سرمقاله 962

جنبش های نوین اعتراضی

راه حلی است برای تحولات

در دو هفته اخیر راهبران مترو دوبار برای وضعیت معیشتی خود اعتصاب کردند. به این، باید اعتصاب ها و اعتراض های پرستاران، کارگران بسیاری از واحدهای تولیدی، اتوبوسرانان، معلمان و بازنشستگان را افزود.

جنبش اعتراضی صنفی در ایران در سال های گذشته بدلایل مختلف دچار فروکش نسبی شده بود که بخشی از آن ریشه داخلی و بخشی دیگر با تبلیغات رسانه ای درباره حمله آمریکا به ایران یا تغییر رژیم ارتباط  داشت.

احتمال حمله آمریکا یا اسرائیل به ایران و تغییر رژیم به دو شکل بر روی جنبش اعتراضی و صنفی تاثیر منفی گذاشت. بخشی از مردم نگران از اینکه مبادا کشورهای غربی از اعتراض های صنفی سواستفاده کرده و شرایط حمله و عراقی و لیبی و سوریه ای شدن ایران را فراهم کنند، در این اعتراض ها شرکت نمی کردند. بخشی دیگر برعکس با این گمان که حکومت دیر یا زود سقوط می کند و بنابراین اعتراض و مطالبات در شرایط کنونی اثری ندارد و باید منتظر فردای این سقوط ماند از اعتراضات کناره گیری می کردند.

شرایط داخلی و وخامت اوضاع اقتصادی و معیشتی هم بر روی جنبش های صنفی تاثیری دوگانه و متضاد داشت. به همان شکل که شرایط نارضایتی و اعتراض را فراهم می کرد، نگرانی از دست دادن کار و شغل و همین مقدار درآمد اندک و بخور و نمیر را هم بوجود می آورد که مانع از پیوستن به اعتراض ها می شد. این واقعیت هم وجود دارد که دو شغله بودن و داشتن درآمدهای جانبی مانند سپرده های بانکی و غیره نیز شرایط را برای بخشی از مزدبران و بویژه در مورد اخیر برای گروهی از بازنشستگان قابل تحمل تر می کرد.

مسئله دیگر تبلیغات وسیعی بود که هم در داخل و هم در رسانه های خارجی درباره کمک های ایران به سوریه و غزه و لبنان و حزب الله صورت می گرفت و چنان بزرگ شده بود که گویا همه درآمد ایران صرف نیروهای منطقه ای می شود بطوری که اگر ایران به این جنبش ها کمک نکند با وجه حاصل از آن بهای ارز و کالاها در مدتی کوتاه چندین برابر کاهش خواهد یافت و ایران را می توان با آن به بهشت تبدیل کرد. با کوتاه شدن دست ایران از منطقه، این تبلیغات هم ضعیف شد و معلوم شد که پایه ای نداشته است و نه تنها بهای کالاها کاهش نیافت که چندین برابر افزایش هم پیدا کرد و ارز خارجی هم از حدود 60 هزار تومان به بالای 90 هزار تومان رسید. در واقع هزینه ای که برای کمک به جنبش مقاومت منطقه می شد پشتوانه ای بود برای جامعه و اقتصاد و امنیت ایران که با تضعیف این جنبش ها وضع اقتصادی ایران نمی توانست وخیم تر نشود که شد... ادامه

روزنامه نگاران به دیدار افراشته رفتند!

در سالهای نخست مهاجرت محمد علی افراشته شاعر بزرگ طنز پرداز توده ای، برخی روزنامه نگاران دهه 1330 به پاس رفاقت و همکاری استاد و شاگردی که با هم داشتند برای دیدن افراسته رفتند به دیدارش در صوفیه پایتخت بلغارستان. عکس بالا یادگار این دیدار است که در کتاب "یادمانده ها"ی نصرت الله نوح روزنامه نگار، محقق تاریخ شعر و روزنامه نگاری ایران که از شاگردان افراشته بود منتشر شده است. افراشته سمت چپ عکس و در حال خنده، در کنار عباس ندیم از همراهان خسرو روزبه  که در سالهای اخیر در بلغارستان به درود حیات گفت. ندیم از اعضای قدیمی کمیته مرکزی حزب توده ایران بود.

تفاوت نگاه توده ایها

به مردم و روشنفکران

دکتر "سروش سهرابی"