همزمان با تظاهرات و راهپیمائی های اعتراضی در بسیاری از کشورهای اروپائی علیه افزایش سن بازنشستگی، کاهش دستمزدها، بیکار سازی های جدید و ( از جمله اعتراضات جاری در فرانسه و یونان) در امریکا نیز یکی از بزرگترین راهپیمائی های چند ده سال اخیر، با مضمونی شبیه اعتراضات مردم اروپا برپا شد.
جنجال های توخالی امام جمعه های ایران و روزنامه هائی نظیر کیهان، که سعی کردند از آب گل آلوده به نفع سیاست های خود ماهی تبلیغاتی بگیرند، مانع از آن شد تا مردم ایران آنگونه باید در جریان این تظاهرات قرار بگیرند. تردید نیست که اگر سخنگویان کودتای 22 خرداد درباره این تظاهرات سخن نمی گفتند و در پی ماهی گیری برای خود نبودند، مردم ایران با دقت بیشتری این رویداد را دنبال می کردند. فضای مسمومی که حاکمیت در ایران بوجود آورده و خود سخنگوی آن شده، حتی موجب شد تا احزاب و گروه های چپ ایرانی نیز آنگونه که لازم بود به این تظاهرات نپردازند. از قدیم گفته اند "مدافع بد سیرت و منفور، بد تر از مخالف عاقل و محبوب است"
راهپیمائی واشنگتن بدعوت اتحادیه ها و فعالان حقوق مدنی در آستانه انتخابات کنگره امریکا و در اعتراض به سیاست جنگی دولت، گرانی، بیکاری، ورشکستگی، نژاد پرستی و وضع بد آموزشی در مدارس ... برگزار شد و محل مرکزی اجتماع راهپمایان نیز بنای یادبود "ابراهام لینکلن" بود. شمار تظاهر کنندگان را برخی مطبوعات مترقی امریکا صدها هزار تن برآورد کردند.
"کار وعدالت" بزرگترین شعار مردم دراین راهپیمائی بود.