن علیه گرانی اصلی ترین ماده غذایی در این کشور- تورتیجا- دست به تظاهرات زدند. این نان که غذای اصلی مردم مکزیک به شمار می آید طی چند ماه به چهار برابر قیمت رسیده است. زنان تظاهر کننده برعلیه دولت دست راستی فلیپه کالدرون شعار می دادند. تورتیجا از پودر ذرت و حبوبات تولید می‌شود. بدنبال کمبود کاذب ـ تورتیجاـ که در چندین ماه گذشته در بازارمکزیک ایجاد شده، سرمایه‌داران و محتکران قیمت‌ها را افزایش داده اند.
بحران سیاسی حتی در درگیری های تن به تن مجلس قانون گزاری این کشور چهره خود را نشان می دهد. پارلمان کشور در اختیار نیرو های حزب چپگرای انقلابی مکزیک است و عوامل راست حداقل درمجلس مرتبا می کوشند تا در کار نیروهای مترقی مسلط بر مجلس تاثیر منفی بگذارند.
اکنون رنج بی حقوقی اقتصادی و سیاسی این ملت ستمکشیده را در مسیر تداوم مبارزات تاریخ گذشته خود قرارداده است. در جنوب مکزیک ایالت چیاپاس از یک سو شاهد جنبش عمیقا مردمی زاپاتیست ها به رهبری فرمانده مارکوس می باشد. این ایالت عملا از مدار سیاسی حکومت مکزیک خارج شده و مردم فقر و زحمتکش منطقه با شعارهای کمونیستی خواستار اعتراف مسئولین مکزیک به وجود یک ایالات خود مختار می باشند. در بخش شمال غربی ایالت چیایاس در ایالت اوخاکا جنبش چپ مکزیک قدرت بازوان پر توان خود را به نمایش گذاشته است. مبارزات انتخاباتی مکزیک نیز نشان می دهد که در صورت ضعف نسبی نیروهای دست راستی در اقدامات توطئه گرانه و تقلبات انتخاباتی، مردم با کمترین انرژی قادرند صحنه سیاسی مکزیک را به نفع خود به عنوان هواداران نیروهای چپ مکزیک تغییر دهند.
مهم ترین مشکل سیاسی موجود در بین نیرو های چپ این کشورعدم درک متقابل است. جنبش زاپاتیستی حاکم بر ایالت چیاپاس با وجود نفوذ سیاسی کامل در میان مردم چیاپاس، بدلیل داشتن ریشه در مبارزات چریکی (حتی توده ای) از «چپ روی کودکانه» ای رنج می برد که این چپ روی نقشی منفی در به رسمیت شناسی دیگر نیروهای چپگرای مکزیک را باعث می شود. در انتخابات اخیر ریاست جمهوری مکزیک جنبش زاپاتیستی با روش های چپ روانه، شرکت در انتخابات سراسری را تحریم کرده بود و این عمل با توجه به فاصله اندک آرای کاندیدای حزب انقلابی چپ مکزیک (لوپز) با حریف دست راستی خود، عملا بهانه تقلب و اعمال روش های غیر قانونی جهت انتصاب «فلیپه کالدرون» رئیس جمهور فعلی را فراهم کرد.
این انتخابات در دوم یولای2006 بر گزارشد. در این انتخابات رقیب راستگرا و مورد حمایت سرمایه داری داخلی و محافل اقتصادی خارجی،« فلیپه کالدرون» با کاندید چپگرا، از «حزب انقلابی مکزیک» به مبارزه انتخاباتی وارد شدند که با توجه به حمایت دولت راست مکزیک از تقلب های آشکار انتخاباتی طرفداران «فلیپه کالدرون» و حتی با وجود اعتراف قوء قضائیه مکزیک به موضوع تقلبات و تاکید آن بر امکان پیروزی« لوپز» کاندید چپگرا در شرایطی برابر و غیر توطئه آمیز، بالاخره با وجود اعتراضات چندین ماهه مردم، «فلیپه کالدرون» به کرسی ریاست جمهوری نشانده شد. توطئه انتخاباتی محافل راست مردم زحمتکش مکزیک را به سوی اعتراضات دیگری سوق داد. هنوز6 ماه از تقلبات انتخاباتی ریاست جمهوری و حضوردائم طرفداران لوپزو هوادارانش در خیابان های شهر نگذشته بود که جرقه ای را که ده ماه قبل از انتخابات با تظاهرات مسالمت آمیز مردم جان به لب رسیده سرکوب شده بود شعله ور شود. مردم اوخاکا که در دو سالِ قبل و در انتخاباتِ ایالتی با ترفند های مرسوم محافل راست مجبور به تحمل فرمانداری وابسته به منافع بورژوازی بزرگ و قاچاقچیانِ عمده یِ مواد مخدر، بنام «اولیسس رویز» شده بودند، در 16 اکتبرجهت احقاق حقوق پایمال شده خود دست به تظاهرات زدند. درروز ۲۷ اکتبر ۲۰۰۶ شبه نظامیان وابسته به دولت باحمایت اولیسس رویز، مسلحانه به تظاهرات ۷۰ هزارمعلم مدارس ابتدائی شهر"اوخاکا" حمله کردند.
راهپیمائی اعتراض معلمان با یورش نیروهای نظامی مستقر در پادگان شهر به خون آغشته شد.
در اثراین حمله نظامی به تظاهرکنندگان 4 نفر کشته شدند. یک نفرازکشته ها روزنامه نگار و 3 تن دیگر معلم بودند ،۲۰۰ نفر نیز در این تظاهرات مجروح شدند. مردم خواستار استعفای فرمانده نظامی فاسد مستقر در پادگان شهر و استاندارشدند. ارتش زاپاتیستی طی اطلاعیه ای خواستار کمک مردم به معلمین اعتصابی شد. مردم شهر شورای خلقی تشکیل داده واداره شهر را دراختیار خود گرفته و شهر را سنگر بندی کردند. شورای خلقی شهر(APPPO)، رادیوئی را از طریق دانشگاه شهر راه اندازی کرد و بدین طریق ارتباط ها را تنظیم کرد.
جوانان خشمگین همچنان، دراعتراض به وحشیگریهای پلیس، در محلات مختلف شهر تجمع شده و با پرتاب چوب، سنگ و آتش زدن لاستیک با ماموران به زدوخورد می پردازند. کمیته اعتصاب معلمان، استاندار این منطقه را مسئول اصلی سرکوب این اعتراضات دانسته و استعفای او را یکی از شروط اصلی پایان یافتن اعتراض ها اعلام کرد.«لوپز» کاندیدای چپگرای انتخابات ریاست جمهوراز حزب انقلابی مکزیک و طرفداران او نیز شدیدا از این اعتراض های مردمی حمایت می کنند.
این تظاهرات 9 ماه است که در اوخاکا ادامه دارد. نیروهای انتظامی ـ امنیتی در طول 9 ماه گذشته قادر نبوده اند که اعتراضات عمیقا مردمی این شهر را سر کوب کنند. آنچه که مسلم است این است که این اعتراض به عنوان نقطه عطف دیگری در تاریخ مبارزات نیرو های چپ و سوسیالیست مکزیک ثبت خواهد شد. کشورمکزیک یکی از مناطق پر تلاطم آمریکای جنوبی است. منطقه ای در تب و تاب سمتگیری سوسیالیستی است. اکنون سئوال این است: مکزیک چه وقت به زنجیره منطقه ای کشورهای با دولت سوسیالیستی خواهد پیوست؟

راه توده 124 24.02.2007