درگذشت آیت الله منتظری، در صدر اخبار جهان قرار گرفت. در ایران نیز آندسته از مطبوعات و دو خبرگزاری نیمه جان ایسنا و ایلنا، این خبر را با اندک تفاوت نسبت به خبرگزارها و مطبوعات وابسته به دولت کودتا منتشر کردند. علی خامنه ای به نیابت از طرف آنها که 6 سال آیت الله منتظری را حبس خانگی کردند و از 22 خرداد به بعد نیز دولت کودتائی را تشکیل داده اند، به همین مناسبت پیام تسلیت فرستاد. همه مردم ایران که این پیام را از صدا و سیما شنیدند، در این نکته تردید ندارند که علی خامنه ای با درگذشت آیت الله منتظری نفسی به راحتی کشید. همچنان که شیخ محمد یزدی، احمد جنتی، احمد خاتمی، مصباح یزدی، علم الهدا در مشهد، نمایندگان رهبر در سپاه و بسیج و... نفسی به راحتی کشیدند. در کابینه نیز سفره ای که احمدی نژاد برای چنین روزی نذر کرده بود، پهن کردند و یا خواهند کرد.

آیت الله منتظری، با صداقت و صراحت و آزادگی خویش، خاطره ای چنان نیکو از خود برجای گذاشت که نه تنها در تاریج جمهوری اسلامی، بلکه در تاریخ ایران برای همیشه نام او ثبت می ماند. آنها که آشکار و پنهان علیه او توطئه کردند و شرم آورترین اعمال را در حق او در جمهوری اسلامی مرتکب شدند، از خود خاطره ای خلاف آیت الله منتظری در تاریخ ایران  و اسلام برجای خواهند گذاشت. آیت الله منتظری صداقت و سیاست را با هم یکجا داشت و گذشت زمان نشان داد که او در ایستادگی بر سر مواضع خویش، شناختش از ارتجاع مذهبی و روحانیون سلطنتی چند گام از آیت الله خمینی نیز پیشتر بوده است. برای مردم این مهم نبود که آیت الله منتظری فقه شیعه را بیشتر و بهتر می دانست و یا آیت الله خمینی و یا دیگر مراجع، برای آنها مهم آن بود و همچنان هست که چه کسی در شرایط دشوار در کنارشان قرار می گیرد. اعتبار آیت الله منتظری در این همراهی و همگامی با مردم – از هر تفکر و اندیشه و ایدئولوژی- و دفاع از حقوق اجتماعی و مدنی آنها بود، که فرازی از آن مخالفت تاریخی وی با کشتار زندانیان سیاسی در سال 1367 بود. با همین صداقت و همراهی با مردم بود که پس از مشاهده آنچه که اصل ولایت فقیه بر سر انقلاب 57 آورد و سلطنت سرنگون شده را با همین اصل بار دیگر به ایران بازگرداندند، از نقش خود در مجلس خبرگان قانون اساسی در گنجانده شدن این اصل در قانون اساسی انتقاد کرد و اشتباه خویش را خطاب به مردم پذیرفت. همچنان که اشتباه رهبر و رهبران جمهوری اسلامی – که خود در آن زمان یکی از تاثیر گذاران آن بود-  را در ادامه جنگ با عراق – پس از بازپس گرفتن خاک ایران از ارتش عراق- پذیرفت و اعلام کرد. چنین جسارت هائی از ویژگی های او بود. جسارتی که حتی اندکی از آن در وجود امثال علی خامنه ای نیست، که اگر بود، پس از 6 ماه دروغگوئی و تحریف واقعیات انتخابات و اعتراضات مردم، می پذیرفت که اشتباه کرده و حاضر به جبران این اشتباه است. همین تفاوت هاست که شخصیت آیت الله منتظری را فراتر از یک مرجع تقلید در تاریخ ایران ثبت و فاصله او را با امثال خامنه ای، فاصله ای به عرض و طول تاریخ اسلام و شیعه و ایران کرده است.

هیچ انسانی عمر جاودانه ندارد و آیت الله منتظری نیز به پایان عمر خویش رسید و در ملاقات های اخیرش نیز بارها از رفتن و کوچ خویش از این دنیا گفته بود. بنابراین، باید دید آن کس که کوچ کرده، از خود چه اثر و خاطره ای باقی گذاشته است. آن اثر و خاطره ای که از آیت الله منتظری باقی ماند، چنین است که به نیابت از طرف مردم ایران، بر این قلم جاری شد.

آنها که در راس کودتای 22 خرداد، اکنون بیانیه و تسلیت نامه منتشر می کنند، شاید هنوز فرصت داشته باشند که نگاهی به پشت سر خویش بکنند. شمار مقلدان آیت الله منتظری را که از سپاه تصفیه کردند و با کودتای 22 خرداد نیز فعالان سیاسی مرید و مقلد او را زندانی کرده اند را در ذهن خویش بشمارند. به واکنش مردم نسبت به درگذشت آیت الله منتظری با کارنامه ای که از خود باقی گذاشت بیاندیشند و روز درگذشت خویش و واکنش مردم، نسبت به کارنامه ای که از آنها بعنوان آمر و عامل کودتا و کشتار و سرکوب مردم باقی می ماند را در برابر چشم خویش مجسم کنند. هیچکس را از آن دنیا خبری نیست، اما این دنیا عیان است و مردم، در همین دنیا در باره کارنامه ها قضاوت می کنند!

چرخش زمین ادامه دارد، تحولات اجتماعی نیز با آیت الله منتظری و بدون آیت الله منتظری به پیش می رود. حرکت، سرنوشت زمین و بشر است. تاریخ نشان داده که گاه یک حادثه می تواند حرکت به جلو را شتاب ببخشد. درگذشت آیت الله منتظری، در شرایطی که در کشور ما یک جنبش عظیم اعتراضی جریان دارد، می تواند چنین تاثیری داشته باشد. روحانی زجر کشیده ای که باید خرسند بود که پس از تحمل سالهای دشوار انزوا و یورش نابکاران حاکم، در روزهائی چشم بر جهان فرو بست؛ که دیده بود مردم ایران یکبار دیگر او را بازیافته و بازشناخته و در عمل به حقانیت نظرات سیاسی او رسیده اند. حتی شماری از کسانی که در مقطعی طولانی با او به مخالفت برخاسته بودند. آنها نیز با دیدن حوادث 6 ماه گذشته از خواب غفلتی که آیت الله منتظری 30 سال نسبت به آن هشدار داده بود برخاستند.