تفسیر "کاسترو"
حزب سوسیالیستی حاکم در ونزوئلا که چاوز آن را رهبری میکند، بیش از 90 صندلی از 165 صندلی مجمع ملی این کشور را در یک انتخابات آزاد بدست آورد. سهم اپوزیسیون 59 صندلی است. اکثریت آرائی که چاوز بدست آورده برای اجرای قانونگذاری توسط حزب او کافی نیست. فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا در مقالهای تحت عنوان «آنها نفت ونزوئلا را میخواهند»، دراین ارتباط مینویسد: "همه ما در این روزهای پروسه انتخاباتی دیدیم که شخصیت هائی که در ارتباط با اجیرشدگان جراید محلی، رادیو و تلویزیون بودند حتی آزادی جراید ونزوئلا را نفی کردند . ایالات متحده از تمامی امکانات خود برای غرق کردن دولت انقلابی بولیواری در دریای دروغ و تهمت استفاده کردند. آنها نفت ونزوئلا را میخواهند. دشمن به یکی از اهداف خود دست یافت. این که دولت بولیواری از حمایت دو سوم پارلمان برخوردار نباشد. شاید امپراتوری ایالات متحده فکر میکند که به پیروزی بزرگی دست یافته است. من کاملا طور دیگری فکر میکنم. نتایج26 سپتامبر به معنای پیروزی انقلاب و رهبر او چاوز است." 66.45 درصد از واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند که بی سابقه بوده و با اتکاء به این نکته کاسترو میافزاید: "امپراتوری امریکا با تمامی امکانات عظیم خود نتوانست مانع آن شود که حزب سوسیالیستی حاکم سهم بزرگی از صندلیها در مجمع ملی را بدست آورد. مسئله مهم آنست که به این تشکیلات تعداد در حال رشد جوانان، زنان و غیره، افراد نظامی وارد میشوند. انقلاب بولیواری امروز حکومت را با اکثریت وسیع در پارلمان و حزبی که توان بسیج میلیونها مبارز در راه سوسیالیسم را در اختیار دارد. ایالات متحده در ونزوئلا بر احزاب کوچک که در برابر انقلاب متحد شده و به امکانات عظیم مادی وابستهاند متکی است. آنان نمی توانند در ونزوئلا کودتای نظامی بکنند. همانطور که با سالوادور آلنده در شیلی و دیگر کشورهای آمریکای ما کردند. نیروهای مسلح این کشور برادر که بر اساس روح رهائیبخش (سیمون بولیوار) تربیت شده اند، نیروی محرک و بخشی از انقلاب هستند. تلفیق چنین نیروئی غیرقابل شکست است. تجربه بیش از نیم قرن من چنین میگوید. |
راه توده 286
12 مهر ماه 1389