تجديد نظر در سياست ها الزامي است

نگران ايران هستيم

جلوی حمله نظامي را بايد گرفت

اين بدترين احتمال است

در آستانه سال 85، جبهه مشارکت پيرامون شرايط بحراني کشور يک جمع بندی سياسي منتشر کرد. عمده ترين بخش اين جمع بندی مربوط به بحران ناشي از سياست اتمي حاکميت کنوني جمهوري اسلامي است، اما به زيربنای اين سياست نيز بدرستي پرداخته شده و خواهان تغيير واقع بينانه آن در چارچوب مصالح ملي کشور شده است. اين بيانيه تحليلي، که ما بخش مقدمه آن را کوتاه کرده ايم، شايد يکي از دقيق ترين بيانيه های سياسي جبهه  مشارکت باشد که از حاشيه پردازی های خسته کننده در آن پرهيز شده است. دراين بيانيه آمده است:

* مسؤولين و تصميم ‌گيرندگان فعلي مسؤول حفظ استقلال و تماميت ارضي کشور بوده و به هيچ وجه نبايد به خود اجازه دهند با اتخاذ سياست‌هايي که اشتباه بودن آنها بارها و بارها تجربه شده است منافع ملت ايران را قرباني محاسبات اشتباه خود کنند.

* همه صاحب ‌نظران مي‌ دانند که ظرفيت‌های ملي کشور برای توليد انرژی هسته ‌ای به‌ گونه‌ای است که در صورت موفقيت در اين مسير برای تأمين انرژی هسته ‌ای در آينده‌ای نزديک بايد سوخت آن را از ساير نقاط جهان تهيه و وارد کنيم و اين نکته نيز يکي از عواملي بود که مسؤولان اصلي پرونده هسته ‌ای کشور را به سوی تعامل با جهان سوق مي‌ داد.

* دستاوردهاي اين سياست بايد به طور مفصل توسط مسؤولين آن توضيح داده شود و هر چند گوشه ‌هايي از آن بيان شده است ولي در هياهوی تبليغاتي داخل و خارج اين دستاوردها هنوز به طور کافي براي مردم روشن نشده است.

* با انتخابات رياست جمهوری نهم و تغييرات گسترده در سياست‌ها و مسؤولين جمهوری اسلامي ترديد جدی در طرف‌ های اروپايي مذاکره‌ کننده با ايران ايجاد شد و وقتي اين ترديدها به باور تبديل شد که مقامات ارشد کشور تهاجم و پرخاش را در سياست‌ خارجي سرلوحه کار خود قرار داد‌ند و مواضعي اتخاذ کردند که تنها به ايجاد اجماع عليه ايران کمک کرد.

* اين سياست‌ خارجي در کنار سياست داخلي که حذف فکری و فيزيکي اصلاح‌ طلبي و جريان تعامل مثبت و سازنده با دنيای خارج را به دنبال داشت طرفين مسأله را به موضعي کشاند که عملاً هر گونه مذاکره برای حل موضوع را منتفي ساخت و بديهي است در اين صورت عمده ‌ترين توفيق دولت اصلاحات که ناکامي آمريکا در ايجاد اجماع جهاني عليه ايران بود به سرعت از دست رفت و برای اولين بار پس از انقلاب اسلامي دولت آمريکا موفق شد رسماً و علناً اجماع جهاني عليه ايران را سازمان دهد و به آرزوی ديرينه خود يعني تقابل همه جهان با جمهوری اسلامي ايران برسد.

* جای تعجب است که مسؤولين مربوطه رسماً اعلام مي‌ کنند ما از تحريم و جنگ هراسي نداريم در صورتي ‌که اين مسؤولين امانتدار مردم هستند و بايد سرنوشت کشور را که امانتي است در دست آنها به سمت آرامش و صلح و پيشرفت ببرند نه آنکه کشور را که در امنيت و آرامش و جايگاه مورد احترام و مقبول بين‌المللي تحويل گرفته‌اند در مدتي کوتاه به سمت چنين بحراني ببرند و آن را افتخار جلوه دهند.اين نتيجه کجا و شعارهای انتخاباتي رفاه و آباداني و آوردن نفت بر سر سفره‌های مردم کجا.

* و اينک ما در مرحله ‌ای قرار گرفته‌ايم که کمترين ضرر آن انزوای ايران خواهد بود و اگر اين سياست‌های خصمانه در دو طرف ادامه يابد آنگاه بايد شاهد تشديد فقر، اوج ‌گيری ناهنجاری ‌های اجتماعي، فرار مغزها و سرمايه‌ ها، توقف رشد علمي و صنعتي کشور و... باشيم و از همه اين ‌ها گذشته به طور جدی بايد نگران تماميت ارضي کشور بود که به نظر مي‌ رسد به عنوان ابزاری غيرقابل چشم ‌پوشي مورد سوء استفاده قدرت ‌های خارجي قرار خواهد گرفت. اين دورنماست که هر ايراني دلسوزی را به فکر وا مي ‌دارد تا براي منافع ملي و امنيت کشور خود چاره ‌انديشي کند.

