پرسش و پاسخ نورالدين كيانورى
انشعاب خائنانه در مجاهدین خلق

مهندس عزت الله سحابی، پس از 30 سال و از قول بازجویان سپاه، فاش ساخت که دو انفجار حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیر کار مجاهدین خلق نبود. سازمانی که ساواک و موساد، با مدیریت پرویز ثابتی توانستند با صحنه سازی فرار از زندان "تقی شهرام" که بعدها در راس سازمان مجاهدین قرار گرفت، در آن یک کودتای درون سازمانی ترتیب داده و تاریخی ترین ضربه را به همکاری مشترک مذهبیون و مارکسیست ها بزنند.

جلسات پرسش و پاسخ زنده یاد کیانوری، دبیر اول حزب توده ایران، تنها یک سند حزبی نیست، بلکه بخشی از تاریخ معاصر ایران و بویژه تاریخ انقلاب 57 و جمهوری اسلامی است. ما این را به جرات می گوئیم و به همه کسانی که در آن تردید دارند توصیه می کنیم، - بویژه به توده ایها- حتی اگر در گذشته همه آنها را خوانده اند، اکنون و در انطباق با شرایط کنونی ایران یکبار دیگر آن را مرور کنند. راه توده این وظیفه را برعهده گرفته است، اما این هنوز کافی نیست. باید خود با حوصله و دقت آنها را خواند و با رویدادهای امروز جمهوری اسلامی مقایسه کرد تا عمیقا درک کرد، حزب توده ایران درباره جمهوری اسلامی، "نبرد که بر که" در حاکمیت آن، درباره خطر ارتجاع مذهبی، درباره خطر ضرورت اتحاد و همکاری در یک جبهه واحد برای دفاع از دستآوردهای انقلاب و در باره جزئیات حوادث روز ایران از سال 57 تا اردیبهشت ماه 1362 که یورش دوم به حزب ما سازمان داده شد، چه می گفت.

ما برای این شماره راه توده، برای شما پرسش و پاسخ شماره 4 سال 58 را ورق زده ایم. به تاریخ آن توجه کنید. سال 58. یعنی سال اول بنای جمهوری اسلامی.

در آن زمان، پیش از آنکه مجاهدین خلق اعلام قیام مسلحانه کنند و انفجارها و ترورها و اعدام های دهه 60 آغاز شود، در چنان تاریخی، جسارتی آگاهانه لازم بود تا اعلام شود، انشعاب در سازمان مجاهدین خلق و بیرون آمدن کودک ناقص الخلقه ای بنام "سازمان پیکار" و باصطلاح استحاله ایدئولوژیک در این سازمان – از اسلام به مارکسیسم- یک طرح دقیق امپریالیستی بود که توسط سازمان های جاسوسی غرب به مدیریت ساواک سازمان داده شد تا در آینده راه همکاری مسلمانان با مارکسیست ها مسدود شود. بعد از اعلام قیام مسلحانه توسط مجاهدین خلق و فجایعی که از هر دو طرف – این سازمان و حکومت- روی داد، کیانوری مستندتر و دقیق تر در این باره سخن گفت.

انگیزه ما برای مراجعه به شماره 4 پرسش و پاسخ سال 58، مصاحبه ای بود که آقای مهندس سحابی با روزنامه اعتماد ملی کرده و هفته گذشته در سایت سایت امروز متمایل به دو حزب و سازمان جبهه مشارکت و مجاهدین انقلاب اسلامی منتشر شد. آقای سحابی که معروف ترین چهره مذهبی زندان های شاه بود و در جریان انقلاب 57 عضو شورای انقلاب، در جمهوری اسلامی به جرم بنیانگذاری "شورای ملی مذهبی ها" بازداشت و دوران بسیار دشوار بازجوئی زیر فشار را گذراند. بازداشت او توسط سپاه صورت گرفت و بازجویان وی نیز وابسته به بخش امنیتی سپاه بودند. او دراین مصاحبه گفت که در زندان و در جریان بازجوئی ها، بازجویانش به او گفتند که "ما میدانیم انفجار حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیری کار مجاهدین خلق نبود. آن دو انفجار کار یک ارتش بود اما مجاهدین برای خود بزرگ نمائی آن را برعهده گرفتند."

