گسترش حضور نظامی امریکا در افغانستان
"بازگشت" وعده است
"اعزام" واقعیت!
آذر فریتاش

حامد کرزای رئیس جمهور افغانستان یکبار دیگر آمادگی خود را برای گفتگو با "ملاعمر" رهبر طالبان افغانستان اعلام کرده است.

این نخستین بار نیست که کرزای آمادگی خود را برای مذاکره با طالبان اعلام می کند. هم در گذشته و هم این بار، طالبان در پاسخ به کرزای اعلام داشت که به مقاومت خود در برابر دولت و نیروهای خارجی پشتیبان آن ادامه خواهد داد.

روز 13 سپتا مبر 2001 نیز ژنرال "پرویز مشرف" رئیس جمهور نظامی سابق پاکستان که با کودتا قدرت را بدست گرفته بود، به  ژنرال احمد رئیس سازمان اطلاعات پاکستان  دستور داده بود که به قندهار رفته و با ملاعمر رهبر طالبان در رابطه با تحویل  دادن بن لادن مذاکره کند و یا آنکه امریکا و متحدانش جنگ را علیه طالبان آ غاز خواهند کرد. وزارت  اطلا عات امریکا و سازمان سیا که سیاست دولت امریکا را برنا مه ریزی می کنند از دشمنی که خود پرورانده اند تقاضایی دارند که برای این دشمن امکان پذیر نیست. بنا بر این امریکا می تواند جنگ را بر علیه این  دشمن تشدید کند .

این سناریو بارها در سیاست  جنگ طلبانه امریکا که توسط دستگاه نظامی و اطلاعاتی این کشور "سیا" برنامه ریزی می شود تکرار می شود. در دولت بوش با کمک "وال استریت" (صا حبان عمده کمپانی صنعتی و نظامی ایالات متحده) و هم اکنون توسط  وزیر امورخارجه و سارمان اطلاعات دولت اوباما این سیاست پیش برده می شود. بنابراین زمانی که اوباما در آکادمی وست پوینت، در باره استراتژی جدید کاخ سفید دهان گشود، سخن تازه ای نگفت.

او همان نظرات گذشته را با الفاظی تازه چنین بیان داشت: "بعنوان فر مانده کل قوا به این نتیجه رسیده ام که منا فع ملی ما حکم می کند که سی هزار سر باز دیگر به افغانستان اعزام کنیم."

سپس همان وعده سرخرمنی که بوش داده بود، تکرار کرد و گفت: "پس از 18 ماه نیروهای ما بازگشت به کشور را آغاز خواهند کرد."

تردید نیست که اگر در عرض 18 ماه می توانست اوضاع افغانستان چنان شود که امریکا خواهان آنست، در 5 سال گذشته همین فرصت دراختیار امریکا و متحدان آن بود و اکنون دیگر نیاز به اعزام نیروهای جدید نبود. بنابراین، آن وعده 18 ماهه تنها برای آرام ساختن افکار عمومی این کشور است. همان افکار عمومی که اگر بیش از این خطر ایران اتمی را قبول کند، آنگاه نه تنها این تاریخ بازگشت را فراموش می کند، بلکه با اعزام نیروهای تازه دیگری نیز موافقت خواهد کرد! آنها از بیم آن خطری که امریکا چون "لولو" بالای سرشان قرار داده، باز هم حاضر خواهند شد هزینه نظامی حضور در افغانستان و عراق و خلیج فارس را بپذیرند.