راه توده                                                                                                                                                          بازگشت

 

پیروزی کمونیست ها

در انتخابات دیروز(یکشنبه) روسیه

 

انتخابات مهم ارگان های محلی – دولتی، روزگذشته (یکشنبه) در سراسر روسیه برگزار شد. بموجب نخستین نتیجه  ها، نامزد کمونیست، نماینده مجمع قانونگذاری منطقه ایرکوتسک "کوندارشف ویکتور ایووانوویچ" با تصاحب 63 درصد آراء بعنوان شهردار "ایرکوتسک" انتخاب شد. هنوز نتایج نهائی این انتخابات اعلام نشده است، اما به گزارش سایت خبری حزب کمونیست روسیه، حزب "روسیه واحد" که حزب حاکم روسیه است، دراین انتخابات متحمل شکستی سخت شد و آراء حزب کمونیست، تقریبا در تمام مناطق نسبت به انتخابات گذشته دو برابر شده است. برای نمونه، در نوواچرکاسسک (پایتخت دون) نماینده مجمع قانونگذاری منطقه روستوف از حزب کمونیست "آناتولی کاندراتنکو" نیز در این انتخابات پیروز و بعنوان شهردار انتخاب گردید. در انتخابات سال 2004 رای وی نزدیک به 25 درصد بود اما در انتخابات کنونی رای او به 44،15 درصد رسید.

در منطقه خابارف، کمونیست ها در انتخابات سال 2007 نزدیک به 10،98 درصد و هم اکنون تقریبا 19 در صد است رای آورده اند.

رای حزب حاکم «روسیه واحد» در منطقه سوردلفسک، که معمولا نزدیک به 60 درصد بود دراین انتخابات به 39،8 درصد سقوط کرده است.

 پیش از این انتخابات، رادیو«اکو مسکو» روز 12 مارس، مصاحبه ای با گنادی زوگانف رهبر حزب کمونیست فدراتیو روسیه انجام داد.

زوگانف دراین مصاحبه ضمن با اهمیت شمردن این انتخابات و نقشی که در سرنوشت آینده مردم روسیه خواهد داشت گفت:


