تراژدی شیلی
در بولیوی ناکام ماند
ویچسلاو تیوتکـین
برگردان: ا. م. شیزلی
آمریکا،
از گسترش نفوذ نیروهای چپگرا در آمریکای لاتین برآشفته است و به حملات
متقابل دست می زند. اینک نوک حمله خود را متوجه بولیوی ساخته است. برای این
کار از روحیات تجزیه طلبانه در برخی مناطق این کشور که دارای معادن غنی نفت
و گاز میباشد، زیرکانه استفاده می کند. الیگارش های محلی که ارتباط
تنگاتنگی با بارونهای نفت و گاز آمریکا دارند، از برنامه اوو مورالیس، رئیس
جمهور سوسیالیست کشور، دایر بر ملی کردن ثروتهای طبیعی، به هراس افتاده
اند. الیگارشها با حمایت نیروهای امنیتی آمریکا برای تجزیه استان سانتاکروز
و چند استان دیگر تلاش می کنند. برخوردهای شدیدی میان مخالفان و طرفداران
حاکمیت روی داد. تلاشهائی برای آتش زدن ساختمان تلویزیون دولتی واقع در شهر
سانتاکروز صورت گرفت. بگفته، آلیسی مونوس، وزیر کشور بولیوی، این عمل
تروریستی، کار گروههای وابسته به سازمانهای فاشیستی و الگارشی است که
بمنظور ایجاد بی ثباتی و ناآرامی در کشور انجام می گیرد. حمله به ساختمان
تلویزیون، زنگ خبری برای آغاز اعتصاب ٢٤ساعته نیروهای اوپوزیسیون طرفدار
آمریکا در مرکز چهار استان شد.
حاکمیت کشور، این اعتصاب ها را بعنوان «اقداماتی خشن و تحریک آمیز» ارزیابی
می کند. باندهای مخالف که، به باتوم و میله های آهنی مسلح شده بودند،
خیابانهای سانتاکروز را بستند، به موسسات دولتی که در اعتصاب «عمومی» شرکت
نکرده بودند، حمله بردند. زد و خورد شدیدی بین دهقانان طرفدار اصلاحات
دولتی و مخالفان در استان پاندو روی داد. این درگیریها، حداقل ۸ کشته و
دهها مجروح بجا گذاشت. در برخی مناطق دیگر، مخالفان برای تصرف موسسات
دولتی، فرستنده های رادیو- تلویزیونی تلاشهائی می کنند و به اعمال تروریستی
دست می زنند. خط لوله انتقال نفت به برزیل را منفجر کرده اند.
خلاصه اینکه، تلاشهائی برای اجرای سناریوی کودتای سپتامبر سال ١٩٧٣شیلی،
زمانی که در ورای امواج تحریکات ناشی از محاصره اقتصادی توسط آمریکا، ارتش
مخالف به رهبری پینوشه، سالوادور آلنده، رئیس جمهور سوسیالیست این کشور را
سرنگون کرد، در بولیوی صورت می گیرد.
لازم به یادآوری است که فلیپ هولدبرگ، سفیر آمریکا در بولیوی، قبلا، حافظ
منافع آمریکا در کوسوو بود. این موضوع را نیز نباید از نظر دور داشت که
تجارب خرابکارانه وی در بالکان، دلیل انتصاب این شخص به مقام سفیر آمریکا
در بولیوی بوده است. رئیس جمهور، اوو مورالیس، وی را «عنصر نامطلوب» اعلام
کرد و به تأمین مالی مخالفان، سازماندهی ناآرامی ها و برنامه ریزی برای
سرنگون کردن دولت برآمده از انتخابات دموکراتیک، متهم ساخت.
رئیس دولت بولیوی اعلام کرد: دولت، به حفاظت از دموکراسی و وحدت ملی ادامه
خواهد داد، خشونت را با خشونت جواب نخواهد داد و به تحریکات اوپوزیسیون
تسلیم نخواهد شد. اوو مورالیس در عین حال تأکید کرد که، «تحمل هم حدی
دارد».
بسیاری از کشورهای منطقه، از جمله، آرژانتین و برزیل، حمایت خود را از اوو
مورالیس اعلام کرده اند. هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا، به الیگارشی
بولیوی که با حمایت مالی امپریالیسم آمریکا، برای سرنگونی دولت تلاش می
کنند، هشدار داد و اعلام کرد که «دولت بمنظور برقراری حاکمیت خلق، آماده
دادن چراغ سبز به آغاز هرگونه عملیاتی است». (دانیل اورتگا، رئیس جمهور
ساندنیست نیکاراگوئه نیز، ناآرامی های بولیوی را ناشی از مداخله جوئیهای
آمریکا دانسته و برنامه دیدار خود با بوش را لغو کرد. م.)
این اخطار روشنی است به واشینگتن مبنی براینکه، «سناریوی شیلی» در بولیوی
تکرار نخواهد شد. اگر در سال ١٩٧٣، در کشورهای همسایه شیلی، خونتایان نظامی
طرفدار آمریکا در حاکمیت بودند، اما امروز، در آغاز قرن بیست و یکم،
بولیوی، در میان کشورهای دوست تحت حاکمیت دولتهای چپگرا قرار گرفته است که
آماده هر گونه کمک به این کشور می باشند. کمتر کسی می تواند قاطعیت هوگو
چاوز را مورد تردید قرار دهد. بدنبال اخراج هولدبرگ از بولیوی، رئیس جمهور
ونزوئلا نیز، از سفیر آمریکا خواست تا در عرض ٧٢ساعت کاراکاس را ترک کند.
همزمان با آن، چاوز سفیر ونزوئلا را از واشینگتن فراخواند.
مسئله جالب توجه این است که، همه این حوادث همزمان با آغاز همکاری گسترده
نظامی بین ونزوئلا و روسیه روی می دهد. اینک، ارتش ونزوئلا، به مدرن ترین
تسلیحات روسی مسلح شده است. در چنین شرایطی، برآشفتن و خشم کاخ سفید بی
دلیل نیست زیرا، می داند آن زمان که آمریکای لاتین را حیاط خلوت خود حساب
می کرد، به تاریخ پیوسته است.
روزنامه «سووتسکایا راسیا»،
شماره: (١٣١٧٢)١٠٠،
تاریـخ: ١٣سپتامبر ٢٠٠۸
راه توده 195 29.09.2008
فرمات
PDF