زمان نگاه به گذشته
برای رفتن به استقبال آینده رسیده

انقلاب سبز مردم ما امروز یک سلسله مسایل سیاسی و نظری را مطرح کرده است. مانند نحوه دفاع یا عدم دفاع از قانون اساسی، ممکن یا ناممکن بودن دست یابی به آزادی‌ها با توجه به اختیارات ولایت فقیه؛ و یا حد و حدود امکان اصلاحات در چارچوب رژیم و ساختار حقوقی موجود. این مسایل با وجود آنکه در جنبش سبز به شکلی جدید و در سطحی جدید مطرح شده است اما در واقع مسایل نویی نیستند. نه تنها نو نیستند، بلکه از مسایلی اند که نزدیک 20 سال است اپوزیسیون ایران در داخل و خارج با آن درگیر است. اکنون که صفحات راه توده نیمه نخست دهه هفتاد را ورق می‌زنیم ردپای این بحث‌ها را با همه اهمیت و وزن خود در آنجا می‌یابیم. نه تنها می‌یابیم، بلکه به جرات ادعا می‌کنیم که راه توده نخستین جریان سیاسی بود که این مباحث را در زمان خود مطرح نمود و موضع اپوزیسیون خارج از کشور را نقد کرد.

 در سال‌های  دهه هفتاد، در اپوزیسیون خارج از کشور سه حکم و سه تز حاکم بود که در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر قرار داشتند. این سه حکم که به شکلی چپ نمایانه مطرح می‌شد راه را برای شرکت یا پشتیبانی از هر مبارزه جدی در داخل کشور بسته بود. این سه تز بدین شکل مطرح می‌شد:

1- آزادی و اصلاحات در چارچوب رژیم ولایت فقیه ممکن نیست.

2- قانون اساسی زیر نفوذ اصل ولایت فقیه است و بنابراین دفاع از قانون اساسی یعنی دفاع از حفظ  ولایت فقیه.

3- ایران- در دهه 70- در شرایط انقلابی و حتی فراتر از آن "در شرایطی مشابه اوجگیری انقلاب بهمن" قرار گرفته و در نتیجه رژیم می‌خواسته و می‌خواهد با دادن آزادی به مخالفان کم خطر، جلوی سقوط  خود را بگیرد.

اپوزیسیون خارج از کشور همه شرایط جامعه  ... ادامه

رزم 120 ساله کارگران جهان
روزنامه یونگه ولت - ترجمه: رضا نافعی