كنگره رفونداسيون كمونيستي ايتاليا
با پیروزی چپ مرکز در انتخابات 2006
کمونیست های ایتالیا
بار دیگر به دولت
خواهند پیوست!
اومانيته - الساندرو مانتوواني- ترجمه راه توده
كنگره حزب بازسازي كمونيستي ايتاليا (رفونداسيون) در ونيز برگزار شد. "فاستو برتينوتي" در طول يك مباحثه طولاني و سخت داخلي موفق شد اكثريت كنگره را به شركت حزب در دولت، در صورت پيروزي چپ مركز در انتخابات مجلس 2006 قانع كند.
روز چهارشنبه 9 مارس فاستو برتينوتي در كاخ معروف فستيوال سينمايي ونيز ششمين كنگره حزب بازسازي كمونيستي ايتاليا را افتتاح كرد. او سخنراني خود را با شرح زندگي "سارا" آغاز كرد، كارگر انفورماتيك كه كارهاي موقت، تحقير و بيكاري جنگ هر روزه در زندگی اوست. به گفته برتينوتي وضع زندگي سارا نشان از ضرورت بنای " جامعه اي ديگر" دارد، كه تنها پاسخ ممكن به بحران سرمايه داري مدرن است. وي در سخنراني خود همچنين به مسئله جنگ در خاورميانه و جهان و نحوه مقابله با آن و بالاخره به مسئله حاد و اختلاف برانگيز شركت كمونيست ها در دولت احتمالي چپ مركز اشاره كرد. اين مسئله هفت سال پس از خروج رفونداسيون از اكثريت پارلماني كه موجب سقوط دولت رومانو پرودي شد بار ديگر مطرح شده است.
رومانو پرودي، نخست وزير سابق و مسئول پيشين كميسيون اروپا، خود نيز بعنوان ميهمان در كنگره حزب حضور داشت. عليرغم نگراني هايي كه درباره احتمال مخالفت با حضور او از جانب اعضاي كنگره وجود داشت و با وجود جمع ناهمگوني كه از كمونيست هاي قديمي، سنديكاليست ها و جوانان مخالف جهاني شدن سرمايه داري و حتي "چپ رو"ها در كنگره حاضر بود، كسي با سوت و فرياد اعتراض به استقبال پرودي نرفت. هر چند در اين جمع 40 درصد مخالف ائتلاف با چپ مركز در چارچوب يك "اتحاد" نوين بودند، اتحادي كه "پرودي" همچنان نامزد آن در انتخابات مجلس 2006 است.
موفقيت برتينوتي به هر حال در جريان كنگره هاي محلي تثبيت شده بود. کنگره هائی كه بيش از 50 هزار از نزديك به صدهزار عضو حزب در آن شركت كرده بودند و با اكثريت 60 درصد از نظريات او در ضرورت اتحاد با چپ مركز پشتيباني كرده بودند.
به گفته برتينوتي مسئله اصلي حركت حزب دراین مرحله عبارتست از در هم شكستن "قانون آونگ"، قانوني كه براساس آن چپ وقتي در اپوزيسيون است اميدها و انتظاراتي را ايجاد مي كند كه بعدا وقتي به قدرت مي رسد به نااميدي و بي‌اعتمادي توده وسيع مردم ختم مي شود. برتينوتي چند بار تاكيد كرد "شركت در دولت هدف استراتژيك ما نيست، بلكه گذار ناگزيري در مسير حركت ماست." برتينوتي پس از تاكيد بر ضرورت دفاع از جنبش هاي اعتراضي و جنبش ضدجهاني شدن سرمايه داري، بر گسست رفونداسيون از استالينيسم تاكيد كرد. وی گفت که خواهان تغييرات بدون خشونت است. برتینوتی انديشه هاي پاپ راجع به مذهب را از منابعي بر شمرد كه بايد به آنها انديشيد و همچنين از انديشه هاي "پي‌ترو ايناراو" چهره تاريخي چپ كمونيست كه روز پيش از كنگره در هشت و هفت سالگي به رفونداسيون پيوست ياد كرد.
فاستو برتينوتي هم اكنون شصت و پنج سال دارد. فرزند يك كارگر راه آهن سوسياليست است كه در شهر كارگري "سساتو سان جيوواني" در كنار ميلان زندگي كرده، سنديكاليست سابق فلزكار، سوسياليست و از پايه گذاران رفونداسيون كمونيست است. وي از سال 1994 كه در دومين كنگره حزب به دبيركلي آن انتخاب شد تا به امروز در این مقام قرار دارد. او در سخنراني خود تاكيد كرد كه كنگره ششم در ونيز آخرين كنگره اي است كه او در راس حزب قرار خواهد داشت.
اكثر ناظران معتقدند كه اگر شخصيت قوي برتينوتي نبود حزب او نمي توانست در برابر بحران سال 1998 و نتايج نااميد كننده انتخابات اروپايي سال 1999 مقاومت كند. شمار 50 هزار و 700 شركت كننده در كنگره هاي محلي همچنين نشان داد كه رفونداسيون بدليل ريشه توده اي آن، بويژه در ميان جوان توانسته به حيات خود ادمه دهد.
لغو مالكيت خصوصي
برتينوتي معتقد است كه شرايط نسبت به سال 1998 تغيير اساسي يافته چرا كه "جنبش هاي اجتماعي به قلب صحنه نفوذ كرده‌اند، چپ مركز نمي تواند همان سياست سابق را پيش بگيرد." در مورد بورژوازي نيز "بخشي از آن به اين درك رسیده اند كه سپردن بازار به دست نيروهاي مالي همه چيز را حل نمي كند و بخش عمومي و دولت بايد در اقتصاد مداخله كند." راست قوانيني برضد مهاجريان و براي فشار به كارگران و تغيير مقررات آموزش ملي تصويب كرده و اينها مواردي است كه رفونداسيون كمونيست ايتاليا مي خواهد درباره آنها با ديگر رهبران چپ مركز مذاكره كند و تضمين هايي را به سود افزايش دستمزدها، حقوق بازنشستگي و ماليات از سرمايه هاي مالي بدست آورد. برتينوتي به روزنامه كوريه دلاسرا تاكيد كرد "ما همچنان به چشم انداز لغو مالكيت خصوصي مي انديشيم".
مقاله در فرمات
PDF :