جنبش سبز نمی تواند با روی دوم
سکه کودتای 22 خرداد همراه شود
حذف کودتائی
یارانه ها
پس ازکودتای
انتخاباتی

شب 27 آذرماه، محمود احمدی نژاد آغاز اجرای برنامه حذف یارانه‌ها را اعلام کرد. ظرف یک شب، بهای کالاها، مانند آرای احمدی نژاد در شب کودتای 22 خرداد، ناگهان جهش کرد و تا صبح چند برابر شد. بلافاصله "مقام معظم رهبری"، نیروی انتظامی، قوه قضاییه، رادیو و تلویزیون و دستگاه‌های تبلیغاتی، امامان جمعه، نمایندگان مجلس، "کارشناسان" حکومتی به راه افتادند و از اینکه دولت را باید در انجام این "خدمت" بزرگ یاری کرد داد سخن دادند و البته اعلام کردند هرگونه مخالفتی را در برابر این "خدمت" بشدت سرکوب می‌کنند. بدین ترتیب، یارانه‌ها نیز مانند آرای مردم به شیوه‌ای کودتایی از سفره مردم حذف شدند. نان من کو؟ و رای من کو؟ اگر نه هنوز و نه الزاما در خیابان‌ها، ولی می‌روند که در ذهن و آگاهی مردم به یکدیگر پیوند ‌بخورند.

حذف یا به اصطلاح هدفمند شدن یارانه‌ها جزیی از یک برنامه جهانی است که صندوق بین‌المللی پول یک بار برای همیشه و برای همه جهان تدوین کرده است. شتاب و شیب سریعی که اجرای این برنامه در ایران به خود گرفت تحت تاثیر چند عامل است:

1- بحران سیاسی فزاینده حکومتی ناشی از کودتای 22 خرداد

2- بحران اقتصادی و خالی شدن خزانه ناشی از سیاست‌های داخلی و خارجی دولت

3- تلاش برای سازش و جلب رضایت قدرت‌های غربی برای به رسمیت شناختن دولت کودتا

4- الگوبرداری از کودتای 22 خرداد و تصور کارساز بودن اتکا به نیروی نظامی و روش‌های کودتایی و ضربتی در حل همه مسایل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی.

بدینسان حذف یارانه‌ها همه تناقض شرایط  پس از کودتای 22 خرداد و تلاش حکومت برای مقابله با آن را در خود دارد. کودتای یارانه‌ای مانند کودتای انتخاباتی دست پخت دولتی است که اصولا منافع یک قشر نازک سرمایه‌دار دولتی و نظامی انحصارطلب را نمایندگی می‌کند. دولتی که همه طرح‌ها، برنامه‌ها و سیاست‌های آن به اتکای نیروی نظامی باید پیش برود و در چارچوب تامین منافع این گروه اندک، بدون توجه به منافع واقعی اکثریت مردم ماست.

اکنون حکومت در زیربار شرایطی قرار گرفته که خود آن را ساخته و پرداخته است. دولتی که مشروعیت سیاسی خود را نزد ملتش از دست داده، می‌خواهد با اجرای برنامه صندوق بین‌المللی پول یک مشروعیت بین‌المللی نزد قدرت‌های جهانی برای خود دست و پا کند و با این کار آخرین میخ را به تابوت مشروعیت اقتصادی خود می‌کوبد. دولتی که با شعار آوردن نفت بر سر سفره مردم بر سر کار آمد، اکنون با دزدیدن نان از سفره آنها می‌رود که به عمر نکبت بار خود خاتمه دهد.

حذف یارانه‌ها آغاز یک کارزار آگاهی است، آگاهی که مردم ما این بار با گوشت و خون خود بدست می‌آورند. مبارزات مردم ایران از این پس به مبارزات مردم جهان پیوند می‌خورد و مانند دیگر کشورها توهم نسبت به برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول زایل می‌شود. حذف یارانه‌ها در درون خود و در روند اجرای خود شرایط نفی خود و دولت مجری آن را بوجود می‌آورد بشرط آنکه این روند خودبخودی و بدون نیاز به مبارزه و آگاهی بخشی تصور نشود.

ولی همه اینها یک روی سکه است. روی دیگر سکه را هم باید دید. در واقع دولت کودتا در شرایط ناگزیری که در آن قرار گرفته، با اجرای ضربتی طرح حذف یارانه‌ها بر روی سوار شدن بر موج فقری که خود او در کار ایجاد آن است حساب کرده و می‌خواهد مسئله حذف یارانه‌ها را بوسیله‌ای برای رویاروی قرار دادن قشرهای مختلف مردم تبدیل کند. کسانی که حداقل امکان زیست را دارند بعنوان گروه "ممتاز" دربرابر کسانی قرار دهد که از این حداقل هم در حال محروم شدن هستند و اتحاد میان آنان را برهم زند.

دولت کودتا در عین حال تصور می‌کند که با این کار در جنبش سبز شکاف ایجاد کرده و جناح راست این جنبش را دربرابر جناح چپ جنبش و جناح چپ را برای حفظ اتحاد ناگزیر از سکوت و همراهی می‌کند. در نتیجه جنبش سبز دربرابر دولت کودتا خلع سلاح، در پیامدهای خانمانسوز حذف یارانه‌ها شریک و اتحاد ضروری آن با توده‌های زحمتکش جامعه ناممکن می‌شود. این جنبش ضمنا نقش خود را همچون یک نیروی جایگزین و آلترناتیو و در نتیجه پایگاه اجتماعی اش را از دست می‌دهد.

 در این شرایط موضعگیری صریح، قاطع و بدون تزلزل در محکومیت حذف یارانه‌ها و شیوه اجرای آن برای حفظ اتحاد قشرهای مختلف جامعه ما و چشم انداز تحول و به زیر کشیدن دولت کودتا ضروریست. کشاندن بخشی از مردم به هر بهانه‌ای در پشت این برنامه یعنی رفتن بسوی بزرگترین شکاف‌ها و درگیری‌های اجتماعی.

همه چیز نشان می‌دهد که دولت کودتا در این سیاست خود شکست خورده و شکست خواهد خورد. این شکست البته خودبخودی نیست. در این عرصه نیز مبارزه آگاهانه لازم است ولی شرایط به زیان حکومت در حال تحول است و اجرای کودتایی حذف یارانه‌ها نیز بیانگر این فوریت اوضاع و تحول سریع شرایط به زیان کودتاچیان است. جنبش سبز نیز به نوبه خود به آن حد از آگاهی رسیده است که بتواند تیر حکومت را به سوی او بازگرداند و برنامه حذف یارانه‌ها را به عامل شکاف در خود صفوف کودتا تبدیل کند. برنامه حذف یارانه‌ها را می‌توان و باید به پرده آخر عمر ننگین حکومت کودتا تبدیل کرد.