بَختک"گرُباچف"
در کرملین لانه دارد
ترجمه آزاده اسفندیاری

روز نامه پراودا در تاریخ 26.8.2010 مقاله ای را با عنوان "سیاست شرم آورحکومت گران روسیه" به قلم نیکلای باندارنکو، کاندیدای هیات علمی علوم تربیتی منطقه استاورپل روسیه با این

مضمون منتشرکرده است.

سیاست دولت های پی در پی روسیه همان سیاست وطن فروشانه میخایل گورباچف است که نتیجه آن فروختن جمهوری دموکراتیک آلمان، تحت فشار قرار دادن کشور کوبا و فیدل کاسترو برای تسلیم در مقابل متجاوز ترین و هارترین نیروهای "نظم نوین جهانی"، رها کردن کشورهای سوسیالیستی ویتنام و کره و... می باشد.

تداوم این سیاست منجر به آن شد تا حکومت روسیه، براشغال عراق و سناریوی اعدام صدام حسین، مسمومیت و کشتن "اسلوودان میلوسویچ" آخرین رئیس جمهوری یوگسلاوی سابق در زندان کشور های ناتو چشم ببندد. خالی کردن پشت کشور برادر "بلاروس" و اهانت به رهبر آن "الکساندر لوکاشنکو" با عناوین "رئیس خنگ ساوخوز" و یا "پدر خوانده دیکتاتور" که به طور مداوم در رسانه های روسیه منتشر می شود.

با یک نظر کلی میتوان دریافت که در همسایگی و اطراف ما ، در منطقه قفقاز، آسیای میانه، قزاقستان و حتی حکومت های پری بالتیک، برای حفظ منافع ملی و دوستی با این کشور ها، تلاشی انجام نشده است. بهمین دلیل است که روسیه عملا در اطراف خود بدون دفاع مانده است. فقط  در بلاروس است که ما خود را غریبه نمیدانیم، آن هم نه بخاطر جدیت و تلاش حکومت روسیه، بلکه بخاطرپایمردی ها و متعهد بودن دولت بلاروس که خود را جزیی از خلق های روس می داند.

متاسفانه دولت روسیه به جای این که به ندای برادران بلاروس برای وحدت و همکاری های همه جانبه  دو کشور پاسخ مساعد و در خور یک رابطه متقابل برادرانه بدهد، از هیچگونه فشاری بر این جمهوری فرو گذار نبوده است . این در حالی است که بخشی از مردم روسیه که در کشور های پریبالتیک زندگی میکنند ، مورد آزار و اذیت حکومت های این کشور ها قرار گرفته اند . چرا دراعتراض به وضع روس زبانان این کشور ها از طرف دولت روسیه تا به حال  صدایی بلند نشده است؟ در حالیکه روس ها در بلاروس خود را صاحب خانه احساس میکنند، دولت بلاروس باید بهای گزافی برای دوستی با مردم ما بدهد.

هنوز از یاد ها نرفته که چندی پیش گاز پروم، با همدستی پوتین نخست وزیرو مدویدیف رییس جمهور،مهلت ضرب الاجلی را برای دولت بلاروس جهت پرداخت بدهکاری 200 میلیون دلاری خود از کشور تعین کردند. این در حالی بود که دولت بلاروس رقمی به مراتب بیشر از گازپروم بابت ترانزیت گاز از طریق این کشور به اروپا طلب کار بود. آقای مدویدیف با "آقا منشی" پنج روز به دولت بلاروس مهلت داد تا آنها بدهی خود را بپردازند.

در گذشته ای نه چندان دور، رئیس جمهور سابق اوکرایین "ویکتور یوشنکو" با بستن گاز به روی کشورهای اروپایی در زمستان از دولت روسیه باج خواهی کرد و دولت روسیه به چشم اغماض به آن مسله نگاه کرد و ضمن تامین خواست های دولت وقت اوکرایین، اعلام کرد شرکت های گازی اوکرایین باعث بوجود آمدن مشکلات با گاز پروم شدند نه دولت این کشور. این سیاست یک بام و دو هوای دولت روسیه را فقط با ادامه سیاست گورباچف می توان سنجید. خشم و غضب حکومت روسیه از الکساندر لوکاشنکو و دولت بلاروس را باید در استقلال رای و اعتماد به نفس، مردم دوستی و وطن دوستی آن ها جست و جو کرد. رئیس جمهور بلاروس نه خواسته و نه خواهد خواست در مقابل نو کیسه های روسی و سرمایه داران حهانی سر تعطیم فرود بیاورد و مردم و کشور خود را رها سازد تا جولانگاه افرادی شود که خود را تابع هیچ قانون و نظمی نمی دانند.