چپ آمريكا
چرا"كرى" را به
بوش ترجیح می داد!
چپ آمريكا، جز در مقاطع كوتاهى از تاريخ اين كشور نتوانسته اند نقشى تعيين كننده در تحولات سياسى آمريكا ایفاء کنند. اين مسئله، بويژه در عرصه انتخابات آمريكا، اغلب نمايان بوده است. اگر از آراء قابل توجه «يوجين دبس» نامزد چپ های آمريكا در انتخابات رياست جمهورى در ابتداى قرن بيستم ميلادى بگذريم، آنان ديگر نتوانسته اند به مثابه جريان سوم در ميدان رقابت هاى سياسى امریکا حضور يابند.
شاید انتخابات اخیر ریاست جمهوری در امریکا که جان کری و بوش با هم رقابت می کردند، از جمله نادر لحظات تاریخی امریکا بود که بار دیگر رای چپ ها و کمونیست های امریکا ارزش و اعتبار اجتماعی خود را نشان داد.
دراین انتخابات حزب دموكرات امریکا تلاش كرد تا آراى چپ گرايان را كسب كند. البته، اين موضوع موجب بحث هاى مفصلى در ميان احزاب و چپ گرايان آمريكايى شد. این كه آيا بايد به كرى رأى داد و بوش را از حضور مجدد در كاخ سفيد بازداشت؟ يا آنكه بايد به «رالف نيدر» نامزد مستقل كه برنامه اش بيشتر با چپ گرايان همخوانى دارد رأى داد.
(بحثی که تا حدودی درانتخابات پیش روی ایران، یعنی ریاست جمهوری مطرح است)
در همين ارتباط، همان زمان( در آستانه انتخابات ریاست جمهوری امریکا) روزنامه «يونگه ولت» چاپ آلمان مصاحبه اى را با «بيل داوس» از كميته مركزى حزب كمونيست آمريكا انجام داد، که می خوانید:
* چرا حزب كمونيست آمريكا، مردم را به رأى دادن به جان كرى فراخوانده است؟
- تلاش ما در اين انتخابات، جلوگيرى از انتخاب مجدد جورج بوش بود، كه در آن شرایط، تنها با رقيبى چون كرى امكان پذير بود. مطمئناً او هم نماينده طبقه حاكم بود، اما تفاوت هاى زيادى بين او و بوش وجود داشت.
* چه تفاوت هايى؟
- بوش، خطر بزرگى براى صلح جهانى است. همچنين خطرى بزرگ براى احقاق حقوق دموكراتيك مردم آمريكا. دستگاه دولتى او از «خطر ترور» براى به بند كشيدن حقوق شهروندان و اتحاديه هاى كارگرى و بالاخره آزادى شهروندان استفاده مى كند.
* اما كرى هم تمامى اين اقدامات و همچنين از اشغال عراق حمايت كرده است.
- بله، درست است، اما درباره اين مسائل مى شد به كرى فشار آورد. توجه كنيد كه ۹۰ درصد شركت كنندگان دموكرات در مجلس آمريكا با اشغال عراق مخالف بودند. اما جمهوريخواهان درست برعكس مى انديشند.
* آيا مبارزه يك حزب كمونيست نبايد فروپاشى اين دو حزب ضد مردمى و توهم زايى در افكار مردم براى چيره شدن بر خيالى خام از حكومت كرى می بود؟
- اگر
آلترناتيو ديگرى وجود داشت، ما هم مثل شما از همين حرف پيروى مى كرديم. اما
متأسفانه آلترناتيو ديگرى وجود نداشت.
اين يك واقعيت سياسى است. فعالان كارگرى و جنبش صلح و فعالان ضدنژادپرستى هم انتخاب
كرى را راه حل نمى دانستند،
اما در انتخاب كرى به طور روشن، شرايط بهترى براى مبارزه
می توانست
وجود داشته
باشد تا در حكومت بوش.
* منظورتان چيست؟
- كرى قول داده بود كه برخى از محدوديت هايى را كه باعث مى شود حقوق دموكراتيك مردم خدشه دار شود، لغو كند. از همه مهمتر، نگاه او به اشغال عراق و جنگ عراق بسيار متفاوت تر از نگاه بوش بود. البته اين به آن مفهوم نيست كه وى فوراً نيروهاى آمريكا را از عراق بيرون می كشيد. براى اين كار، ما بايد مبارزه اى حساب شده و گسترده و دقيق را به پيش ببريم، اما مهم اين است كه امكان دستيابى به اين خواست در حكومت كرى می توانست بيشتر از حكومت بوش باشد.
* چگونه مى توان با اين سياست، «نظام دو حزبى» را فروپاشاند؟
- در مبارزه عليه رشد مشكلات اجتماعى و اقتصادى، درامریکا آلترناتيوى در حال شكل گيرى است كه بسيارى از اعضاى اصلى حزب دموكرات را نیز جلب خواهد كرد. در ميان رای دهندگان به این حزب در شرايط كنونى بخش بزرگى از جنبش كارگرى و نيروهاى پيشرفته را مى توان يافت.
* بخشى
ديگر از نيروهاى مخالف رأى خود را به كانديداى مستقل، يعنى رالف نيدر
دادند و او را به عنوان تنها آلترناتيو كنونى براى
آن
انتخابات
دیدند. شما اينطور فكر نمى كنيد. چرا؟
- نه. بسيارى از كسانى كه به نيدر رأى دادند،
اكنون متوجه شده اند كه تا چه اندازه خطر انتخاب مجدد بوش را افزايش داده
اند. با وجود اينكه نيدر، مسؤول انتخاب بوش در انتخابات گذشته نيست، اما
ديديم كه بوش در انتخابات قبلى برنده نبود، بلكه رأى ها را دزديد.
* اما بايد توجه كرد كه برنامه نيدر مترقى تر از برنامه كرى بود.
- بله. اما به نامزدى نيدر به عنوان يك مسئله جانبى نگريسته شد. برخى مى گفتند كاملاً برايشان بى تفاوت است كه چه كسى انتخابات را ببرد. امكان هم دارد كه كسانى كه به نيدر رأى دادند، راضى باشند، اما مسئله اينجاست كه اكثريت كارگران و بيكاران و انسان هاى فقير بين انتخاب بوش و انتخاب كرى تفاوتى اساسى مى دیدند.
مقاله در فرمات
PDF :