پاسخ به یک نامه
امثال شالگونی را
به حال خود رها کنید
و تحولات ایران را
با دقت دنبال کنید

درمیان پیام های دریافتی، یکی از خوانندگان راه توده از ما سئوال کرده که مصاحبه اخیر آقای شالگونی لیدر راه کارگر با یک رادیوی محلی در سوئد را که به ماجرای نفت شمال در سال 1326 پرداخته و به حزب توده ایران ناسزا گفته شنیده ایم؟

در پاسخ به این دوست باید بگوییم که ما این مصاحبه را نشنیده ایم و اصولا فرصت گوش دادن به اینگونه رادیوها و مصاحبه ها را نداریم ولی از اینکه آقای شالگونی سخنانی در حمله به حزب ما گفته باشد اصلا تعجب نمی کنیم چون سطح اطلاعات و کارنامه گذشته ایشان فراتراز این چارچوب نیست.

ما در گذشته به اندازه کافی به این نوع سخنان و حملات تبلیغاتی علیه حزب پاسخ داده ایم، بنابراین بهتر بود این دوست ما از نویسندگان "نامه مردم" سوال می کرد که چرا در چند سال گذشته به همان اندازه که از توده ای ها فاصله گرفته اند، به همان اندازه به امثال اقای شالگونی نزدیک شده اند؟ تا جایی که اصطلاح من درآوردی و بی معنی "کاست روحانیت" آقای شالگونی را در مصاحبه صدر حزب(علی خاوری) گنجاندند و بنام وی منتشر کردند. پاسخ گفته های آقای شالگونی را باید از نامه مردم خواست که در سال 1375 زمانی که نشریه آرش و راه کارگر رهبران مبارز و ستمدیده حزب توده ایران مانند نورالدین کیانوری و محمد علی عمویی را "جاسوس جمهوری اسلامی" لقب دادند، نامه مردم بجای پاسخ قاطع، خود جلوتر از آنان دوید و تصور کرد نورالدین کیانوری با آن سن و سال و آن موقعیت می خواهد جای آقایان را اشغال کند یا محمد علی عمویی بعد از 37 سال زندان برای صندلی این آقایان نقشه کشیده است.

اما در مورد بخش دیگر سوال این دوست و اینکه چرا آقای شالگونی در این زمان یاد سال 1326 و نفت شمال افتاده؟ بنظر ما دلیل آن خیلی ساده و روشن است. ایشان حرفی برای گفتن راجع به امروز ندارد. اقای شالگونی چه بگوید و از کجا بگوید؟ از قرار گرفتن راه کارگر در مقابل انقلاب 57 و رسیدن به نتیجه ضرورت حمایت از بختیار یا از پشتیبانی توده ای ها از انقلاب و قرار گرفتن امروز آنان در کنار جنبش سبز؟ از کمک راه کارگر به قدرت گرفتن ارتجاع مذهبی یا از ایستادگی توده ای ها دربرابر این ارتجاع؟ از ماجراجویی و فرار و کف زدن برای دستگیری توده ای ها بگوید یا از ایستادن توده ای ها و زندانی و اعدام شدن آنان؟ از افتخار تحریم انتخابات دوم خرداد بگوید یا از رای دادن توده ای ها به محمد خاتمی؟ ازکمک خود به رئیس جمهوری احمدی نژاد بگوید تا ایستادن توده ای ها در برابر آن؟ و ... پس همان بهتر است که راجع سال 1326 و نفت شمال صحبت کند که کسی یادش نیست و درست و غلط حرفهایش را نمی شود با معیارهای امروز پاسخ داد.

نکته بعدی اینکه جنبش سبز مردم ما شالگونی و شالگونی ها را در وضع نامساعدی قرار داده است. معلوم شده است که امثال وی با هر جنبش و حرکت مردمی مخالفند. سال 57 هم آقای خمینی را بهانه کرده بودند و اگرنه مشکل شان با انقلاب مردم بود نه با خمینی. الان هم با جنبش سبز مشکل دارند ولی موسوی و کروبی را بهانه کرده اند. برای فرار این موقعیت چاره ای نیست که بحث امروز جنبش سبز را کنار گذاشت و یاد نفت شمال 63 سال پیش افتاد. 

نکته بعد هم آنست که در میان فرصت طلب های "چپ" دست بالای دست بسیار است. اگر ایشان یک کلمه بخواهد برای رهایی از مخمصه‌ای که گفتیم نیم نگاهی هم به حنبش سبز داشته باشد، از داخل و خارج بر سرش می ریزند و می گویند دنباله رو توده‌ای‌ها و راه توده شده است. یکی جنبش را به امریکا وصل می کند دیگری به اقشار مرفه. ایشان هم باید به شکلی نشان دهد که از بقیه دست کم ندارد.

به هر حال موقعیت آقای شالگونی دشوارتر و کارنامه سی ساله اخیر وی و سازمانی که بنام آن سخن می گوید خراب تر و وضع امروزش متزلزل تر از آنست که تصور کنیم سخنانی که اکنون راجع به حزب توده ایران بر زبان رانده آخرین آن خواهد بود. برعکس این تازه شروع است. هرقدر درستی مشی حزب توده ایران بیشتر تثبیت و روشن شود این گونه رفتارها نیز بیشتر خواهد شد. از این جهت سخنان اقای شالگونی را باید به فال نیک گرفت و نشان آن دانست که سیاست و مشی حزب توده ایران که راه توده پرچمدار آنست در حال باز کردن راه خود است و باید منتظر عکس العمل های شدیدتر از این بود.

توصیه آخر ما هم به دوست نویسنده نامه آنست که بجای گوش دادن به رادیوهایی که اینگونه مهملات را پخش می کنند می تواند اگر وقت اضافی دارد، تلویزیون رسا را نگاه کند یا اگر با دوستان و خانواده خود درایران در تماس است، اخبار و اطلاعات آنها از محیط پیرامون را برای ما ارسال کند که دانستن نظر آنان برای ما اهمیتی بیش از اطلاع از نظرات اقای شالگونی دارد.