فقیر پروری
دولت احمدی نژاد
و در پناه فقرا
هدایت احمدی


 

مدتی است كه صدا و سیما و بعضی ازنشریات راست و بازار و نیز دولتیان نهم برای سر پوش گذاشتن بر گرانی های فزاینده و اززیر ضرب خارج كردن جمهوری اسلامی ایران و دولت نهم احمدی نژاد مدام این را مطرح می كنند كه گرانی های موجود در ایران نتیجه گرانی های موجود در دنیا ست. حتی صدا و سیما گزارش هائی از كشور های جهان از جمله كشور های جنوب شرقی آسیا تهیه دیده و پخش می کند كه گرانی موجود در آن كشور ها را از زبان گزارشگرش بیان می كند، منجله در اخبار 9 شب سیما- 8/3/87- با فردی از كره جنوبی مصاحبه شد كه گفت قیمت ها در این كشور حدود 500 در صد( 5 برابر) افزایش یافته است. راست و دروغ اش با صدا و سیما و خبرنگار اعزامی آن.
اول اینكه گرانی ها در ایران تقریبا قابل مقایسه با هیچ كشوری نیست، بنزین 300 در صد، مسكن 100 تا 500 درصد، پودر شوینده در قدم اول تقریبا 100 در صد و.....
دوم اینكه مملكت ما ایران به قول احمدی نژاد "مملكت امام زمانی "است، چرا خودمان را با ممالك دیگر دنیا كه امام زمانی نیستند مقایسه می كنیم؟
سوم اینكه چطور كشور های اروپایی و آسیایی اخ هستند ولی در مورد گرانی اخ نیستند و گرانی آنها را با آغوش باز وارد می كنیم؟ كمتر از آنها وارد كنید تا كمتر گرانی آنها وارد ایران شود. چطور مخالف تهاجم فرهنگی شان هستیم ولی با تهاجم وارداتی شان و گرانی شان كاری نداریم؟

بطور كلی سه گزینه برای اقتصاد ایران قابل تصور است:

گزینه اول: پیوستگی و وابستگی اقتصاد ایران به اقتصاد نئولیبرالیستی جهانی: در این حالت خود به خود هر مشكلی كه برای اقتصاد های سرمایه داری جهانی پیش بیاید- از جمله بحران ها متناوب سرمایه داری جهانی- دود ش مستقیما به چشم اقتصاد ایران و مردم ایران می رود، با توجه به اینكه اقتصاد ایران زائده اقصاد جهانی است از اقتصاد های دیگر از جمله امریكا و اروپا بیشتر صدمه می بیند.( عینا شبیه اقتصاد قبل از انقلاب و نیز اقصاد كنونی در ایران.)
بعنوان مثال گرانی و تورم آنها مستقیما به ایران منتقل می شود و حتی بیشتر.اگر تورم در آن كشور ها 20 درصد باشد در كشور ما حتما 50 درصد است.
گزینه دوم : عدم وابستگی اقتصاد ایران به اقتصاد جهانی : مسلما دراین حالت بحران های اقتصاد جهانی بر روی ایران تقریبا بی اثر خواهد بود.
نكته: البته بر پایه فرمایشات دست اندر كاران جمهوری اسلامی ایران اقتصاد ایران بیشتر شبیه گزینه دوم است ولی در عمل اقتصاد ایران شدیدا وابسته و شبیه گزینه اول می باشد.

