سال 1350 سال جشن های شاهنشاهی است و شاه که موقعیت داخلی و جهانی خود را تثبیت شده و استوار میدانست، مضحک ترین نمایش را بالای قبر کوروش برپا کرد و خود را شاه بیدار اعلام کرد. همزمان با این احساس اقتدار، اعدام و زندان، برخوردهای مسلحانه و ترور جریان داشت که مانند کوبیدن مشت بر دیوار اختناق بود. اخبار این اعدام ها و کشتارها بی اشاره به نام سازمان های چریکی اسلامی و غیر اسلامی در مطبوعات منتشر می شد. رژیم آنها را خرابکارانی معرفی می کرد که در برخورد مسلحانه کشته شدند. فضای بشدت بسته سیاسی میوه درختی بود که با خون آب داده می شد. |
مرور تاریخ ایران از انقلاب مشروطه تا انقلاب 57 بخش 61 سال 1350، میخ باید بر کله آهنین شاه فرو می رفت |
توده راه شماره 922- چهارشنبه 23 اسفند 1402
|
|
انوشیروان ابراهیمی |
ایراندخت ابراهیمی |
|
با تلگرام |
|
|
|
بایگانی
|
بایگانی |
جستجو
|
با آدرس ای میل زیر |
|