سخنرانی شیراز نشان داد که رهبر جمهوری اسلامی با این
مشی و سیاست توده ای مسئله دارد:
نه سیاست جنگی، نه حکومت رضاخانی

سفر رهبر جمهوری اسلامی به شیراز و سخنرانی او برای مردم این شهر، در سرمقاله این شماره راه توده در کانون توجه قرار دارد. این سخنرانی بر دو محور استوار بود. نخست واکنش نسبت به نارضائی گسترده توده مردم ایران که در تنگنای بی سابقه معیشت و زندگی قرار گرفته اند و شخص خود وی مسئول درجه اول این فاجعه است. او در این بخش و این محور مدعی شد که گرانی کمرشکنی که بر ایران حاکم شده و همچنان مانند سرطان خون درحال رسوخ و نفوذ به تمام اعضا و اجزاء بدنه جامعه است، ناشی از بحران اقتصادی امریکا و غرب است و بی جهت دولت برگزیده او را نباید مقصر اعلام کرد. البته، این دفاع از دولت احمدی نژاد، در حقیقت دفاع از خویش بود تا دفاع از احمدی نژاد، زیرا اکنون دیگر بر هیچ ایرانی پوشیده نیست که آنچه بر مملکت می گذرد و آنچه بر مملکت گذشته با اشراف و تسلط کامل او بر قدرت حکومتی گذشته و منصوبین او کار کشور را به اینجا کشانده اند. این را که در غرب بحران اقتصادی وجود دارد همگان مطلع‌اند و نیازی به تائید ایشان که گاری اقتصاد ایران را چهار نعل به سمت خصوصی سازی لجام گیسخته و وابستگی به سازمان تجارت جهانی پیش می برد نیست و سخن تازه ای هم نیست.  ادامه