تاریخچه پیدایش سندیکاهای ایران -13
اول ماه مه
با خون کارگران
در سینه تاریخ ثبت شد
رضا روستا
 

نهضت اتحادیه ای در ایالات متحده امریکا

جریان تشکل طبقه کارگر ایالات متحده امریکا دارای ویژگی معینی است که از وضع اجتماعی و تاریخی آن کشور سرچشمه می گیرد. ایالات متحده امریکا پس از جنگ های 1783- 1775 علیه انگلستان تشکیل شد. این جنگ همانطوری که و.ای.لنین. مینویسد جنگ انقلابی و آزادیبخش بود که راه را برای رشد نیروهای مولد هموار کرد.
نیمه اول قرن 19 دوره توسعه سرزمین های امریکا و افزایش ماشین های بخار در کشور بود. ایالات متحده در سال 1818 از راه جنگ علیه اسپانیا سرزمین فلوریدا، در سال 1845 و در سالهای 1848- 1842 با جنگ علیه مکزیک سرزمین های تکزاس، کالیفرنیا، مکزیک جدید و یوتا را متصرف شد.
در همان نیمه اول قرن 19 صنعت ماشینی و کشاورزی توسعه سریعی یافت و امریکا از لحاظ طول راه آهن نیز جای اول را در جهان گرفت. زمین های آزاد و نبودن مناسبات فئوالی تاثیر مثبتی به رشد نیروهای مولد و در درجه اول صنایع و انقلاب صنعتی نشان داد. ورود مهاجرین اروپائی نیز یکی دیگر از عوامل تسریع کننده رشد نیروهای مولد جامعه بود. از سال 1842 به طور متوسط سالی 100 هزار نفر به امریکا مهاجرت می کردند ولی در سالهای 60 قرن گذشته تعداد مهاجرین تقریبا به 5 میلیون نفر رسید.
وضع طبقه کارگر ایالات متحده نیز مانند همه کشورهای سرمایه داری آن زمان طاقت فرسا بود. ساعات کار روزانه بین 14- 16 ساعت برای بزرگان و برای کودکان 13- 12 ساعت بود.
کارگران کشاورزی که اکثریت آنها را سیاهان تشکیل می دادند با شیوه بردگی استثمار می شدند. در سالهای 50 قرن 19 فقط 11 درصد سیاهان آزاد بودند و 89 درصد بقیه بصورت برده در مزارع کشاورزی کار می کردند.
نخستین گام های جنبش کارگری در سالهای 20 قرن گذشته برداشته شد. در این سال ها کارگران شهرهای فیلادلفیا، بوستن و بالتیمور دست به اعتصاب زدند. باید خاطر نشان ساخت که اولین تردیونیون کارگری در سال 1792 در شهر فیلادلفیا تاسیس یافت و در اوائل قرن 19 نیز در شهرهای بالتیمور و نیویورک و شهرهای دیگر تردیونیون های دیگری بوجود آمدند. در سالهای سی تعداد تردیونیون ها و اعضای آن ها رشد سریع تری یافت. تعداد اتحادیه ها به 150 و اعضای آنها به 300 هزار نفر رسید. برای نخستین بار در سال 1835 در شهر فیلادلفیا اعتصاب عمومی برای تقلیل ساعات کار و افزایش دستمزد صورت گرفت و پیروز شد و کارفرمایان مجبور شدند ساعات کار روزانه را به 10 ساعت تقلیل دهند. این پیروزی سبب شد که در سایر شهرها نیز ساعات کار روزانه تقلیل یابد و بالنتیجه در اواسط سالهای 40 ساعات کار روزانه بطور متوسط به 5/11 ساعت در سراسر کشور تثبیت شد. مبارزه در راه تشکیل اتحادیه ها در ایالات متحده با دشواری های فراوان همراه بود. کارفرمایان از نیروی دولتی علیه اتحادیه ها استفاده می کردند، با یکدیگر متحد می شدند تا اعضای تردیونیون ها را بکار نپذیرند، دسته های مسلح علیه اتحادیه ها براه می انداختند.
