ویتنام 86 میلیونی
با شعار ملی:
صلح- رفاه - سوسیالیسم
ترجمه بهروز بکتاشی

 

"مان هونگ" رئیس هیات نمایندگی حزب کمونیست ویتنام در کنفرانس بین المللی احزاب کمونیست و کارگری جهان که در دهلی برگزار شد، مصاحبه ای با "وچسلاو تتیوکین" کرده که در سایت خبری حزب کمونیست روسیه فدراتیو منتشر شده است. ترجمه این مصاحبه را می خوانید.

مان هونگ: مشکلات ما با شکست آمریکائی ها و دست نشاندگان آنان خاتمه نیافتند. در سالهای 1978-1979 دو مناقشه بزرگ با کشورهای همسایه روی داد. در یک مورد نبردهائی در مرز چین - ویتنام روی داد و در مورد دیگر نیروهای نظامی ما در کامبوج برای نجات خلق این کشور از نابودی کامل (نسل کشی) توسط "پول پوت" وارد عملیات شدند.

خلق ویتنام تنها پس از پایان همه این مناقشات توانست دوران سازندگی را بطور واقعی در اواسط دهه 80 شروع کند. در پایان دهه 80 فروپاشی اتحاد شوروی و اردوگاه سوسیالیسم که ویتنام ارتباطات بسیار تنگاتنگ اقتصادی با این کشورها داشت، چون آوار فرود آمد. در نتیجه از بین رفتن این ارتباطات اقتصادی و بنا به دیگر دلایل، تورم در سال 1988 بیش از 700 درصد شد. ارز ملی بطور عملی بی ارزش گردید. کشور قادر نبود مواد خوراکی خود را تامین کند و مجبور شدیم سالانه نزدیک به 1.5 میلیون تن برنج وارد کنیم. اعتماد مردم نسبت به حزب کمونیست کاهش یافت. مزدوران سابق آمریکائی شروع به سازماندهی  و اعزام دسته های مسلح به کشور برای سرنگونی دولت خلقی شدند. فروپاشی اتحاد شوروی  اوضاع کشور ما را بشدت بغرنج تر شد.

ما دست روی دست نگذاشتیم. تجربه عظیم مبارز با مشکلات را در سال های نبرد برای استقلال در اختیار داشتیم و آن را به کار گرفتیم. حزب کمونیست ویتنام خط مشی نوسازی را شروع کردکه عبارت بود از رشد نیروهای مولده جامعه با اتکاء به نیروها و منابع خود و همچنین از طریق گسترش همکاری بین المللی. ما برای تامین مواد خوراکی کشور رفرم کشاورزی را آغاز کردیم. در نتیجه رفرم کشاورزی در طی 5 سال - از سال 1986 تا 1991 - ویتنام نه تنها توانست برای خود مواد خوراکی تامین کند، بلکه شروع به صادرات غلات کرد. در پایان دهه 90 کشور ما تبدیل به یکی از کشورهای پیشرو صادرات برنج گردید. امروز ما و تایلند مقام های اول و دوم را در لیست صادرات اصلی برنج در جهان داریم. برای مردم ما این معجزه بود. تنها در طی چند سال کشور ما از یک کشور وارد کننده برنج تبدیل به کشوری شد که هم اکنون تا 5 میلیون تن غلات در سال صادر میکند. ما حتی توانستیم به رفقای کوبائی خود که در شرایط دشواری قرار داشتند کمک کنیم.

در هشتمین کنگره حزب در سال 1996 ما توانستیم اعلام کنیم کشوراز بحران خارج شده است. آنگاه ما وظائف صنعتی سازی و مدرنیزه کردن، در ظرف 10 سال را برای بیرون آوردن ویتنام از شمار کشورهای«توسعه نیافته» پیش روی خود قراردادیم. ما به این هدف در سال 2008 دست یافتیم. در آمد ناخالص ملی برای هر نفر تا شروع سیاست نوسازی کمی بیش از 100 دلار بود. در سال 2008 درآمد ناخالص ملی برای هر نفر به 1100دلار رسید. در نتیجه جمعیت بطور مستمر افزایش یافت. سهم خانواده هائی که بنا به معیار سازمان ملل متحد فقیر محسوب میشدند (با درآمد کمتر از 2 دلار در روز) در سال 1993 در کشور ما 58 درصد بود. در حوالی امسال این رقم به 12 درصد رسید. اما ما در نظر نداریم که در این سطح متوقف بمانیم. برنامه دولتی فقر زدائی که امکانات زیادی صرف آن خواهد  شد تهیه شده است. بطور همزمان رشد صنایع، بخشهای تجاری و خدمات آغاز گردید. هم اکنون ما دارای اقتصاد چند بخشی هستیم که شامل بخش دولتی، تعاونی و خصوصی است. هر سال ما 1.5 میلیون اشتغال ایجاد می کنیم. بطور فعال سرمایه های خارجی را جذب میکنیم. سهم بخش دولتی تقریبا 40 درصد است. اما دولت بخش های کلیدی اقتصاد مانند انرژی، ارتباطات، استخراج نفت، گاز، ذغال و بخش بانکی را کنترل می کند. ما بانکهای دولتی و بازرگانی داریم. دولت در بانک های بازرگانی بر سهم بانک کنترل دارد.
در نتیجه سیاست نوین در سالهای اخیر آهنگ رشد متوسط اقتصاد به 7.5 درصدرسید. بدیهی است که بحران کنونی جهانی بر اقتصاد ما بدلیل کاهش صادرات تاثیر بگذارد. حتی در شرایط بحران ما توانستیم امسال رشد اقتصاد را بیش از 5 درصد  حفظ کنیم.