گزینه سوم – اقتصاد جمهوری اسلامی ایران منطبق بر اهداف انقلاب اسلامی 1357: جمهوری اسلامی ایی كه باید و می بایستی محصول انقلاب اسلامی سال 57 باشد ، می تواند در عین حال كه با اكثریت كشور هارابطه متقابل منطبق بر منافع دو طرف دارد به علت استثقلال نسبی كه دارد در مقابل طوفان های جهانی- گرانی و تورم و نوسانات كالا ها بیشترین مقاومت را داشته باشد و كمترین صدمه را از آن ببیند. مشخصات مهم چنین اقتصادی می تواند به قرار زیر باشد.
- رونق تولیدات داخلی و ملی و خود كفایی نسبی نسبت به زمان شاه : خود كفایی نسبی یكی از شعار های اصلی و پایه ای انقلاب اسلامی 57بوده است. چون یكی از شعار های دولت شاهنشاهی " نابودی تولید ملی و تولیدات داخلی" جهت وارد كردن هر چه بیشتر تولیدات امریكایی و اروپایی بود بالطبع شعار انقلاب بایستی عكس آن می بود -- كه بود- یعنی " رونق هر چه بیشتر تولیدات ملی و تولیدات داخلی "
بعبارت دیگر شعار انقلاب درست عكس شعاردولت كنونی ، و دفاع بی چون و چرا از تولید كنندگان داخلی و تبدیل حكومت دلال شاهنشاهی به حكومت ملی و تولیدی بود.
در ضمن یكی از مزایای تولیدات ملی و داخلی این است كه دیگر بازایان و دولتیان و حكومتگران نمی توانند گناه گرانی و تورم را به گردن كشور های خارج بیاندازند. مجبور هستند پاسخگوی مردم باشند .

- كنترل و سر سامان دادن به واردات از جمله واردات بی رویه : شعار " واردات، واردات، همه اش واردات" دولت قبل از انقلاب( دولت شاهنشاهی) با شعار "200 میلیارد دلار واردات" احمدی نژاد چه فرقی با هم دارد؟ حتما خواهید گفت كه هیچ؟
در صورتی كه شعار انقلاب و انقلابیون 57" كنترل واردات به ویژه واردات بی رویه" بوده است، بنابراین شعار دولت كنونی با دولت انقلاب از زمین تا آسمان با هم فرق دارد .

نكته یكم : مزایای واردات 200 میلیارد دلاری دولت نهم :
اول اینكه از بابت واردات بازاریان و دلالان و میدان داران و بنكداران و وابستگان دولتی آنها می توانند میلیارد ها تومان( دلار) ثروت اندوخته كنند و دل بانك های دوبی و سوئیس و امریكا را شاد كنند.
دوم اینكه هر وقت مردم از دست اندر كاران حكومتی و دولتی از بازاریان و اصناف محترم! بازار علت گرانی و تورم را جویا شدند می توانند آنرا به گردن خارجیان و جن و پری های خارجی بیاندازند.

نكته دوم : مزایای مردم فقیر و نیازمند برای رهبران دولتی و غیر دولتی در جمهوری اسلامی ایران :
سیاست " نا بودی تولیدات داخلی و تولیدات ملی"، " واردات، واردات، همه اش واردات" مزایای زیادی علاوه بر موارد فوق برای احمدی نژاد ها دارد:
یكی از مزایای آن این است كه بر اثر" نابودی تولید" و" واردات بی رویه و افسار گسیخته" تمام بنگاه ها و مراكز تولیدی تعطیل می شود ، عده زیادی از كارگران و كشاورزان بیكار می شوند، سپس به فقر می افتند و افراد نیازمند و محتاجی می شوند.
مسلما مردم فقیر و نیازمند بیشتر دور احمدی نژاد و احمدی نژاد ها جمع می شوند زیرا فكر می كنند كه دست بوسی رفتن و مجیز مسئولین مملكتی را گفتن می تواند مشكلاتشان- حداقل تعدادی از آنها- را حل كند و شغلی و زندگی بخور و نمیری برایشان جور شود.
خب حالا بر اثر سیاست های مردمی نیازمندان كم بشوند آن وقت چه كسانی در سفر های استانی و غیر استانی دور احمدی نژاد ها جمع بشوند؟
مردم ایران! به احمدی نژاد و دولت نهمی ها حق بدهید كه زیاد نبایداز تولیدات داخلی دفاع كنند و واردات را كم كنند. زیرا مردم به شغلی و زندگی می رسند. مردم ایران باید بیشرشان مستمند و فقیر باشند تا بتوانند راحت تربركولشان سوار شد.


راه توده 179 02.06.2008