بزرگترین کنفرانس محیط زیست
در سرزمین سرخ پوستان
ترجمه و تدوین عسگر داوودی
اغلب منابع خبری اروپا و آلمان در هفته گذشته
اخبار و گزارش های خود را به برگزاری کنفرانس بین المللی حفظ محیط زیست در
بولیوی اختصاص دادند.
روزنامه چپگرای «یونگه ولت» چاپ آلمان گزارش داد که روز دوشنبه 19 ماه
آوریل کنفرانس حمایت از آب و هوا (محیط زیست) با حضورفعالین حفظ محیط زیست
از141 کشور جهان با شعار «حفظ محیط زیست و حمایت از مادرمان "زمین"» در شهر
«سوگابامبا» بولیوی تشکیل شد. جمع تشکیل دهنده کنفرانس نزدیک به 36 هزار تن
گزارش شده است که اکثر آن ها از بولیوی و 9.254 تن از 141 کشور جهان بودند.
در صد بالائی از شرکت کنندگان این کنفرانس را سرخ
پوستان تشکیل می دادند. این اولین کنفرانس بین المللی حفظ محیط زیست
است که نه فقط با حضور سران کشورها، بلکه با حضور جنبش های اجتماعی بین
المللی تشکیل می شود. شرکت کنندگان در این کنفرانس بر این باورند که نظام
سرمایه داری انسان را از محیط زیست طبیعی خود دور کرده و شرایط زیستی
مصنوعی را به انسان تحمیل کرده است.
کنفرانس در روز سه شنبه با حضور «اوه مورالیس» رئیس جمهور و رهبر «جنبش
سوسیالیستی بولیوی» وتعدادی از روسای جمهورکشورهای آمریکای لاتین، از جمله
کوبا، اکوادور، ونزوئلا و برزیل افتتاح شد. بالا بودن شمار شرکت کنندگان
امکان حضور همگان را در سالن های سخنرانی ناممکن کرده و به همین جهت تعداد
قابل توجهی از شرکت کنندگان در خارج از سالن های سخنرانی مذاکرات و سخنرانی
ها را شنیدند. برگزاری کنفرانس همزمان از طریق اینترنت در تمامی دانشگاه ها
و دیگر مراکز آموزشی بولیوی پخش شد.
بخش بزرگی از شرکت کنندگان که اکثر آنان را جوانان و دانشحویان و نمایندگان
سرخ پوستان بومی تشکیل می دادند در یک استادیوم ورزشی بزرگ نزدیک محل
برگزاری کنفرانس مراسم را همراهی کردند. این کنفرانس که به ابتکار نیرو های
چپ آمریکای لاتین برگزار شد، حمایت از محیط زیست - بویژه تغییرات سریع آب و
هوا- را که در سال های گذشته به موضوعی نگران کننده در سطح بین المللی
تبدیل شده مرکز بحث های خود قرار دادند. یکی از اهداف این کنفرانس نه فقط
ایجاد تحرک و دعوت به همکاری از تمامی افراد و سازمان های طرفدار حفظ محیط
زیست در سطح جهان برای همیاری و همکاری، بلکه توده ای کردن مبارزه برای حفظ
محیط زیست است. این کنفرانس در عمل با دعوت گسترده از فعالان غیر رسمی محیط
زیست برای شرکت در یک کنفرانس بین المللی برای اولین نشان داد که بدون حضور
توده های میلیونی و فقط با حضور سران کشورها نمی توان مبارزه برای حفظ محیط
زیست را پیش برد.
«مورالیس» در سخنرانی های خود از جمله گفت:«ما در کنفرانس مکزیک باید شرکت
کنندگان را قانع کنیم که لازم است تا مبارزات توده ای جهت حفظ محیط زیست در
سراسر کره زمین سازماندهی و تقویت شود تا کشورهای صنعتی مجبور شوند به
مطالبات جنبش های اجتماعی گردن نهند. تشکیل یک سازمان بین المللی دفاع
از«زمین» ضروری است. سالیانه مبلغ 40 میلیارد دلار از پول ملت ها صرف هزینه
های تسلیحاتی در سطح جهان می شود. لازم است ماه آوریل سال آینده با تشکیل
کنفرانسی بین المللی به این اجحاف ضد خلقی رسیدگی شده و در این رابطه
تصمیماتی اساسی اتخاذ شود. مسئله بحران محیط زیست یک مشگل همگانی وجهانی
است و راه حل آن منوط به داشتن دیدگاه کاپیتالیستی، سوسیالیستی و کمونیستی
نیست، این بحران همگان را شامل می شود و به همین دلیل نیز همگان باید برای
مقابله با آن بکوشند. شرایط بحرانی پیش رو بسیج تمامی دولت ها و خلق ها را
نیازمند است.»
«مورالیس» که خطاب به فعالان محیط زیست، دانشحویان، استادان دانشگاه ها و
نمایندگان کارگران و دهقانان حاضر در کنفرانس سخن می گفت افزود:«ما برای
دستیابی به خواسته هایمان نیازمند اتحاد عمل هستیم.»
کنفرانس پیشنهاد کرد که در 12 اکتبر آینده کنفرانس بین المللی محیط زیست
بررسی و تصویب و تشکیل یک «دادگاه بین المللی حفظ محیط زیست» جهت رسیدگی به
جرایم محیط زیستی در صدر برنامه ها قرار گیرد. همچنین لازم است تا «شبکه
جهانی رعایت عدالت محیط زیست» تشکیل شود.
