زمینه های ناگزیر
متشکل شدن کارگران
هدایت احمدی
 

كارگری در یك كارخانه 300 نفری كار می كند، مبلغی حقوق دریافت می كند، بتدریج متوجه می شود كه این دستمزد كفاف زندگی خود، زن و بچه اش را نمی دهد.
- در ابتدا سعی می كند قناعت كند و در درجه بعد سعی می كند مبلغی از همكاران و دوستان و فك و فامیل ها دریافت كند و.... بهر حال متوجه می شود باید حقوقش بیشتر از این مبلغ باشد، بعد از مشورت با كارگران دیگر به این نتیجه می رسد كه به طور فردی به مسئول بخش و در نهایت به رئیس كارخانه مراجعه كند و جریان را تعریف می كند.
- در مرحله بعد سعی می كند تعدادی از كارگرانی كه به همان درد مبتلا هستند با خود همراه كند. و با هم به دفتر رئیس كارخانه بروند.
- با عدم موفقیت در دو مرحله بالا به كارگران پیشنهاد می كند برای موفقیت در بالا بردن دستمزد همگی دسته جمعی به رئیس كارخانه نامه بنویسیم و به دفتر كارش جهت مشكل مراجعه كنیم.
- پیشنهاد می كند برای رسیدن به حق و حقوق شان بهتر است تشكلی درست كرده و به كمك این تشكل در جهت افزایش حقوق اقدام شود.( این تشكل می تواند شورا، سندیكا، اتحادیه و.. باشد.)
- همانطور كه همه می دانیم این تشكل با عمل مشترك همه كارگران می تواند از بقیه راه های به نظر رسیده قبلی، موفقیت آمیز تر باشد.

دو نكته مهم : چنانچه پیداست در اینجا دو نكته وجود دارد:
اول درد مشترك .
دوم ایجاد تشكل برای اقدام دسته جمعی

2- ایجاد تشكل از بالا و یا از پائین
تجربه 200 تا 300 ساله بشر منجمله كارگران جهان نشان داده است كه عمدتا ایجاد تشكل از پائین و توسط خود كارگران با توجه به مسایل و مشكلاتشان- درد های مشترك- شكل گرفته است. دولت های نماینده سرمایه داران و كارفرمایان نه تنها موافق تشكل كارگران نیستند بلكه با تمام نیرو با هر نوع تشكل مقابله می كنند و در جهت متلاشی كردن آنها می كوشند.
بنابراین، بر خلاف نظر آقای مددی، که اخیر در مصاحبه ای، دولت موافق ایجاد تشكل های كارگری نیست كه هیچ ، بلكه سعی می كند به شكلی یا تشكل های كارگری موجود را متلاشی كند و یا به شكلی آنها را تحت كنترل خود در آورد .
بنابراین ابتدا كارگران باید از پائین تشكل های خود را- شورا، سندیكا، اتحادیه، انجمن صنفی و...- تشكیل بدهند و سپس با فشار از پائین دولت را مجبور به تمکین کنند. مثلا در مورد جمهوری اسلامی دولت را مجبور به اجرای اصول قانون اساسی و قانون كار- كه دستاورد های بزرگ انقلاب 1357 است - و نیز قوانین و مقررات جهانی از جمله مقررات سازمان بین المللی كار(ILO) را بپذیرد.

3- تجارب تشكلی كارگران در 100 ساله اخیر در ایران

مطالعه دقیق تاریخ 100 ساله ایران ، انقلاب مشروطه، زمان پهلوی اول، زمان پهلوی دوم، زمان نهضت ملی شدن نفت، بعد از كودتای 28 مرداد، دهه 40 و 15 خرداد 1342، زمان قبل از انقلاب 57، و نیز در زمان 30 ساله بعد از انقلاب ، نشان می دهد اگر كارگران به فكر خودشان بوده اند و تشكلی درست كرده اند كاری پیشرفته است و گرنه هر روز منافعشان از روز قبل بیشتر در خطر قرار گرفته است.
بعنوان نمونه می توان گفت طبق گزارش دقیق نمایندگان مجلس از جمله كمیسیون اجتماعی مجلس و نیز دست اندر كاران خانه كارگر در این مدت 30 سال در جمهوری اسلامی قیمت اجناس و مواد مصرفی مردم و كارگران 102 برابر شده است ولی دستمزد نیروی كار و كارگران 52 بار افزایش یافته شده اند. چرا؟ برای اینكه كارگران و نیروی كار متفرق و كارفرما ها و سرمایه داران متحد بوده اند.


راه توده 176 12.05.2008