خواست های تاریخی
توده ای ترین
جنبش اجتماعی ایران

مطلب بسیار پر محتوای " سر نشینان قایق شكسته ای كه در خارج كشور به گل نشسته" را در اینجا (ایران) خواندیم. این یادداشت را پس از خواندن این مطلب می نویسیم. در مطلب نوشته اید:

"نزدیك 20 سال است كه راه توده بر این نكته تاكید می كند كه جمهوری اسلامی نظامی برآمده از یك انقلاب است. بنابراین مسایل و شیوه های تحول جمهوری اسلامی با یك رژیم دیكتاتوری و ارتجاعی – مانند رژیم شاه- تفاوت دارد. ظرفیت های درونی انقلاب 57 را باید در نظر گرفت كه این ظرفیت امروز در یك سلسله اصول قانون اساسی و همراهی شخصیت هایی چون موسوی، خاتمی، كروبی و احزابی چون حبهه مشاركت و مجاهدین انقلاب اسلامی و حتی تشكل های روحانی مانند مجمع روحانیون مبارز خود را نشان می دهد. از آن فراتر، ما حتی یقین داریم که در میان نیروهای سپاه نیز وحدت سیاسی بر سر اوضاع کنونی کشور وجود ندارد و به همین دلیل نیز پیوسته گفته ایم سپاه را یکدست تصور نکرده و آن را طرد نکنید و کوشش کنیم که از این نیرو را نیز به جنبش اصلاحی و جنبش سبز وصل کنیم. این واقعیت را با کمی دقت می توان در ستادهای جانبازان میرحسین موسوی در همین انتخابات 22 خرداد در تهران و شهرهای دیگر دید. هم اکنون برخی فرماندهان سابق سپاه که با موسوی همراهی و همگامی کرده بودند در زندان اند و ما نمی دانیم که چه تعداد از  فرماندهان شاغل سپاه در این انتخابات با او همراه شده بودند. از جمله دلائل وحشت حاکمیت، همین همراهی بود و بیم دارند که در یک چرخش بزرگ این همراهی گسترده نیز بشود. به جای چرخیدن به دور خود در مهاجرت و برای هم کارت تبریک فرستادن و امضاء جمع کردن، پیگیری این مسائل از نظر ما اولویت دارد."

به نظر می رسد  علاوه بر شخصیت ها و نیرو های در بالا گفته شد- كه درست است - باید  توده های مردم- كارگران، روستائیان، كشاورزان، طبقات متوسط پائینی، حاشینه نشینان  و.... كه خواسته های  مهم شان حقوق دموكراتیك- شغل و كار، بیمه  و امكانات تامین اجتماعی، مسكن، بهداشت و...- است باید جزء جنبش سبز در نظر گرفت و یا حداقل نزدیك به جنبش سبز اعلام شود.

حقوق دموكراتیكی كه حجتیه، راست احمدی نژاد، راست موتلفه و... ماهیتا قادر به جوابگویی به  آنها نیستند.

علت کودتای آنها علیه جنبش سبز همین مسئله بود.

- در نظر داشته باشیم که عده زیادی از روحانیون، گرچه نسبت به جنبش سبز بی تفاوت هستند ولی معنی اش این نیست كه با خط احمدی نژاد میانه خوبی دارند.

- به نظر می رسد وقتی كه حكومت نمی تواند در 9 دی ماه جمعیت قابل ملاحظه ای با تمام تمهیداتی كه می چیند جمع كند، علت دهن كجی توده های مردم به حاكمیت است.

 مسلما طبیعی است با تخریب تولید داخلی و خوابیدن 70 در صدی كارخانه  ها و بنگاه های تولیدی، از جمله خوابیدن  90 در صدی كارهایی مانند  پارس جنوبی وعسلویه و... مردم و كارگران و كشاورزان و...بتدریج سیاست های پول پخش كنی استانی احمدی نژادی را  و نیز سیاست " واردات، واردات، فقط واردات " را لمس كرده اند. ابتدا بی تفاوت شده و دنبال كسانی و یا نیروها یی می گشتند كه بتوانند حرف دلشان (كه عمدتا حقوق دموكراتیك است) بزنند، و میرحسین موسوی در مناظره های تلویزیونی خود با احمدی نژاد درست انگشت را گذاشت در همینجا و همین نقطه درد ملت!