- ماهیت سیاست نوسازی را تعریف میکنید؟

1- رشد اقتصاد بر اساس برنامه های پنجساله که بنوبه خود بر اساس استراتژی 10 ساله طرح ریزی می شوند. اقتصاد مهم ترین بخش است. بدون بهبودی مستمر زندگی مردم سوسیالیسم نخواهد بود.

2- سازمان حزبی. برای حل وظائف استراتژیکی در اقتصاد حزب نیرومندی که جریان کار را کنترل و منجمله با فساد و ارتشاء مبارزه کند ضروری است. در این زمینه ما تجارب مثبت و منفی حزب کمونیست  اتحاد شوروی را بکار میگیریم.
3- بافرهنگ سوسیا لیستی، رشد معنوی جامعه، تربیت فرد نوین و حفظ هوشیاری و بیداری انقلابی.

در رابطه با رشد صنایع بایستی گفت که انرژی و صنایع نفت، گاز و ذغال در اولویت قرار دارند. ایستگاه های هیدرولیک  در نزدیکی رودخانه مشرف به  دریا داریم. اما محدودیت های مشخص برای رشد وجود دارند. ازاینرو ما برنامه انرژی اتمی را شروع خواهیم کرد. ما این انرژی را برای رشد صنعت آلومینیم لازم داریم. ما دارای ذخیره زیاد بوکسیت هستیم و نمی خواهیم سنگ معدن را صادر کنیم. ما در نظر داریم آلومینیم را تولید کنیم. این نکته همچنین در رابطه با استخراج نفت صادق است. ما اولین کارخانه پالایشگاه نفت خود را ساخته ایم. تابحال ما نفت را صادر میکردیم و بنزین، پارافین وسوخت می خریدیم. این وضعیت طبیعی نبود. هم اکنون برای اولین باردر تاریخ مان توان تامین محصولات نفتی را برای خود خواهیم داشت.

رشد توریست گرایش کاملا نوین برای ماست. ویتنام دارای طبیعت بسیار زیبا، پلاژ ها و آب پاکیزه است. سرویس هتل در سطح بالائی است. هم اکنون سیل توریست های خارجی سریعا افزایش می یابد.

افزایش تجهیزات تکنیکی برای روستا ها و بهبودی زندگی دهقانان اهمیت ویژه ای برای ما دارد. 80 درصد جمعیت ویتنام در روستا ها بسر میبرند.

 - مناسبات بازار در تضاد با سیاست عدالت اجتماعی نیست؟

- اقتصاد بازار ما دارای سمتگیری سوسیالیستی است. ما عنصر بازار را از طریق سیستم قوانین و متدهای اقتصادی اداره می کنیم. بعنوان مثال، تجار بطور غیر منتظره به قیمت برنج 30 درصد افزودند. ما به اقدامات اجرائی متوسل نشدیم. فقط کمیته حزبی شهر هوشی مین بخشی از غلات ذخیره دولتی را به بازار عرضه کرد و این موجب شد که فورا قیمت به سطح قبلی بازگردد.

چند نکته را بطور مشخص ما تعیین می کنیم. بعنوان مثال، سطح حداقل دستمزد. این قانون شامل موسسات تمامی اشکال مالکیت است. به کارگران مزدور بیشتر می توان پرداخت کرد اما کمتر امکانپذیر نیست. اتحادیه های کارگری بطور جدی این نکته را دنبال و نظارت میکنند. سیستم سیاسی ویتنام تک حزبی است.اما  حزب کمونیست ویتنام مسئولیت ویژه ای در برابر مردم دارد. یعنی اینکه ما بایستی در جهت بهبود زندگی مردم کار کنیم. ما نبایستی ایده خود را دیکته کنیم، بلکه بایستی کشور را از طریق سیستم سازمان هائی که عضو جبهه میهنی هستند (حزب کمونیست ویتنام، اتحادیه ها کارگری، سازمانهای جوانان، زنان، بازنشستگان، انجمن های تجاری وغیره) اداره کنیم. شمار اعضای حزب کمونیست ویتنام هم اکنون 3.2 میلیون است(جمعیت کشور 86.5 میلیون است). ما کاملا درک می کنیم که حزب کمونیست ویتنام حزب کمونیست است و نه یک حزب «چپ ». با بیان این هویت و این نام،  ما خصلت انقلابی حزب را خاطر شان می سازیم. در مجموع فلسفه حزب ما بمثابه حزب  حاکم عبارت است از دولت خلقی برای مردم و از طریق تنگاتنگترین ارتباطات با خلق.