دولت هوگو چاوز- دولت احمدی نژاد
دو دولت با دو مرزبندی
هدایت احمدی

 

روزنامه دنیای اقتصاد 26-2- 86 ظاهرا برای دهن کجی به دولت احمدی نژاد تا از سر دشمنی با دولت مردمی چاوز در ونزوئلا مطلبی درباره دولت ونزوئلا و شخص هوگو چاوز منتشر کرده بود. در لابلای این مطلب به ظاهر انتقادی به نکاتی اشاره شده بود که من با رنگ قرمز برجسته کرده و توضیحات خود را به رنگ سیاه بر آن اضافه کرده ام:
- دولت چاوز معتقد است هر چیزی كه خصوصی شده باید ملی شود،
- احمدی نژاد اعلام کرده هر چیزی كه ملی است - كه بر اثر انقلاب بهمن 57 از چنگ غارتگران در آورده شده و به مالكیت عمومی در آمده بود- باید به بخش خصوصی و آن هم بخش خصوصی دلال و غیر تولیدی واگذار شود.( نقل به مضمون.)
هوگو چاوز صنعت نفت ونزوئلا را ملی كرد.
احمدی نژاد می گوید"تا 6 سال دیگر صنعت نفت ایران- صنعت ملی نفت ایران- به بخش خصوصی داخلی و خارجی واگذار می شود( صنعتی كه بیش از 50 سال است برای ملی كردنش و ملی بودنش ملت ایران برایش مبارزه کرده است.)
چنانچه پیداست عمل احمدی نژاد با عمل هوگوچاوز اختلاف زیادی با هم دارد و به قول معروف و به قول ریاضی دانان اختلاف 180 درجه ای و به قول ما كارگران فاصله از زمین تا آسمان.
- یكی مالكیت های ملی و دولتی( نفت، مخابرات، بانک ها و.....) كه در حقیقت ثروت بیت المال و در واقع ثروت های انباشته شده نسل ها گذشته است به ثمن بخس( قیمت بسیار كم یا مجانی) به بخش خصوصی هم پیمان امریكا می دهد( و داده اند) كه گویا وظیفه اصلی اش نابودی تولید و نابودی اشتغال و نابودی صنعت و كشاورزی می باشد.
در ونزوئلا دولت چاوز صنایع مادر و بزرگی، مانند صنایع نفت و مخابرات و بانكها و... را كه دولت های دست نشانده و هم پیمان امریكا به غارتگران داخلی و خارجی داده بود دو باره به صاحبان اصلی شان یعنی مردم ونزوئلا بر می گرداند.

خود قضاوت كنید، كدام یك از دولت های فوق حرف شان با عمل شان یكی است و كدام حرف و عمل شان از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارد؟ کدامشان زنده باد امریکا ست؟ و کدامشان مرگ بر امریکا؟
كار های هوگو چاوز مرا یاد اوایل انقلاب می اندازد كه انقلاب و دولت زیر فشار انقلاب تمام ثروت ایلقانیان ها ، خیامی ها، خرم ها و.... را ملی اعلام كرد و سپس مجلس خبرگان آنرا در قانون اساسی و در اصول متعدد از جمله در اصل 44 قانون اساسی گنجانید. مرا یاد آن روز ها می اندازد كه شعار خود كفایی صنعتی و كشاورزی داده می شد و نیرو های انقلابی و مردم انقلابی و تمام كارگران و کشاورزان جهت تحقق شعار استقلال سعی می كردند كه هر چه بیشتر تولید كنند و هر چه بیشتر كالا های داخلی مصرف كنند تا هم كارخانه ها و بنگاه ها اقتصادی صنعتی و موسسات كشاورزی بنحو احسنت كار كنند و هم مردم و هم كارگران و هم كشاورزان كار و شغل داشته باشند.
مرا یاد همدلی ها و همبستگی مردم می اندازد. و یاد آن زمان می افتم كه قرار بود جامعه قسط و جامعه با اختلاف طبقاتی مختصر پیدا شود، با فاصله طبقاتی کم و یا به قول بعضی ها جامعه بی طبقه و یا جامعه بی طبقه توحیدی.
- آن همدلی و همبستگی مردم را تبدیل به تفرقه با اختلاف طبقاتی از زمین تا آسمان کردند. درواز های باز گمركی بی در و پیكر و واردات 45 میلیارد دلار رسمی و بیش از 20 میلیارد قاچاق و قاچاق پنهان، كار خانه های صنعتی و موسسات كشاورزی در حال خوابیدن و تعطیل شدن است و كارگران شان یا ماه ها ست كه حقوق نگرفته اند، و یا در حال اخراج هستند.
عده زیادی 100 میلیارد تومان ( میلیارد است نه میلیون) و بیشتر وام گرفته اند راست راست در خیابان راه می روند و به ریش ما می خندند، و وام شان را پس نمی دهند( داوود احمدی نژاد بازرس ویژه احمدی نژاد).
بیكاران 1.5 میلیون نفری سال 1375 تبدیل به بیكاران 3 میلیون نفری 1385 شده- مطابق آمار رسمی- است .
فقر ، فساد ، تبعیض ، اختلاس، رشوه، اعتیاد و دلالی مواد مخدر افیونی و غیر افیونی و... از سر و كول مردم بالا می رود، رشوه خواری كه در گذشته مربوط به عده معدودی می شد در حال حاضر همه گیر شده و بدون رشوه و پول چای، هیچ كاری انجام نمی شود. رشوه خواری، كلا ه گذاری از اخلاقیات حسنه شده است و بقول معروف نهادینه شده است.
قرار بود 400 هزارتن شكر جهت كسری تولید داخلی و مصرف داخلی در سال 85 وارد شود ولی 2 میلیون تن ( 5 برابر) وارد شده است، كارخانه های قند به علت به فروش نرفتن شكرشان نه می توانند دستمزد كارگران شان را بدهند و نه پول کشاورزان چغندر كارشان.
جاده برای مافیای 4 نفره قاچاق چای باز شد. چهار وارد كننده انحصاری موز قیمت آن را به 1400 تومان افزایش دادند. هزینه های حمل و رنگ آمیزی بین 650 تا 660 تومان تمام می شود، از اردیبهشت ماه به بعد نیز هزینه آن كاهش می یابد و به 570 تومان می رسد. با این حال موز در حال حاضر كیلویی 1400 تومان عرضه می شود. اینها همه در دولت احمدی نژاد چند وجب قد کشیده اند.

راه توده 134 28.05.2007
 

 (1) البته آمار غیر رسمی بیكاران كه از آمار رسمی به حقیقت نزدیك تر است جمعیت بیكار را بین 5 تا 6 میلیون نفر برآورد می كند.