دروازه های نو گشوده
به روی مطبوعات کوبا
روزنامه یونگه ولت چاپ آلمان ترجمه عسگر داوودی

«انریکو اوبیتیا» ساکن هاوانا می باشد، او بنیانگذار و سردبیر نشریه«لاساله دلموندو» است. «انریکو اوبیتیا» در 9 ژوئن امسال از جمله شرکت کنندگان پانزدهمین «کنفرانس بین المللی روزا لوکزامبورگ» در برلین بود.

یونگه ولت: شما سردبیرنشریه «لا ساله دلموندو» هستید، لطفا در باره این نشریه اطلاعاتی به خوانندگان ما بدهید.

انریکو اوبیتیا: نشریه «لاساله دلموندو» یک ماهنامه است که از یک سال و نیم پیش در هاوانا منتشر می شود. تیراژ نشریه ما صد هزارنسخه در ماه است. موضوع اصلی نشریه ما نیز بحث و بررسی واقعیت های جاری کوبا است. به همین دلیل نیزصفحات آخر نشریه به نظریات خوانندگان نشریه اختصاص دارد. ما مخصوصا کوشش می کنیم تا در نوشته های خود خوانندگان را به نوشتن دیدگاه ها و نظرات خود تشویق کنیم. سیاست انتشاراتی ما «تشویق جامعه کوبا به بحث های اجتماعی» است.

س: چه عاملی باعث می شود تا شخص نشریه ای با چنین هدفی بنیانگذاری کند؟

ج: در جامعه ای با شرایط کوبا که در آن آگهی های تجاری در روزنامه ها و نشریاتش مانند کشورهای سرمایه داری وجود ندارد، بدیهی است که رسانه های همگانی نیازمند دریافت بودجه دولتی هستند. نشریه ما متعلق به «پرنزا لاتیا» است. این ارگان نه تنها یک آژانس خبری است، بلکه در اصل یک مرکز انتشاراتی است. این مرکز انتشاراتی تعداد قابل توجهی از نشریات کوبائی که از نظر محتوی متنوع می باشند را تحت پوشش دارد.

س: آیا به غیر از سردبیر و مرکز انتشاراتی مذکور ارگان های دولتی نیز محتوی نوشتاری نشریه را کنترل می کند؟

ج: مسئول اصلی و پاسخگوی هر نشریه ای سر دبیر آن نشریه است. در کوبا نیز مثل آلمان روزانه تعداد زیادی مقاله یا نامه که از سوی خوانندگان نوشته شده دریافت می شود که ممکن است تعدادی از آن ها منعکس نشوند، در کل بستگی دارد به سیاست هربنگاه انتشاراتی. هربنگاه انتشارتی خود تصمیم می گیرد که چه چیزی منتشر بشود یا نشود. البته لازم به ذکر است که در کوبا اداره خاصی یا افراد یا مسئولینی ویژه ای وجود ندارند که مثلا من و یا همکارانم قبل از انتشار مطلبی باید آنرا به اطلاع آن ها برسانم.

س: تا پانزده سال پیش در کوبا بدلیل کمبود کاغذ میزان انتشار نشریات کم بود و یا آن ها می بایستی هفتگی منتشر می شدند مثل هفته نامه «جونتود ربلده»، آیا مشگل کمبود کاغذ اکنون رفع شده است یا خیر؟

ج: پس از فروپاشی «سوسیالیسم واقعا موجود» کشور ما وارد «مرحله خاص» شد که کوشش می شود اکنون از آن گذر کنیم، اما ما همچنان مثل گذشته دچار تحریم اقتصادی آمریکا هستیم و از طرف دیگر بحران اقتصادی اخیرنظام سرمایه داری جهانی تاثیر منفی خود را در اقتصاد ما نیزوارد کرده است. با وجود همه این ها، کوشش برای پیشرفت رسانه ای انجام می شود. روزنامه های حزبی« گرانما» و «لاساله دلموندو» توانسته اند تعداد صفحات آخر هفته خود را افزایش داده و به شانزده صفحه برسانند، این دو نشریه در روزهای وسط هفته با هشت صفحه منتشر می شوند. البته این میزان نیز قانع کننده نیست، با انتشار نشریه ما یعنی «لاساله دلموندو» باز هم میزان اطلاع رسانی بهتر شده است حتی نشریاتی که به دلیل کمبود کاغذ دیگر امکان انتشارنداشتند، نیز به تدریج دو باره منتشر می شوند، مثل«موجرس»، «رمانسه» و یا «ورده ولیوه»،. البته در ایالت های دیگر نیز نشریات  محلی آن ایالت ها منتشر می شوند.تا سه سال قبل مطابق آمار منتشره در کوبا تعداد 1000 روزنامه و مجله منتشر می شده است، همانطور که گفته شد، تعداد آن ها مرتبا بیشتر می شود.

س: درچند روز گذشته موضوع زلزله در هائیتی تیتر روزنامه ها و مجلات را درآلمان به خود اختصاص داده بود. در کوبا این موضوع چگونه در رسانه ها منعکس می شود؟

ج: کوبا حدود ده یا یازده سال است که همکاری کاملا پزشکی ـ درمانی نزدیکی با کشور هائیتی دارد، در سال 1999 من شخصا از جمله افراد داوطلب از کوبا برای کمک به توفان زدگان هائیتی بودم. گروه کوبا اولین گروه حاضر در هائیتی بود. در آن زمان کوبا از کشورهای ثروتمند خواست تا در یک اتحاد عمل مشترک همگی به هائیتی کمک برسانند. اما آن ها هیچ عکس العملی در این رابطه از خود نشان ندادند. به همین دلیل نیز کوبا این وظیفه را به تنهائی به عهده گرفت وبه مدت 11 سال به تنهائی تمامی کمک های پزشکی و درمانی را در هائیتی تامین کرد وتعداد 26000 تن پزشک و پرستار کوبائی این وظیفه انسانی را به عهده داشتند.

 شما می بینید که همان کشورهائی که آن موقع هیچ کمکی به توفان زده ها در هائیتی نکردند الان مدعی کمک هستند، اما دنیا بداند که در همان لحظات زلزله تعداد 400 پزشک کوبائی در هائیتی در حال انجام وظیفه بودند و بلافاصله نیز قبل از هر نیروی خارجی دیگر این امکانات و نیروهای ارسالی از کوبائی بودند که به هائیتی وارد شده و پزشکان و پرستارات کوبائی به همکاران قبلی خود در هائیتی پیوستند. تعداد زیادی از جوانان هائیتی که در کوبا تحصل می کنند و یا پس از پایان تحصیلات در کوبا زندگی می کنند نیزبه هائیتی برگشته وبه امداد مشغول هستند. در نشریات ما این نوع اطلاعات در کنار اخبار مربوط به زلزله در هائیتی نیز منعکس می شود.