بانگ دادخواهی حزب توده ایران در آغاز سال 1362 به جائی نرسید. این بانگ، همان بانگی است که پس از 27 سال، اکنون و بدنبال کودتای 22 خرداد در سراسر ایران برخاسته است. یک جنبش عظیم سراسری بنام "جنبش سبز" امروز به آن آگاهی در باره ماهیت حاکمیت و رویدادهای داخل زندان ها رسیده است که در سال 62 و در حقیقت در آغاز دهه 1360 حزب توده ایران همگان را به این آگاهی فراخواند. آن بانگ در جامعه بازتابی نیافت، زیرا فریاد مظلومانه ای بود که به گوش مردم نمی رسید و در داخل حاکمیت نیز سردرگمی و خوش باوری چنان شرایطی را فراهم ساخته بود که این بانگ را جدی نگرفتند. امروز که طشت حاکمیت از بام ایران سقوط کرد و مردم در وسعتی ملی و میهنی نسبت به جنایات داخل زندان ها آگاهی پیدا کرده اند، مرور آن بانگ سال 1362 واقعا خواندنی است.

پس از یورش دوم به حزب توده ایران – از شب 11 اردیبهشت ماه 1362- و به نمایش در آمدن چهره های درهم شکسته شماری از رهبران حزب همزمان با همین یورش در سیمای جمهوری اسلامی، دبیرخانه حزب توده ایران در اطلاعیه کوتاهی بانگ برداشت، که این نمایش های تلویزیونی و باصطلاح اعترافات تلویزیونی نتیجه شکنجه های هولناکی است که تاکنون شماری از رهبران حزب توده ایران در زیر آن کشته شده اند.

امروز که همگان میدانند در زندان ها چه می گذرد و اعتراف گیری ها چه مسیری را طی می کند، امروز که پرسابقه ترین چهره های دهه اول جمهوری اسلامی در زندان و زیر فشار شکنجه و اعتراف اند، امروز که روحانیون طرفدار آیت الله خمینی زیر نعلین ارتجاع مذهبی و چکمه فرماندهان خائن به انقلاب سپاه پاسداران اند و سرانجام، امروز که نامه های افشاگرانه و تکاندهنده نورالدین کیانوری و به آذین درباره شکنجه رهبران حزب و اعتراف گیری از آنها انتشار یافته، بازگشت به آن اطلاعیه کوتاه و چند خطی دبیرخانه کمیته مرکزی حزب توده ایران – در واقع نخستین اطلاعیه کمیته برون مرزی حزب که وظیفه خطیر بازسازی حزب را به دوش گرفت- معنای واقعی خود را در اذهان تداعی می کند.

متن اطلاعیه چنین است:

«سه ماه از بازداشت غیر قانونی و توطئه آمیز گروهی از رهبران حزب توده ایران می گذرد. طی این مدت، اجازه هیچگونه دیداری با خویشاوندان بازداشت شدگان داده نشده است. زندانیان در بازداشتگاه های مخفی نگاهداری می شوند و کمترین رابطه ای با جهان خارج ندارند.

خبرهای واصله حکایت از آن دارد که آنان بر اثر فشار و زخم های حاصل از شکنجه های شدید و مداوم، احتیاج به مداوا داشته و وضع جسمی برخی از آنها بسیار وخیم است.

اینک توطئه از قبل طراحی شده مرحله تازه خود را با به نمایش گذاردن باصطلاح اقاریر قربانیان این توطئه ننگین و شوم که هدف نهائی آن نابودی انقلاب ایران است، به مرحله اجراء گذاشته است. جان همه این افراد بی گناه و وطن دوست در معرض خطر مرگ قرار دارد و دشنه انتقام دشمنان استقلال و آزادی و عدالت اجتماعی ایران، به سرکردگی امپریالیسم آمریکا در حال فرود آمدن بر پیکر یکی از تکیه گاه های عمده استقلال و آزادی کشور، یعنی حزب توده ایران است.

ما قویا بر علیه این توطئه ها که مخالف همه موازین انسانی و قانونی است، اعتراض می کنیم و از مقامات قانونی می طلبیم که هر چه زودتر اجازه دهند هیاتی ناظر، بی طرف و بین المللی مرکب از حقوق دانان و پزشکان متخصص و وارد در امر شکنجه های جسمی و روانی با متهمین دیدار و چگونگی دریافت این به اصطلاح "اعترافات" را برای مردم ایران و همه مردم جهان روشن سازد.

دبیرخانه کمیته مرکزی حزب توده ایران - 11 اردیبهشت  1362