کنفرانس تهران- گزارش مترجم استالین-12
تهران
ناگهان به قلب
صلح جهانی تبدیل شد
طی گفتگوی استالین و روزولت که اول
دسامبر1943 درتهران انجام شد، رئیس جمهورگفت که ممکن است درایالات متحده مسئله
الحاق جمهوری های بالتیک به اتحاد شوروی مطرح گردد. روزولت خاطرنشان ساخت که شاید
افکارعمومی جهان در آینده مایل باشد مردم این جمهوری ها خود در مورد این الحاق
اظهار نظر کنند. امیدوارم «مارشال استالین این خواهش را درنظربگیرد.»
رئیس جمهورحرفش را ادامه داد:
من شخصا شکی ندارم که مردم این کشورها به سود الحاق به شوروی رای خواهند داد، اما
بهرحال مهم آنست که همه پرسی صورت گیرد.
استالین در این مورد ابراز تعجب کرد و گفت که قبل ازانقلاب، در روسیه لیتوانی،
استونی و لتونی حتی خود مختار هم نبودند.
استالین گفت:
- درآن زمان تزارهم پیمان ایالات متحده و انگلستان بود و هیچ کس مسئله جدائی این
کشورها از روسیه را مطرح نمی کرد. چرا این مسئله اکنون مطرح می شود؟
روزولت جواب داد:
- مطلب اینجاست که افکارعمومی تاریخ نمی شناسد. من مایلم با شما درباره موقعیت
داخلی خودم در ایالات متحده صحبت کنم. سال آینده درایالات متحده انتخابات انجام
خواهد شد. من نمی خواهم خودم را برای نامزدی ریاست جمهوری پیشنهاد کنم ولی اگرجنگ
ادامه پیدا کند شاید من مجبورشوم این کار را بکنم.
رئیس جمهورحرفش را ادامه داد:
- درایالات متحده عده ای اهل لیتوانی، لتونی و استونی سکونت دارند. من میدانم که
لیتوانی، لتونی و استونی، هم درگذشته و هم دراین اواخرجزئی ازاتحاد شوروی بودند و
هرگاه ارتش های روسی درباره وارد این جمهوری ها شوند من به خاطراین موضوع با اتحاد
شوروی نخواهم جنگید. ولی افکارعمومی ممکن است درخواست کند درآنجا همه پرسی صورت
گیرد.
استالین فورا جواب داد:
- درزمینه اظهارنظرخلقهای لیتوانی، لتونی و استونی ما امکانات زیادی برای خلقهای
این جماهیرفراهم خواهیم آورد تا اراده خود را اظهارکنند.
روزولت در حرف وی دخالت کرده و گفت:
- برای من این مفید خواهد بود.
استالین حرفش را ادامه داد:
- البته این بدان معنی نیست که همه پرسی باید تحت کنترل بین المللی صورت گیرد.
رئیس جمهورموافقت کرد:
- البته که نه. مفید بود اگر در یک لحظه مناسب اعلام شود که در یک زمان معین در این
جمهوری ها همه پرسی صورت خواهد گرفت.
رهبرشوروی این بخش ازصحبت را این طورخاتمه داد:
- البته می شود این کار را هم کرد.
در میان دیگر مسایل کنفرانس، مسئله ایران نیز مورد مذاکره قرار گرفت. سه رهبر
ائتلاف ضد هیتلری اعلامیه ویژه ای را تصویب کردند که طی آن ضمن تائید کمک های ایران
به ائتلاف، بویژه در زمینه حمل بار به اتحاد شوروی، موافقت کردند به ایران هم در
زمان جنگ و هم در دوران پس ازجنگ کمک اقتصادی شود و از استقلال کامل، حاکمیت و
تمامیت ارضی آن حمایت شود.
درپایان کنفرانس سندی به نام «اعلامیه تهران» تصویب شد. در این سند گفته شد:
«ما، رئیس جمهورایالات متحده امریکا، نخست وزیرانگلستان و رهبر اتحاد شوروی طی چهار
روز دیدار در پایتخت ایران سیاست های مشترکی را تصویب کردیم.
ما اراده خود را در این زمینه استوار کردیم که کشورهایمان، هم در زمان جنگ و هم در
زمان صلح، با یکدیگر همکاری داشته باشند.
درمورد جزئیات جنگ، نمایندگان ستادهای نظامی ما بصورت غیر علنی مذاکره کردند. ما بر
سر نقشه هایمان مبنی برانهدام نیروی مسلح آلمان توافق نظرکردیم. ما درمورد دامنه و
موعد عملیاتی که ازسوی شرق، غرب و جنوب انجام خواهد شد، به توافق کامل رسیدیم.
حسن تفاهمی حاصل شده ضامن پیروزی ماست.
درمورد زمان صلح، ما اطمینان داریم موافقتی که میان ما وجود دارد صلح پایداررا
تامین خواهد کرد. ما کاملا به مسئولیت هائی اعتراف داریم که درمورد تحقق چنان صلحی
بدوش ما و همه ملل متحد قراردارد. اکثریت مطلق مردم کره زمین آنها را تائید می
کنند، زیرا به کابوس جنگ برای نسل های آینده خاتمه می دهد.
ما به اتفاق مشاوران دیپلماتیک خود، مسایل آینده را بررسی کردیم. ما درجهت همکاری و
شرکت فعال همه کشورهای بزرگ و کوچک برای خاتمه یافتن جنگ، استبداد، بردگی و ستم
خواهیم کوشید. ما از ورود همه آنها به خانواده جهانی کشورهای دمکراتیک استقبال
خواهیم کرد.
هیچ نیروئی درجهان مانع ازآن نخواهد شد که ما ارتش های آلمانی را درخشکی، دریا، زیر
دریا نابود کنیم و با حملات هوائی کارخانه های نظامی آنها را نابود کنیم. دراین
نابودی قاطعانه عمل خواهد شد.
با امید و عزم به تهران آمدیم و از تهران با اهداف صلحجویانه و انسان دوستانه می
رویم.
روزولت
استالین
چرچیل
« 1 دسامبر1943 درتهران امضاء شده است».
فرمات
PDF