اما این تنها انگیزه ما برای مراجعه به پرسش و پاسخ شماره 4 سال 58 نیست. همزمان با مصاحبه آقای سحابی، سلسله یادداشت هائی به قلم آقای عبداله شهبازی در سایت "خبرآنلاین" منتشر شد که در آنها نیز، مستند به اسناد ساواک که در اختیار ایشان قرار داشته، می نویسد که "تقی شهرام" که مبتکر استحاله ایدئولوژیک در سازمان مجاهدین خلق شد، از دست پروردگان پرویزثابتی، معاون سیاسی و همه کاره ساواک شاهنشاهی بود. ثابتی او را به همراه یک ستوان یکم شهربانی از زندان ساری، همراه با چندین قبضه سلاح و مهمات فراری داد تا تبدیل به قهرمان شود و در راس سازمان مجاهدین خلق قرار گیرد. او این مسیر را طی کرد و به چنین مسئولیتی دست یافت و آن کرد که ثابتی و در واقع سازمان جاسوسی "موساد" اسرائیل طراحی کرده بودند.

این نکات، پس از 30 سال، اکنون نوشته شده و انتشار یافته است. اما تاریخ آنچه که رهبری حزب توده ایران برمبنای درک و بینش سیاسی و شناخت اجتماعی- انقلابی خود گفت به  30 سال پیش باز می گردد. در آن دوران، بسیاری منتقد حزب ما بدلیل ارائه این ارزیابی شدند، اما حزب ما کلام خود را پس نگرفت، تا امروز که با اسناد ساواک ثابت می شود، حزب ما درست دیده و دقیق گفته بود!

حالا بخوانید از پرسش و پاسخ شماره 4 سال 58

«س- لطفا كمی در باره سازمان پیكار توضیح دهید.

کیانوری: به نظر ما، اساس پیدایش سازمان پیكار، در برابر علامت سئوال قرار دارد. زیرا در یك لحظه معین، برای ایجاد نفاق میان كمونیست ها و مسلمانان مبارز، ضربه فوق العاده سنگینی بر جنبش انقلابی میهن ما وارد آورد كه برای جنبش ما بسیار گران تمام شد.

پیش از انشعاب این سازمان، جو بسیار مثبتی برای همكاری بین نیروهای مسلمان مبارز و نیروهای ماركسیست پیدا شده بود كه اینها با عمل خائنانه كودتا در سازمان مجاهدین خلق و دست زدن به یك رشته عملیات تروریستی برای نابود كردن كادرهای مخالف خود، یعنی كادرهای اسلامی، و قبضه كردن اركان سازمان و تبدیل آن به یك سازمان مائوئیستی، ضربه بسیار سنگینی به امر اتحاد تاریخی نیروهای ماركسیست و نیروهای انقلابی اسلامی وارد آوردند. زخم عمیق این ضربه، به این زودی ها و به آسانی التیام نخواهد یافت.

به همین دلیل، ما به این عمل با تردید می نگریم و برایمان علامت سوال است كه آیا به راستی این كار از سر جهل و نادانی انجام گرفته، یا دست نابكار امپریالیسم در آن دخالت داشته است؟

نگاهی گذرا به خط عملی این سازمان، نشان می دهد كه همیشه در جهت ایجاد تحریك و تفرقه تلاش كرده است: در جریان انقلاب، در كارخانه ها و محیط های كارگری، در كردستان، تهران و خلاصه هر جا كه توانسته، در این جهت كوتاهی نكرده است. از همین رو است كه ما به اساس پیدایش و موجودیت گردانندگان آن، با تردید نگاه می كنیم.

البته ما معتقدیم اكثریت افرادی كه در این سازمان فعالیت می كنند، ممكن است به راستی علاقمند به ایجاد دگرگونی های بنیادی در جامعه ایران باشند، اما با سم درمان ناپذیری كه عوارض آن به این آسانی ها از میان نخواهد رفت، مسموم شده اند. ممكن است جریان تاریخ بخش قابل توجهی از آنها را از این گرایش جدا كند و به راه درست به كشاند، اما بدون تردید تعدادی از آنها در مواضع نادرست و زیانبار خود باقی خواهند ماند. این پدیده، ویژه ایران نیست و در تمام جهان به چشم می خورد.»

مصاحبه آقای مهندس سحابی را نیز می توانید در اینجا بخوانید.

http://www.emruznews.com/2010/06/post-2104.php

اما برای آنکه در صورت حذف این مصاحبه از روی سایت مذکور، این سند تاریخی ناپدید نشود، ما متن آن را نیز در همین شماره راه توده منتشر کرده ایم.