گفتگوی هفته نامه
اشپیگل
با "کیرشنر" ، رئیس جمهور آرژانتین
آرژانتین
هنوز زخمی حکومت
خونین نظامی هاست!
ترجمه رضا نافعی
اشپیگل: خانم رئیس جمهور! شما در افتتاح
نمایشگاه کتاب فرانکفورت حضور داشتید. آرژانتین کشور مهمان این نمایشگاه
است. شما الان چه کتابی را می خوانید؟
ــ کتابی در باره یکی از قهرمانان جنبش رهائی بخش ما از یوغ اربابان
اسپانیائی در 200 سال پیش. این کتاب بقدری جالب است که، هوگو چاوز، همکار
ونزوئلائی من، آنرا جابجا از دست من قاپید. من آنرا در نیویورک می خواندم،
هنگامی که برای شرکت در اجلاس سالانه سران کشور های عضو سازمان ملل، در
آنجا بودم.
ــ هنگام حضور در نمایشگاه گروهی از نویسندگان جوان و مورد توجه مجامع
روشنفکری شما را همراهی می کردند. قانونی در باره رسانه ها به مجلس برده
اید که سخت مورد مناقشه است. می خواهید مطبوعات را مهار کنید؟
ــ نه . مطلقا نه. ما قبلا با همه آنها که این قانون در ارتباط با آنهاست
مشورت طولانی داشتیم. از این کذشته ما قوانین مطبوعاتی آمریکا را الگو قرار
دادیم.
ــ ولی شما می خواهید تقسیم کاغذ را تحت نظارت دولت قرار دهید، با این کار
می توانید مطبوعات را کنترل کنید....
ــ La Nation و Clarin که هر دو بزرگ ترین روزنامه های آرژانتین هستند
انحصار تولید کاغذ را در دست دارند، دولت فقط سهم اندکی در تولید دارد. این
دو می توانند کاغذ را با بهای ویژه بخرند و دیگران مجبورند آنرا به قیمت
بیشتر بخرند . این رقابتی است دور از عدالت.
ــ آیا این فقط بهانه ای نیست برای رام کردن " Clarin " ؟ این روزنامه
سالهاست که از دولت شما انتقاد می کند.
ــ همه دولت ها با "Clarin " مسئله داشته اند. یکی از شرکای سابق این
روزنامه اعتراف کرده که این روزنامه در دوسال اول هر حکومتی از رئیس جمهور
حمایت می کند تا از آن بهره بگیرد. ولی در دوسال بعد دولت را شلاق کش می
کند و در پایان دوران حکومت امید وارند که یک دولت تازه بر سرکار بیاید.
حالا روشن شده است که Clarin دیکتاتوری نظامی را تطهیر می کرده است.
ــ شما و همسرتان برای رسیدگی به جنایات دیکتاتوری نظامی تلاش می ورزید.
تجربه شما از دوران نظامیان چگونه بود؟
ــ همسرم و من چندین بار دستگیر شدیم. ما بعنوان حقوقدان اجازه نداشتیم به
کارهای دولتی بپردازیم ولی بعنوان وکلای آزاد اجازه فعالیت داشتیم. ما
بنوعی در تبعید داخلی بسر می بردیم. یک بار در دفتر وکالت من بمب کار
گذاشتند، که منفجر نشد. یک بار دیگر دفترکار مرا آتش زدند. من هیچوقت شکنجه
نشده ام. ما شانس آوردیم.
ــ تا اواسط قرن بیستم آرژانتین یکی از ثروتمند ترین کشورهای جهان بود. ولی
اکنون دهها سال است که رو به نشیب دارد.
ــ این یکی از نتایج کودتای نظامی 24 مارس 1976 است.
نظامیان با سیاست نئولیبرال خود صنایع داخلی ما را نابود کردند. و
آنچه ما را بکلی از پای در آورد وابسته کردن بهای " پزو " به دلار، در
سالهای 90 بود.
ــ مسئول آن " کارلوس مِنِم " بود که مثل شما " پرونیست " بود.
ــ من دستگاه " پرونیست سنج " ندارم ، معیاری هم ندارم که افراد تا چه حد
به آرمان های "پرون" متعهد بودند. به هر حال "منم" دوبار به ریاست جمهوری
انتخاب شد. دولت برای این که بتواند توازن ارزش "پزو" را با دلار حفظ کند،
پیوسته مجبور بود بیشتر زیر بار قرض برود. و البته صادرات ما هم صدمه دید.
ما توان رقابت نداشتیم.
ــ سالهای حکومت "منم" به سقوط اقتصادی سال 2001 انجامید.
ــ وقتی که همسر من، نستور کیرشنر، در سال 2003، حکومت را بدست گرفت، بدهی
آرژانتین 260 درصد ازBIP بود، بیش از نیمی از مردم به ورطه فقر لغزیده
بودند. فاجعه بود. البته ما امروز هم ناهماهنگی های فراوان داریم، ولی از
آن زمان تاکنون ما در همه عرصه ها پیشرفت های چشمگیر داشته ایم و در ذخیره
دولتی رکورد آورده ایم. از 2003 به بعد شش سال تمام با داشتن 8،5 در صد رشد
متوسط اقتصادی، به بالاترین رشد اقتصادی در 200 سال گذشته دست یافته ایم.