«چاوز» رئیس جمهور ونزوئلا نیز که از جمله سخنرانان بود، گفت:« برای دولت
آمریکا برگزاری این کنفرانس خوشایند نیست و به همین دلیل نیز وعده کمک های
مالی برای حفظ محیط زیست به کشور های اکوادور و بولیوی را به خاطر برگزاری
این کنفرانس عملی نکرد. نظام سوسیالیستی مورد نظر ما بدون هماهنگی و
هارمونی با «طبیعت که مادر ماست» امکان اجرا نخواهد داشت. برای مبارزه در
راه حفظ محیط زیست و «دفاع از حق مادرمان "زمین"» درکنفرانس آینده مکزیک
باید با آمادگی کامل شرکت کنیم.
چاوزهمچنین افزود: «ما آمادگی داریم تا امکانات مالی پرواز و اقامت برای
کسانی که خود امکان مالی شرکت در کنفرانس مکزیک را ندارند، تامین کنیم.»
سفیر بولیوی در برلین نیز طی مصاحبه ای با «یونگه ولت» اظهار داشت: با توجه
به حضور گسترده و فعال جنبش های حفظ محیط زیست از141 کشور جهان، اگر روسای
شرکت کننده کشور های جهان در «کنفرانس محیط زیست مکزیک» نتوانند دو باره
مانند «کنفرانس کپنهاگ» برای حل بحران محیط زیستی موجود به نتیجه ای برسند،
ما برای پایان دادن به این معضل خلق ها را به میدان مبارزه دعوت خواهیم
کرد.
روزنامه« تاگس تسایتونگ چاپ آلمان» نیز از قول مسئول امور مبادلات تجاری
بولیوی در اجلاس مذکور نوشت:« باید توده ها را بسیج کرد. برقراری دموکراسی
در سطح بین الملل اصلی ترین راه برای دستیابی به بهینه سازی محیط زیست و
نجات بشریت است.»
نماینده سازمان ملل در امور محیط زیست نیز در همین رابطه اظهار داشت:«
برعکس کنفرانس های مرسوم که همیشه با حضور رهبران سیاسی کشور ها برگزار شده
است، در این کنفرانس هیچگونه مذاکره ای میان سران کشور ها و در پشت در های
بسته برگزار نشد، بلکه دیدگاه ها همگی علنی و در جمع شرکت کنندگان کنفرانس
بیان شد. در این کنفرانس دیدگاه های افراد و سازمان ها به هم نزدیک است.»
کنفرانس بولیوی در بیانیه خود به موارد زیر انتقاد دارد:
استفاده از مواد سوختی بیولوژیک، کم کاری در اجرا پائین آوردن میزان گازی
مصرفی در خانه ها که اتحادیه اروپا وعده اجرای کامل آنرا را در اجلاس محیط
زیست «کیوتو» ژاپن داده است، استفاده از تکنیک باروری ژن در بخش کشاورزی،
مهندسی ژئوتکنیک (از زیر ساخت های اصلی مهندسی عمرانی) و سیستم تک محصولی .
همچنین کنفرانس تاکید کرد:
تغییرات محیط زیستی بویژه در مناطق مورد اکتشاف مواد معدنی تغییرات فاحش و
زیانمندی در زندگی مردم، بویژه در زندگی طبیعی دهقانان وسرخ پوستان ساکن
چنین مناطقی ایجاد کرده است .
مطالبات کنفرانس:
«کنفرانس از اجلاس بین المللی پیش رو می خواهد تا کشورها را مقید کند
که کنترل تولید گاز زیانمند «دی اکسید کربن.» خود را تا سال 2012 به 50% صد
تقلیل داده و6% از بودجه سالیانه خود را جهت همیاری در حفظ محیط زیست
اختصاص و آنرا به صندوق مالی حفظ محیط زیست پرداخت کنند. لازم است که تا در
یک همه پررسی بین المللی از توده های مردم پرسیده شود که نظرشان در رابطه
با اختصاص بودجه نظامی دولت ها به بودجه حفظ محیط ریست چیست؟ همچنین باید
«دادگاه بین المللی بررسی جرایم بین المللی تخریب محیط زیست» تشکیل شود.
کنفرانس بولیوی همچنین پیشنهاد کرد «یک همه پرسی بین المللی در رابطه با
بحران محیط زیست» انجام شود. مکانیسم خصوصی سازی جنگل ها و منابع طبیعی
باید متوقف شود.
حق زندگی، حق بهداشت هوا و آب، حفاظت و جلوگیری از آلودگی محیط زیست و
آلودگی حاصل از ایحاد تغییرات ژنتیکی بویژه با هدف تولید انبوه محصولات
کشاورزی و دامداری.
نظام سرمایه داری برای کسب «ارزش اضافی» روی تولید انبوه، ایجاد مصرف زدگی
ودستیابی به کارگر ارزان متمرکز است، این نظام خود بحران محیط زیست را باعث
شده و بدون اعمال فشارتوده ای و از پائین، حفظ محیط زیست عملی نخواهد شد.
مصوبات مذکور و دیگر مصوبات کنفرانس بولیوی جهت بحث و بررسی به کنفرانس
رسمی محیط زیست سازمان ملل ارسال خواهد شد.
22 آوریل (دوم اردیبهشت) از طرف سازمان جهانی یونسکو - وابسته به سازمان
ملل- از سال 1969 «روز جهانی زمین» نامگذاری شده است.
راه توده 264 26.04.2010