طبقه کارگر امریکا در عین حال میبایست علیه بردگی که در جنوب کشور مسلط بود مبارزه نماید. این مبارزه که توام با مبارزه عناصر پیشرو و دموکرات کشور بود منجر به جنگ داخلی (1865- 1861) گردید. جنگ داخلی که بین نواحی شمالی و جنوبی کشور درگرفت، اساسا برای لغو بردگی و اصلاحات ارضی بود. قانون آزادی سیاهان در سپتامبر 1862 به تصویب رسید و از اول ژانویه سال 1862 به مورد اجرا گذاشته شد. این جنگ بالاخره در سال 1865 با پیروزی شمالی ها خاتمه یافت ولی بی حقوقی و عدم تساوی با سفید پوستان ادامه داشت.
در جریان جنگ داخلی و پس از آن تعداد تردیونیون ها افزایش قابل ملاحظه ای یافت. در سال 1865 تعداد تردیونیون ها به 300 رسید که کارگران 53 رشته صنعتی را که صدها هزار نفر بودند در بر می گرفت. در سالهای 70 و 80 قرن 19 نهضت اتحادیه ای در ایالات متحده باز هم بیشتر رشد نمود و این امر قبل از همه به توسعه سریع صنایع، کشاورزی و حمل و نقل بستگی داشت. در سال 1886 کارگران شیکاگو تصمیم گرفتند به خاطر افزایش دستمزد، بهبود وضع کار و تقلیل ساعت کار و آزادی های سندیکائی در روز اول ماه مه دست به اعتصاب عمومی بزنند. در این روز بیش از 350 هزار کارگر در تمام کشور دست به اعتصاب زدند. سرمایه داران در مقابل این اعتصاب عمومی به ترور وحشیانه ای متوسل شدند و عده بسیاری از کارگران شیکاگو را بقتل رسانیدند و دهها نفر از رهبران بنام آنها را بازداشت، محاکمه و زندانی نمودند. با همه این رفتار وحشیانه بیش از 185 هزار تن از کارگران توانستند کار روزانه هشت ساعته را بکارفرمایان بقبولانند.
این اعتصاب پیروزی بزرگی برای کارگران امریکا بود و تاثیر فراوانی نیز روی نهضت اتحادیه ای سایر کشورها گذارد. بخاطر همین روز و قهرمانی های رهبران اتحادیه های کارگری امریکا بود که کنگره بین المللی دوم در سال 1889 روز اول ماه مه هر سال را جنبش همبستگی طبقه کارگر جهان اعلام نمود.
در موقع جنگ دوم جهانی به استثنای فدراسیون کار امریکا که از قدیم وجود داشت کنگره اتحادیه های تولیدی با 6 میلیون عضو بوجود آمد. این اتحادیه در راه مبارزه علیه فاشیسم و همکاری با اتحاد شوروی نقش قابل توجهی ایفاء کرد و در کنفرانس مقدماتی و کنگره سالهای 1944- 1945 (در لندن و پاریس) برای تشکیل فدراسیون سندیکای جهانی شرکت داشت و تا سال 1949 با فدراسیون سندیکای جهانی همکاری کرد.
پس از جنگ بر اثر حملات انحصارها و سرمایه مالی امریکا کنگره اتحادیه های تولیدی با فدراسیون کار امریکا متحد شد و کنگره وحدت در سوم دسامبر 1955 تشکیل یافت.
این دو تشکیلات جمعا در حدود 16 میلیون نفر عضو داشتند. علاوه براین اتحادیه های مستقل نیز در امریکا بوجود آمد که تعداد اعضای اینگونه اتحادیه ها در آن تاریخ بیش از دو میلیون نفر بود.
فدراسیون کار امریکا و کنگره اتحادیه های تولیدی 138 اتحادیه ملی را در بر میگرفتند. رهبران ارتجاعی که بعدها بر این دو تشکل مسلط شدند در بسیاری از موارد با انحصارها و سرمایه داران امریکا علیه کارگران همکاری کردند.


راه توده 174 28.04.2008