بازگشت
|
پس از یورش به خوابگاه دانشجویان
نامه
كودتائی
1378 قالیباف |
ریاست
محترم جمهوری حضرت حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای سیدمحمد خاتمی
جریان‌های معاند با انقلاب گستاخ
تر و
در مقابل آن، مدافعان انقلاب محافظه‌كارانه و با دلزدگی توأم با ناامیدی، هر روز
تحقیر شده و به ثمره‌ی این همه خون نگریسته و انگشت خود را با تاسف و تاثر می
گزند.
جناب
آقای رئیس
جمهور،
حمله به كوی دانشگاه همان
طوری
كه رهبر بزرگوار و مظلوم این انقلاب فرمودند امری ناپسند، زشت و بد بود و علیرغم
این‌كه سخت
ترین
و تندترین برخوردها با آن انجام پذیرفت اما همه‌ی مردم به دلیل ناپسندی عمل انجام
شده این برخوردها را پذیرفته و بر آن صحه گذاردند، اما سؤال مهم و پرابهام این است
كه آیا فاجعه فقط
همین بود؟
صرفاً همین موضوع قابل پیگیری و توجه و اعتراض و تحصن است كه چند وزیر به خاطر آن استعفا دهند، شورای امنیت تشكیل جلسه بدهد و گروه تحقیق تشكیل گردد، اما آیا حرمت‌شكنی و توهین به مبانی این نظام، تاسف و پیگیری ندارد؟ آیا حریم ولایت فقیه كم تر از كوی دانشگاه است؟ آیا حریم امام، آن انسان كم نظیر، كمتر از جسارت به یك دانشجو است؟ آیا چند روز امنیت كشور را دچار اخلال كردن و به هر مؤمن و متدین حمله كردن و آتش زدن فاجعه نیست؟ آیا زیر سئوال بردن جمهوری اسلامی، این یادگار ده‌ها هزار شهید و شعار علیه آن دادن فاجعه نیست؟
جناب آقای خاتمی، چند شب پیش وقتی گفته شد عده‌ای با شعار علیه رهبر معظم انقلاب به سمت مجموعه شهید مطهری در حركت‌اند، بچه‌های كوچك ما در چشم ما نگریستند، انگار از ما سؤال می‌كردند غیرت شما كجا رفته است؟
جناب آقای رئیس جمهور، امروز وقتی چهره‌ی رهبر معظم انقلاب را دیدیم مرگ خودمان را از خداوند طلب كردیم چون كه كتف‌هایمان بسته است و خار در چشم و استخوان در گلو باید ناظر پژمرده شدن نهالی باشیم كه حاصل 14 قرن سیلی و زجر شیعه و اسلام است.
جناب آقای خاتمی، شما خوب می دانید، در عین توانمندی به خاطر مصلحت‌اندیشی دوستان ناتوانیم. چه كسی است كه نداند امروز منافقین و معاندین دسته دسته به نام دانشجو به صف این معركه می پیوندند و خودی های كینه جو و منفعت طلب كوته نظر آتش بیار آن شده‌اند و برای تهییج آن، از هر سخن ونوشته‌ای دریغ نمی‌كنند؟
جناب آقای خاتمی، تا كی با اشك بنگریم و خون دل بخوریم و با هرج و مرج و توهین، تمرین دموكراسی كنیم و به قیمت از دست رفتن نظام صبر انقلابی داشته باشیم؟ جناب آقای رئیس جمهور، هزاران خانواده‌ی شهید و جانباز و رزمنده به شما رأی دادند كه رأی آن ها مدال سینه شماست. آن‌ها از شما انتظار برخورد منصفانه با این مسائل را دارند و ما امروز رد پای دشمن را در این حوادث به خوبی می بینیم و قهقهه مستانه را می شنویم. امروز را دریابید كه فردا خیلی دیر است و پشیمانی فردا غیرقابل جبران است. سید بزرگوار، به سخنرانی به ظاهر دوستان و خودی‌ها در جمع دانشجویان بنگرید، آیا همه آن گفته ها تشویق و ترغیب به هرج و مرج و قانون شكنی نیست؟
آیا معنای سال امام (ره) همین بود؟ آیا به همین صورت می‌توان میراث گرانبهای او را حفظ كرد و آیا بی‌توجهی تعداد اندكی به نام حزب‌الله مجوزی است برای شكستن سر هر متدین و هتك حرمت آن؟
جناب آقای خاتمی، رسانه‌ها و رادیوهای دنیا را بنگرید، آیا صدای دف و دهل آن ها به گوش نمی‌رسد؟
جناب
آقای رئیس
جمهور، اگر امروز تصمیم انقلابی نگیرید و رسالت اسلامی و ملی خودتان را عمل نكنید،
فردا آن‌قدر دیر و غیرقابل جبران است كه قابل تصور نیست.
در پایان با كمال احترام و علاقه به حضرت
عالی اعلام می
داریم
كاسه صبرمان به پایان رسیده و تحمل بیش از آن را در صورت عدم رسیدگی، بر خود جایز
نمی‌دانیم.
فرماندهان و خدمتگزاران ملت شریف ایران در دوران دفاع مقدس: غلامعلی رشید ـ عزیز
جعفری
–
محمد باقرقالیباف
ـ قاسم
سلیمانی ـ جعفر اسدی ـ احمد كاظمی ـ محمد كوثری ـ اسدالله ناصح ـ محمد باقری ـ
غلامرضا محرابی ـ عبدالحمید رئوفی‌نژاد ـ نورعلی شوشتری ـ دكترعلی احمدیان ـ احمد
غلامپور ـ یعقوب زهدی ـ نبی‌الله رودكی ـ علی فدوی ـ غلامرضا جلالی ـ امین شریعتی
ـ حسین همدانی ـ اسماعیل قاآنی ـ علی فضلی ـ علی زاهدی ـ مرتضی
قربانی.
فرمات
PDF :
بازگشت