صفحاتی از تاریخ حزب توده ایران
عبدالصمد کامبخش
نه حزب کمونیست از تاریخ معاصر ایران ( از انقلاب مشروطه و جمهوری گیلان تا سال های پایانی جنگ دوم جهانی) حذف شدنی است و نه حزب توده ایران از این تاریخ ( از سال های پایانی جنگ دوم جهانی تا لحظه کنونی) زدودنی. در جای جای این تاریخ آغشته به خون و جنایت، هرکجا به خیزهای جنبش مترقی و مردمی برخورد می کنیم، نقش این دو حزب برجسته است. مهم این نیست که در هر دوره ای ارتجاع داخلی و دشمنان ترقی و بالندگی این ملت چگونه کوشیده اند این نقش را حذف کنند و یا به خیال خویش در صفحات تاریخ تاریکی که می نویسند پاک کنند، مهم آنست که جنبش مترقی ایران و بویژه توده ای ها چقدر کوشیده اند این توطئه ها را خنثی ساخته و به نسل جدید و تازه نفسی که به میدان در می آید، این تاریخ را معرفی کنند، از چهره آن غبار زمان را روئیده و دفتر آن را از نو بگشایند. این همتی است که پس از کودتای 28 مرداد، بزرگانی در حزب توده ایران بدان کمر همت بستند که نام و یادشان هرگز نباید فراموش شود. از آن جمله اند عبدالصمد کامبخش، اردشیر آوانسیان، طبری و... امثال جوانشیر، نیک آئین، آگاهی و... فرزندان خلف این همت بودند و خود تکامل دهنده کوشش آن ها. عزم راه توده برای به سینه اینترنت سپردن مجموعه آن تلاش ها، گشودن راه در پیش پای نسل تازه ایست که چه در جبهه چپ و چه در جبهه ملیون و مذهبیون مترقی اگر با این تاریخ آشنا نشود، نه گذشته را شناخته و نه آینده را پیدا خواهد کرد. نقش و تاثیر تاریخی توده ای ها، از جمله در این همت معنا پیدا می کند. بحث، تنها این نیست که نام بزرگانی فراموش نشود که حق آب و گل در بام جنبش انقلابی و مترقی ایران دارند، بحث بر سر انتقال میراث جنبش توده ای ها و انقلابی به نسل تازه ایست که اگر بر آگاهی آن ها بر تاریخ واقعی همت نگماریم، فرصت های بزرگ را سوزانده ایم.
برای باز انتشار آنچه به قلم شادروان کامبخش می خوانید، این را مقدمه ای بدانید که بر دیگر آثار بازانتشار یافته و بازانتشار یابنده حاکم است.
بخش چهارم
ـ
64 سال وحشت ارتجاع از سایه حزب توده ایران
بخش سوم
ـ
سیاست ملی حزب توده ایران در شورای ملی