کلمبیا
پادگان نظامی امریکا
در امریکای لاتین
آذرفریتاش

کلمبیا  شاهراه ارتباط امریکای جنوبی به امریکای مرکزی است. سکوی جدیدی که نیروهای ارتش امریکا برای اهداف سیاسی نظامی و اقتصادی درآن مستقراند. براساس توافقنامه ای که در 30 اکتبر 2009 بین دولت کلمبیا و امریکا به امضاء رسید. دولت امریکا هفت پایگاه نظامی را در خاک "نووا گرانادا" در کلمبیا به مدت ده سال و قابل تجدید با اهداف تعین شده در "طرح کلمبیا"  مستقر کرد. بهانه این طرح و این استقرار مقابله ارتش امریکا و دولت کلمبیا با قاچاق مواد مخدر و "تروریسم" اعلام شد. دولت های ونزوئلا و برزیل از همان ابتدا نگرانی خود را از واگذاری پایگاه های نظامی به امریکا در این منطقه به دولت کلمبیا اعلام داشتند و گفتند که مبارزه با تروریسم و مواد مخدر پوششی است برای اهداف واقعی امریکا برای مداخل نظامی در امور داخلی کشورهای امریکای لاتین. آنها بدرستی اعلام کردند که توطئه علیه دولت های مترقی و انقلابی تازه پای امریکای لاتین و جنبش های راهی بخش در امریکای جنوبی هدف اولیه این قرارداد و استقرار نظامی است.

بخشی از شتاب امریکا برای استقرار نظامی در کلمبیا ناشی از  پیروزی و پیشروی انقلابیون "فارک" دراین کشور نیز بود. این جنبش کنترل مناطقی از شرق و جنوب کلمبیا را در اختیار دارد. پیروزی نیروهای دمکراتیک در اکوادور و بولیوی پیروزی قریب الوقوع "فارک" در کلمبیا را مژده می داد. دولت کلمبیا وحشت زده از همین احتمال قریب الوقوع و از دست دادن مالکیت زمین های مرغوب کاکائو و منابع طلا و الماس و نفت، گاز و نیکل کلمبیا از استقرار نظامی امریکا در این کشور استقبال کردند و عملا کلمبیا را به مستعمره (کلونی) امریکا تبدیل کردند.

امریکا از سال 2000 طرح استقرار نظامی در کلمبیا را پایه ریزی کرده بود و 5 میلیارد دلار کمک نظامی درعرض ده سال در اختیار دولت کلمبیا قرارداد. دولت کلمبیا مبارزه نظامی با نیروهای مسلح "فارک" را گسترش داد و با بهره گیری از تسلیحاتی که امریکا دراختیارش گذاشته بود به موفقیت هائی نیز دست یافت و توانست از حاکمیت فئودال ها  بزرگ و بورژواری کمپرادور در کلمبیا دفاع کند، اما این موفقیت ها تحت فشار جنبش انقلابی "فارک" علیرغم کمک نظامی هر ساله دهها میلیون دلاری امریکا به دولت کلمبیا نتوانست جنبش انقلابی را متوقف کند، گرچه نیروهای نظامی و شبه نظامی همچنان مزارع دهقانان را به آتش  می کشند و مانع سمپاشی مزارع  کشت کاکائو توسط دهقانانی که حمایت خود را از "فارک" مخفی نمی کنند ادامه میدهند.

جنبش انقلابی فارک اکنون چهارمین دهه مبارزه خود با دولت های دست نشانده امریکا در این کشور پشت سر می گذارد. این جنبش از 1960، یعنی یکسال پس از پیروزی انقلاب کوبا و با الهام از انقلاب کوبا آغاز شد و اکنون 20 هزار نیروی مسلح ورزیده در صفوف آن با دولت مرکزی مبارزه می کنند. بزرگترین حامی آنها دهقانان و کارگران و شهروندان فقیر کلمبیا هستند. تشکیل دولت های مترقی و انقلابی در امریکا لاتین، طی سالهای اخیر نیز الگو و حامی دیگری است برای جنبش "فارک". امریکا که در این کشورها امکانات و پایگاه های نظامی خود را از دست داده، اکنون برای حفظ موقعیت خود در کلمبیا از هیچ تلاش و توطئه ای فروگذار نیست و می کوشید موقعیت و امکانات خود در کلمبیا را به هر قیمت حفظ کند. بویژه که پایگاه "روزولت رودز" بدنبال تظاهرات گسترده ساکنان جزیره "وی پک" واقع در "پرتوریکو" از ماه مه سال 2003 بسته شده است .دولت برزیل اجازه استفاده مجدد پایگاه استراتژیک "آ لکا نتار"در خاک خود را تمدید نکرد. در "پاراگوئه" فرودگاه "ماریاسکال" واقع در مرز بولیوی بسته شده است. رئیس دولت اکوادور "رافائل کوررا" امتیاز استفاده از پایگاه "مانتا" را که در تاریخ 18 سپتامبر 2009 به پایان رسید تمدید نکرد. این پایگاه مرکزی هواپیماهای جاسوسی c13 امریکا در اکوادور بود.