جدال بی جا بر
سر یک شعر
"رزم
مشترک"
آواز را بخاطر بسپاریم
پرنده رفتنی است!
آقای مرزوقی عزیز!
رمزگشایی از شعری كه در دهه‌ی ۵۰ سروده شده در دهه‌ی ۶۰ انتشار و اشتهار
عام یافته و در تمام نشریات و رسانه‌های حزب توده ایران هم با نام توامان
"سیاوش كسرایی" و "برزین آذرمهر" هویت یافته، در دهه‌ی ۸۰ چندان آسان نیست.
اما ناممكن هم نیست. من شخصا شادمان می‌شوم كه سیاوش كسرایی همزاد شعری
زنده‌ای داشته باشد كه به این زیبایی بسراید! اگر "شعر" اصل است، چرا جنگ؟
ابهام شخصی من از آنست كه من بارها از ادعای مرحوم مشكاتیان بر برخی از این
شعرها هم چیزی شنیده‌ام! در هر حال، شخصا بر دستان شاعر "محبوب من وطن"
بوسه می‌زنم.
با ارادت - نامی شاكری
شعر "رزم مشترک از جمله شعرهای مجموعه‌ی"بپا
خیز ایران من" سروده "برزین آذرمهر" است، که نخستین بار در سال ۱۳۵۵ به همت
انتشارات ارانی وابسته به حزب توده ایران منتشر شد. این شعر بعدها البته بی
آن که من در جریان آن قرار بگیرم، به ابتکار هنرمند چیره دست پرویز
مشکاتیان و با هنرمندی استاد شجریان به صورت سرود رزمی در آمد و امروز شاهد
اجراهای دیگری نیز از آن هستیم.
علاوه بر آن، شعر "محبوب من وطن" با آواز شهرام ناظری و آنگونه که در سایت
رسمی زنده یاد مشکاتیان آمده است، شعر دیگری نیز از همین مجموعه، برای تنظم
آهنگ های "محبوب من وطن" و "پیروزی" مورد استفاده ی استاد قرار گرفته است .
از آنجا که شعر"رزم مشترک" و اساسا خود مجموعه‌ی "بپا خیز ایران من" تا
مدتها به شاعر پرآوازه ی ما سیاوش کسرایی نسبت داده می شد، و حتی این جا و
آن جا بنام او به چاپ هم رسید، بنا به توصیه‌ی برخی دوستان، بهتر دیدم
یادداشت کوتاهی همراه این شعر کنم و بدین ترتیب بکوشم تا شاید به این توهم
بی جا و حتی آزار دهنده پایان بدهم.
به گمان من شما هم همچون من، بر این باورید که به هیچ وچه گوارا نیست که
شاعر اثری، هر بارخود را در وضعیتی بیابد که مجبور باشد دلیل و مدرک بیاورد
تا ثابت کند، شعری که خود او سروده، متعلق به دیگری نیست و با این همه،
همیشه موفق هم نباشد!
بی شک شما بهتر از من می دانید که در افتادن با توهم جا باز کرده بر اثر
نفوذ برخی از رسانه های گروهی، کارچندان ساده‌ای هم نیست، مگر آن که با
سلاح برابر به جنگ آن رفت. دلیل رویکرد من به شما این است.
با احترم و سپاس.
جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر)
رزم مشترک
همراه شو رفیق!
تنها
ممان به درد!
کین درد مشترک
هرگز جدا جدا
درمان نمی‌شود!
دشوار زندگی
هرگز برای ما
بی‌رزم مشترک
آسان نمی‌شود!
تنها
ممان به درد!
همراه شو رفیق!
تیر ماه ۱۳۵۲
برزین آذرمهر
راه توده 266 17.04.2010