کودتای خون رنگ 22 خرداد که به بهانه مقابله با انقلاب مخملی، توسط گروهی از فرماندهان سپاه، احمدی نژاد، بیت رهبری و شورای نگهبان علیه میرحسین موسوی صورت گرفت، کپی برداری از طرحی بود که در جریان یورش به حزب توده ایران تحت عنوان مقابله با "کودتای سرخ" صورت گرفت. دستگیری های وسیع فعالان سیاسی، اعلام انحلال جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب، شکنجه ها و اعتراف گیری ها و انواع جنایاتی که تبعات این کودتاست نیز پیشتر، در دهه 1360 علیه حزب توده ایران به اجرا گذاشته شده است.
در طرح مقابله با کودتای سرخ حزب توده ایران نیز، هیچ سند و مدرکی دال بر چنین کودتائی وجود نداشت و به همین دلیل ابتدا شماری از برجسته ترین رهبران حزب توده ایران را دستگیر کردند و برای اعتراف به چنین کودتائی بردند به شکنجه گاه. در زیر مخوف ترین شکنجه ها توانستند از شماری از رهبران وقت حزب توده ایران این اعتراف را بگیرند. البته به قیمت کشته شدن و ناقص شدن دست و پای عده ای در زیر شکنجه !
امروز که جمع زیادی از دولتمردان و کاربدستان و فعالان سیاسی و روزنامه نگاران مذهبی در زندان کودتا هستند و یا از زندان بیرون آمده اند و نه فقط به چشم دیده اند بلکه خود قربانی فجایعی مشابه بوده اند (ازجمله دفاعیات عیسی سحرخیز)، درک فجایع و آنچه بر رهبران و کادرها، نویسندگان، مترجمین و روزنامه نگاران عضو حزب توده ایران و یا متمایل به حزب رفت آسان است.
یورش به حزب توده ایران در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول، گروهی از رهبران حزب باتهام جاسوسی و پیروی از اتحاد شوروی وقت در مخالفت با ادامه جنگ با عراق، در نیمه بهمن ماه 1361 دستگیر شدند و رفتند زیر شکنجه برای اعتراف به کودتائی که نه واقعیت داشت و نه عملی بود. نتیجه دو ماه شکنجه، پرونده ای بود که براساس اعتراف به کودتا در زیر شکنجه تشکیل شده و با آن رفتند نزد آیت الله خمینی. اتفاقا هم دستگیری رهبران حزب و هم شکنجه و اعتراف گیری از آنها توسط همین بخش امنیت و اطلاعات سپاه پاسداران صورت گرفت که اکنون شکنجه و اعتراف گیری از رهبران مشارکت و مجاهدین انقلاب اسلامی ..... ادامه