چگونه و با کدام هدف
باید نوشت و سخن گفت!
 

آثار کلاسیک و تئوریک کلیدند برای گشودن درهای بسته تحولات اجتماعی. یعنی با استفاده از آنها باید اوضاع سیاسی روز را شناخت و تبلیغات را بر مبنای آن تنظیم کرد و در صحنه روز جلو رفت. ما اگر نتوانیم کار سیاسی روز و به زبان ساده و تاثیر گذار روی توده مردم و سیاسیون غیر همسو با خودمان بکنیم، اگر سه کتابخانه آثار پایه ای مارکسیسم را هم چندین بار خوانده باشیم بی فایده است. می شویم حافظ مشتی جملات و یا حداکثر، استفاده از این جملات برای بحث با کسانی که از قبیله خودمان هستند. درحالیکه هنر آنست که ما بتوانیم با کلید آثار پایه ای در خانه های میلیونی مردم را بگشائیم. آن تبلیغاتی موفق است که این هدف و نتیجه را داشته باشد و با حوادث روز و با توده مردم حرکت کند.
مهم نیست که ارتباط ما اکنون با توده ها بسیار سخت است، مهم اینست که ما این شیوه را هضم کنیم و به کار ببریم و به آن عادت کنیم تا در لحظه مناسب و لازم فلج نمانیم و بدانیم چگونه باید کار کنیم. این همان سبک و مشی توده ایست که بارها درباره آن صحبت کرده ایم.
سرمقاله های دنیا و یا مقالات آن را مرور کنیم، ببینیم امثال طبری و یا جوانشیر و یا کیانوری و اسکندری و دیگران و دیگران وقتی مقاله می نوشتند پلمیک تئوریک می کردند و یا درباره مسائل روز جامعه می نوشتند؟ حتی در پلمیک با سازمان اکثریت و یا با امثال خلیل ملکی ها و نیروی سوم هم باز مثال ها و نمونه ها از حوادث روز است و خطاب به دیگران برای قضاوت. دیگرانی که همه شان همفکر و هم اندیشه ما نیستند. ما که نباید مکتب خانه دایر کنیم، باید از زندگی مردم با مردم صحبت کنیم. این بحثی بسیار طولانی است و از اشتباهات بزرگی که منجر به فروپاشی اتحاد شوروی شد، یکی هم بهاء ندادن به همین شیوه تبلیغاتی بود که سرمایه داری استادانه از آن استفاده کرد و کمر سوسیالیسم را شکست.
عمیقا اعتقاد داریم، از پرنویسی، پراکنده نویسی و حاشیه رفتن باید پرهیز کرد. درباره هر موضوعی باید روی همان موضوع متمرکز باقی ماند و کوتاه و فشرده گفت که چه پیامی را می خواهیم به مخاطبان خود بدهیم. و البته، قبل از دست بردن به قلم، ابتدا باید برای خود مشخص سازیم چه می خواهیم بگوئیم، موضوع چیست؟ کدام نتیجه را می خواهیم بگیریم و مخاطب کیست؟
ما در همین نوشته کوتاه، خواستیم بنویسیم که آثار کلاسیک کلیدند و باید با مطالعه آنها، درهای بسته چرائی و چگونگی وقوع حوادث روز را برای خود و مردم باز کنیم. میزان آگاهی و مطالعه و درک ما از آثار کلاسیک، تاریخ جنبش های انقلابی ایران و جهان و بویژه آگاهی از تاریخ کشور، تاریخ حزب خودمان، مشی توده ای، ادبیات میهنمان و ادبیات توده ای در این بکارگیری درست نهفته است، نه در تکرار طوطی وار جملاتی از آثار کلاسیک و نقل قول از این و آن. نوشته ها، اعلامیه ها، بیانیه ها، اسناد و اخبارتفسیری و... را با این معیار بسنجیم!

 

راه توده 225 01.06.2009