ما حدود 20 هزارنفر از جوانان و نیروهای کارآمد حزبی خود را برای نظارت و سلامت رای شهروندان خود بر سر صندوق های رای گیری می فرستیم و از آنها خواسته ایم تا زمانی که کپی صورت جلسه های تنظیم شده را که دال بر پایان کار رای گیری و سلامت اخذ آرا هستند از مسوولین صندوق ها تحویل نگرفته اند، حوزه های رای گیری را ترک نکنند.
در ادامه این مصاحبه رهبر حزب کمونیست روسیه با مقایسه شرایط اجتماعی در زمان سوسیالیزم و وضعیت امروز روسیه، از مردم خواست تا با فراست و هشیاری به کاندیدا های حزب کمونیست که یگانه نیروی حافظ منافع مردم و کشور هستند رای بدهند. او خاطر نشان کرد:
شرایط اجتماعی ما در سراشیبی یک فاجعه نابود کننده و همگانی قرار دارد که اگر نتوانیم با تلاش های خلق های کشورمان این روند را سد کنیم، آینده ای غیر قابل پیش بینی و هولناکی در انتظار ما خواهد بود. خط سرخی که گویای آمار های دهشناکی از ناهنجاری های ویران گرزندگی مردم ما هستند گواهی میدهند که ما ها خواب نما نشده ایم و آنچه بیان می کنیم درد و رنج و محنت زحمت کشان ما می باشد که کاملا عینیت دارد.
مقامات دولتی بطور رسمی تعداد بیکاران کشور را 7 میلیون اعلام کرده اند و این در حالی است که آمار های غیر رسمی تعداد بیکاران را خیلی بیش از این اثبات میکنند.
هر ساله میلیون ها نفر از مردم کشور ما به دلایل مختلف، از جمله اعتیاد به موادمخدر والکل و مرگ های زود رس و بر اثر سوء تغذیه و هزارن بلای جانسوز دیگر کم میشود. آمارمعتادان به مواد مخدر بیش از6 میلیون است. وجود این تعداد معتاد علاوه بر اینکه خود در مرز مرگ و زندگی به سر می برند، بواقع سلامتی کل جامعه ما را نیز به مخاطره انداخته است. طبق گزارش مسوولین دستگاهای وزارت بهداشت و درمان، در دانشگاه های مسکو 30 در صد دانشجویان دانشگاه ها به مواد مخدر معتاد هستند. برای این فرزندان ما، خواهران و برادران ما چه سرنوشت و چه آینده ای را می توان متصور بود؟ آینده کشور با این پایده های شوم یه کجا خواهد انجامید؟ مقامات دولتی متاسفانه تدبیری برای این بلای خانمان سوز نمی اندیشد. این در حالی است که در زمانی که کمونیست ها در حاکمیت بودند،اعتیاد به مواد افیونی برای مردم ما موضوعیتی نداشت.
حدود 3 میلیون کودک بی سرپرست که معلوم نیست شب را در چه مکانی و چه جایی به صبح میرسانند وجود دارد. آیا این ها از یک فاجعه انسانی خبر نمیدهند؟ کدام انسان بیدار و جدان بیداری است که ناظر این همه فجایع باشد اما سکوت اختیار کند. بعد از انقلاب کبیر اکتبر و پایان جنگ های داخلی، حتی در زمان جنگ کبیر میهنی با فاشیزم در کشور پهناور ما پدیده ای بنام کودکان بی سرپرست وجود نداشت. در جامعه سوسیالیستی گذشته دولت با امکانات پزشگی مجانی برای همه شهروندان سلامت جسمانی آنان را تضمین کرده بود و آمار ها نشان از طولانی بودن عمرمردم و در عین حال رشد جمعیت داشت.
در وضعیت امروزحدود 20میلیون نفراز افراد جامعه ما زیر خط فقر روزگار می گذرانند. این در حالی است که افرادی هم که دارای شغل های با درآمد مناسبی هستند، هیچ اطمینانی به آینده ندارند. آیا این پدیده ها برای هر انسان منصفی نفرت انگیز نیست؟ جدا از اینکه در روسیه و یاهرجای دیگری از این جهان باشد؟ این همه در حالی است که حاکمیت الیگارشی دم از دمکراسی و دمکرات بودن میزند! هزاران میلیارد پول مردم را این مدعیان دمکرات به بانک های اروپایی و آمریکای می سپرند و متوقع هستند شهر وندان ما سکوت کنند!
همه این ناهنجاری ها و درد ها و آمال های زحمت کشان ما یک طرف، طرف دیگر خبر از یک برابر و نیم شدن میلیاردر های روسیه در سال گذشته می دهد. در یک سال قبل تعداد میلیاردر ها در کشور ما 49 نفر بود که امسال این تعداد به 77 نفرافزایش پیدا کرده است. آیا این تمرکز ثروت در دست عده ای اوباش که شاه رگ های اقتصادی را در دست دارند، نشان از فقر و ویرانی کشور ما نیست؟
جامعه شناسان ما در یک نظرسنجی سراسری که چندی پیش انجام دادند، اعلام کردند،67 در صد مردم ما از نیروهای میلتس (نیرو های انتظامی) ترس و واهمه دارند. این در حالی است که مردم میدانند وظیفه میلیتس حفاظت از امنیت آنهاست. در این سال ها چه اتفاقی افتاده که این نیروی حافظ جان و مال مردم، به نیروی مورد ترس و نفرت مردم تبدیل شده است؟ آنها به نفع چه کسانی علیه منافع مردم عمل می کنند؟
در ادامه رهبر حزب کمونیست روسیه با تاکید بر برنامه های اعلام شده این حزب، برای برون رفت از بحران های اجتماعی، بی قانونی و انحطات بیشتر و جلوگیری از سیر قهقرایی روسیه و ساکنین آن، برای فردایی روشن، از مردم روسیه خواست با قدم های استوار، به کاندیدادهای معرفی شده توسط این حزب، برای بر قراری سوسیالیزم و داشتن یک زندگی شرافتمندانه که حق هر انسانی است در انتخابات شوراهای محلی – دولتی رای دهند.


 (ترجمه شده از سایت حزب کمونیست فدراتیو روسیه)
 


       راه توده 260 15.03.2010

بازگشت