نوشتاری از میان پیام
ها
درباره نکاتی
از گزارش شورای سردبیری
بیشتر توضیح بدهید!
با سلام- تحلیل شورای سر دبیری خیلی عمیق و
تأثیر گذار بود و اهمیت آن در روزها و ماه های آینده که در عمل درستی آن
اثبات خواهد شد، برجسته تر می شود. چند ابهام برای من پیش آمده که توضیح
میدهم.
در این تحلیل کمتر به تأثیر شرایط بین المللی و ارتباط جنبش سبز با سرنوشت
مبارزه بقیه کشورها برعلیه نئولیبرالیسم اشاره شده است. مثلا"مبارزه مردم
فرانسه، یونان، اسپانیا و...که تقریبا در مبارزهای شبیه به ما در گیرند.
آیا برای سرنوشت جنبش در ایران تعیین کننده است؟ زیرا اگر نئولیبرالیسم در
کل دنیا به حقوق مردم حمله کرده نمیتوان به تنهایی امید به پیروزی در ایران
داشت، مگر اینکه ضعیف ترین حلقه آن باشد. بنابر این گام ها را باید با بقیه
دنیا هماهنگ کرد.
برخی سوال میکنند که علیرغم اینکه تظاهرات و اعتصاب های بزرگی در جهان شکل
میگیرد، چرا مثل سابق هیچ نتیجه ای نمی گیرند و اصولا طرف مقابل حاضر به
مذاکره و کوچکترین عقب نشینی نیست و برای مثال در اسپانیا فورا نظامی ها
بدون هیچ رو در بایستی و مقدمه ای وارد میدان میشوند.
به نظر من دلیل آن اینست که سرمایه داری با بحران بزرگ و سراسری مواجه شده
و همانطور که راه توده اشاره کرده به مرز محدودیت های خود رسیده و اصلا
جایی برای عقب نشینی ندارد و عقب نشینی به معنی مرگ آنست. به قول سامارنگو
به پایان عصری رسیده ایم بی آنکه بدانیم آینده ما چیست. ظاهرا از بین دو
گزینه رزا لوگزامبورگ "سوسیالیزم یا بربریت" فعلا دنیا دارد وارد بربریت
میشود.
پاسخ من اینست که اولا جایگزین وجود دارد و آن سوسیالیسم در انطباق با
شرایط نوین جهانی و دستآوردهای علمی و تکنیکی بشریت است. من بسیار از این
جمله رفیقمان کیانوری که شما در شماره 295 و در باره یادکرد از او نقل
کردید موافقم که حزب توده ایران نیز دوره جدید حیات خود را با توجه به
شرایط تغییر یافته ایران و جهان باید آغاز کند. همچنان که دیگر احزاب مترقی
و مارکسیست جهان.
در بخش دوم تحلیل، به بورژوازی دولتی اشاره شده، البته بعنوان یک عامل
منفی. این نوع بورژوازی تعریف نشده و فرق آن با بخش دولتی افتصاد که چپ ها
طرفدار آن هستند چیست؟ چون به هر حال بخش دولتی نیز به شیوه سرمایه داری
مدیریت میشود و کارگران با ید سازمان صنفی جدا گانه ای داشته باشند.
در زمینه خصوصی سازی به 3 تفاوت بزرگ روسیه و اروپای شرقی با ایران اشاره
شده ولی سپس 4 مورد تشریح شده و در واقع یک مورد دیگر اضافه شده و از طرف
دیگر فقط به اروپای شرقی اشاره شده و روسیه شمول آن نشده است. به نظرم
غفلتی شده زیرا در روسیه هم شبیه به ایران انقلابی رخ داده و وضعش شبیه
ایران بوده است.
به مقایسه تعداد کارمندان شرکت های خصوصی سازی شده در ایران و سایر کشور ها
پرداخته شده در حالی که مهم چرخش مالی آن است و چه بسا شرکت ماکرو سافت با
تعداد کمتر کارمند از شرکت مخابرات ایران مهم تر باشد.
راه توده 296 13.12.2010