* نگراني از سرنوشت کشور و ملت ما را بر آن مي ‌دارد تا مسؤولين کشور خود را بخوانيم تا بيش از آنکه به آرمان ‌گرايي‌ های غيرقابل تحقق خود بينديشند به فکر چاره‌ برای رفع آلام مردم باشند و همان‌ گونه که خود وعده داده‌اند لقمه ناني به سفره مردم اضافه کنند و کاری نکنند که يک تقابل و درگيری ناخواسته و غيرقابل پيشی‌بيني را بر کشور تحميل کند.

اقدام اول و ضروری بايد خارج کردن کشور از بحران و آرام ‌سازی اوضاع باشد.

* در فضای پرتنش کنوني و تبليغات گوش ‌خراش، صدای منطق و عقل شنيده نمي ‌شود و به همين جهت در اينجا تنها شرايط عبور از بحران را برمي ‌شمريم و طبيعي است که دو مرحله بعدی يعني اعتماد سازی و بهره ‌گيری از فرصت‌ های جهاني از جمله استفاده از فنآوری هسته ‌ای به شرطي قابل بحث هستند که کشور از اين بحران فراگير خارج شود.

* هدف ما در عبور از بحران، جلوگيری از تحريم و انزوا و اجماع جهاني عليه ايران و در بدترين حالت پيشگيری از اقدامات نظامي است هر چند اين گزينه بسيار غير محتمل به نظر مي ‌رسد.

* متأسفانه اظهارات رئيس جمهور، سياست خارجي دگرگون شده کشور، حاکميت ادبيات خصمانه و تقابل ‌جويانه با دنيا در همه رسانه‌ های وابسته به حاکميت، به‌ کارگيری نيروهايي که به تندروی در سياست خارجي و داخلي شناخته شده‌اند همه و همه به اين بهانه ‌جويي ‌ها دامن زده است.

* در صورت تداوم روند فعلي بزودی شاهد آن خواهيم بود که توقف دائمي فعاليت‌های هسته‌ای حتي در مقياس بسيار کوچک تحقيقات به صورت اراده حقوقي و قانوني بين ‌المللي بر کشور تحميل خواهد شد و در اين صورت حق مسلم ملي ما که حتي توسط دولت آمريکا هم به رسميت شناخته شده بود به خاطر سياست‌ های اشتباه برای هميشه از دست خواهد رفت. اين دستاوردی نيست که حاکميت يکدست بتواند به آن افتخار کند.   ادامه

------------------------------------------------------------------

1328- فرودگاه مهرآباد

بازگشت از فستيوال جوانان

 در "بوداپست"، پايتخت مجارستان

اين دو عکس را يکي از خوانندگان راه توده برای انتشار برای ما ارسال داشته است. عکس ها مربوط به ماجرای بازگشت جوانان دمکرات از فستيوال جوانان در بوداپست پايتخت مجارستان در سال 1328 است. پس از ماجرای تيراندازی به محمد رضا شاه و غير قانوني اعلام شدن حزب توده ايران، اين جوان ها در فستيوال جوانان شرکت کرده بودند. همه آنها را هنگام بازگشت به تهران در فرودگاه مهرآباد بازداشت موقت کردند. عده ای دختر و پسر جوان عضو سازمان جوانان دمکرات ايران. اين دو عکس مربوط به اين ماجراست که در زمان خود با - اعتراض های گسترده روبرو شد و رژيم شاهنشاهي نيز عليرغم غير قانوني اعلام داشتن حزب توده ايران نتوانست اين جوانان را به زندان منتقل کند. در يکي از عکس ها دختران عضو سازمان جوانان دمکرات ايران را مي بينيد که برای بازجوئي به واحد نظامي- انتظامي فرودگاه مهرآباد منتقل کرده اند و درانتظار بازجوئي اند، در عکس دوم چمدان ها و بارهای همراه آنها را مي بينيد که در يک گوشه همين واحد نظامي- انتظامي جمع کرده اند تا کنترل کنند. نه برای ترياک و هروئين، نه برای سلاح سرد و گرم، بلکه برای بازپس گرفتن روزنامه، کتاب و جزوه ها و عکس های فستيوال! اين سرود کهنه و تکراری را که حالا در جمهوری اسلامي هم مي خوانند، سابقه ای بيش از 1328 دارد، با تاريخ آزادی در ايران گره خورده است!