اقشار و طبقات
در انقلاب 57
و در جنبش سبز
و - حق وردیان

 

الف – آیا انقلاب سال 57 به اهداف خود رسیده است؟ و اگر جواب منفی است، پس ترکیب طبقاتی جنبش سبز با اندک تغییرات، همان ترکیب طبقاتی سال 57 نیست؟
البته 30 سال پر فراز و نشیب پشت سرمانده و اقشار شهری و روستائی و بویژه حاشیه شهری تازه ای از کنار قامت تنومند انقلاب 57 جوانه زده اند که نمی توان آنها را نادیده انگاشت. لذا همچون انقلاب 57، اقشار متوسط و میانی ترکیب اصلی و جمعیتی جنبش سبز را تشکیل میدهند. البته این به معنای کم اهمیت جلوه دادن نقش سایر طبقات و اقشار مانند کارگر و یا سرمایه داری ملی ایران چه در انقلاب 57 و چه در جنبش سبز نیست.
ب – خواست انقلاب سال 57 استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود و امروز نیز خواست جنبش سبز عدالت، آزادی و دفاع از جمهوری است. خواست های مردم به قوت خود باقی است فقط به مقتضای گذشت زمان مقولات سیاسی – مبارزاتی نوینی پهنه سیاسی وسیع تری به خود گرفته است.
ج – جنبش سبز همچون انقلاب 57 از سازماندهی و رهبری منسجم حزبی و سازمانی
بر خوردار نیست. لذا خطر به انحراف کشیده شدن آن بالفعل و حتی پس از پیروزی مطرح است .
د- خطر بزرگ یا به بیان دیگر چشم اسفندیار انقلاب 57 دموکراسی در عرصه و اعیان بود (عرصه- مردم و اعیان- متولیان جنبش) و امروز نیز این خطر رفع نشده است و همچنان اعتقاد به دمکراسی در عرصه و اعیان جنبش سبز نیز ریشه ندوانیده است. البته این خطر همزاد جنبش های متکی بر اقشار متوسط اجتماعی است. همانطور که امروز هم شاهدیم پس از گذشت 30 سال، علیرغم تمام رویدادها و تجربه ای که برجای مانده هنوز واقع گرائی سیاسی در بین نیروهای سیاسی جایگاه مطمئنی ندارد. البته این خطر خوشبختانه در بین مردم بسیار کمتر از میان نیروهای سیاسی است. اگر چنین نبود جنبش نمیتوانست با این سرعت در حرف و عمل بطور خود انگیخته و خود سازمان یاب گسترش یابد. باین ترتیب است که می توان مدعی شد که مردم الفبای منش دموکراتیک را خود تجربه می کنند و این یکی از دستآوردهای مهم جنبش سبز است که نبود آن در تمام جنبش های 150 سال اخیر ایران و حتی در انقلاب 57 نقطه ضعف بزرگ آنها بود .
امروز مبرم ترین وظیفه نیروهای مترقی شرکت فعال و صادقانه در جنبش سبز مردم است. فقط بدین طریق می توان با ماهیت جنبش بیشتر آشنا شد و بر آن تاثیر گذارد. تنها و تنها با اعتقاد به مردم و احترام به خواست و نظر آنهاست که می توان در کنار مردم حرکت کرد.
دراینصورت است که ما می توانیم مردم را هم با خطر خارجی - امریکا و اروپا- آشنا کرد و هم به آنها نشان داد که سیاست های حاکمیت کنونی – برخلاف تصور بسیاری از آنها- نه در برابر امریکا و اروپا، بلکه در عمل، درجهت تقویت موقعیت آنها در داخل کشور است. دراینصورت و با این شناخت است که مردم به این دلیل که حاکمیت منفور و کودتائی علیه امریکا و غرب شعار می دهد، غرب و امریکا را در کنار خود فرض نخواهند کرد، بلکه حاکمیت را در کنار امریکا و غرب خواهند دید.
جنبش سبز تداوم انقلاب 57 است و یادمان نرود که تحلیل های توده مردم از وقایع و رویدادها، اغلب دیداری و شنیداری است و به این دلیل است که باید در میان مردم بود، پا به پای آنها حرکت کرد و با آنها سخن گفت.

راه توده 247 14.12.2009