ــ پس چرا بدهی خود را نمی پردازید؟ آرژانتین، در جهان مالی هنوز هم در رده
مطرودین است.
ــ همسر من در سال 2005 شروع به تجدید قسط بندی کرد و ما همه اقساط را در
راس موعد پرداخت کرده ایم، آن هم با وجود بحران اقتصادی که به ما لطمه زد.
ــ ولی هنوز نتوانسته اید با طلبکاران بین المللی کنار بیائید.
ــ من در نیویورک با یکی از گروههای مهم سرمایه گذار صحبت کردم. آنها با
شرائط معقول به ما وام می دهند. ما دوباره از اعتماد برخور دار شده ایم.
ــ برای تعدیل بحران چه کرده اید؟
ــ ما در زیرساخت داخلی سرمایه گذاری کردیم، برای سرمایه گذاران کوچک و
متوسط امتیازاتی قائل شدیم که مجبور به اخراج کارگران و کارمندان خود
نشوند.
ــ آیا کشورهای اروپائی که در آستانه ورشکستگی قرار دارند، مانند یونان، می
توانند از آرژانتین چیزی بیاموزند؟
ــ فکر می کنم، آری. وقتی که یونان به سراشیب افتاد، با آن که مدت زیادی با
مسائل جدی دست به گریبان بود، معهذا در ارزیابی موسسات مالی وضعش بهتر از
ما بود. این ارزیابی ها برای پی بردن به عیار واقعی اعتبار یک اقتصاد کافی
نیست. کمک هائی که می شود باید با نیازهای مشخص یک کشورهماهنگ باشد. داروئی
که برای یک بیمار مفید است می تواند برای بیماری دیگر خطر مرگ داشته باشد.
ــ آرژانتین رونق اقتصادی خود را مدیون صادرات کشاورزی خود است، شما چرا
درست گریبان این ها را گرفته اید که پایه رشد هستند؟
ــ وضع موسسات کشاورزی هیچ وقت بخوبی امروز نبوده است.
ــ آرژانتین در زمینه صادرات گوشت که مهمترین تولید آنست عقب افتاده است.
حتی اوروگوئه کوچک بیش از شما گوشت صادر می کند.
ــ دلیل آن خشکسالی وحشتناک سال پیش بود که کشتن صدها هزار گاو را اجباری
کرد. ولی حالا بهای جهانی گوشت آنقدر پائین است که گوشت را در داخل مصرف می
کنیم. ما حتما گیاهخوار نخواهیم شد.
ــ در واقع شما میبایستی از هوگوچاوز سپاسگزار باشید. او با خرید 5 میلیارد
دلار اوراق قرضه دولتی آرژانتین به شما کمک کرد. آیا حالا از لحاظ مالی به
چاوز وابسته شده اید؟
ــ وقتی هیچکس حاضر به کمک به ما نبود، او به میدان آمد. ولی نه ما به او
وابسته ایم نه او به ما. ما با تمام دولت ها بویژه دولت های آمریکای جنوبی
روابط خوب دارم.
ــ آیا چاوز در مبارزات انتخاباتی به شما کمک مالی کرد؟ گفته می شود
کارمندان دولتی آرژانتین قصد داشته اند یک چمدان پول از ونزوئلا به
آرژانتین قاچاق کنند.
ــ فقط یک روز بعد، پرزیدنت چاوز نزد ما آمد. چرا آن پول را با هواپیمای
خود نیاورد که اصلا کنترل هم نمی شود؟ 800 هزار دلار، ا مبلغ مضحکی است،
این طنز سیاسی است، که از سوی کسانی که علائق خاصی دارند شایع شده است.
ــ در گذشته آرژانتین و برزیل رقبای هم طراز بودند. در حالی که امروز
همسایه شما از شما جلو افتاده است. آیا شما به موفقیت همکار خود، لولا،
غبطه می خورید؟
ــ شما نمی توانید آرژانتین و برزیل را با هم مقایسه کنید. ما 40 میلیون
جمعیت داریم و برزیل نزدیک به دویست میلیون. ما در بازار مشترک آمریکای
جنوبی با هم همکاری اساسی می کنیم. مناسبات دو کشور هیچ گاه بهتر از امروز
نبوده است .
ــ فقط در عرصه فوتبال است که رقابت بر جای خود باقیست. ولی تیم های هر دو
کشور در مسابقات جهانی شکست خوردند. دیه گو مارادونا، از مقام خود بعنوان
مربی تیم ملی کناره گرفت. آیا حالا وزیر ورزش شما می شود؟
ــ نه، او به وزارت نیاز ندارد. در باره دیگر برجستگان حرف و سخن هست ولی
در مورد دیه گو همه هم نظرند. او افتخار بزرگ
خلق آرژانتین خواهد ماند.
Spiegel Nr. 40
راه توده 287 11.10.2010